Αλαζονεία, αυταρέσκεια , ή ζω αρκετά έντονα τη ζωή μου? Ένα 3ήμερο στο Παρίσι ή Βαρκελώνη είναι ανθρώπινο δικαίωμα ! Διάβασμα σε 3'

Οι τυφλοί και ο ελέφαντας
Το να "πεταχτείς" για 3 μέρες στο Παρίσι ή στη Βαρκελώνη ειναι πλέον ανθρώπινο και συνταγματικό δικαίωμα.

Κορίτσι περιμένοντας στην αίθουσα του αεροδρομίου

Ένας υπότιτλος θα μπορούσε να ήταν: Καταφέραμε,  πολίτες και κράτη, να πείσουμε το σύστημα να διενεργεί επιλεκτικά για το ποιος θα νοσηλευτεί και ποιος όχι! Από ότι ενθυμούμαι, υπήρξε κάτι ανάλογο στη πρόσφατη παγκόσμια ιστορία μας.

 

Scientific του πλανήτη 

 

Το 'σενάριο' αυτό το οποίο είναι σήμερα πραγματικότητα με μεταφέρει σε ένα scientific σενάριο-δίλλημα: ποιος θα μπορέσει να εξυπηρετηθεί με τα αναγκαία προϊόντα διατροφής, όχι τα μη φαγώσιμα(όπως χαρτί τουαλέτας που έχει γίνει Show  σε κάποιες χώρες της Ευρώπης), τα φρέσκα γεωργικά προϊόντα. 

Όπως οι ιοί στον άνθρωπο σίγουρα κάποια στιγμή θα υπάρξει και ο αντίστοιχος εχθρός για τα καλλιεργούμενα εδάφη, των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα έχει φτάσει στο μηδέν, από την εντατικότητα και τη μονοδιάρθρωση της καλλιέργειας και του πλέον τεχνητού εμπλουτισμού τους με ‘αντισώματα’.

Δεν αναφέρομαι καν στη κτηνοτροφία και στον ολιγαρχικό τρόπο εκμετάλλευσης του εδάφους και ζωϊκού παραγωγικού κεφαλαίου  σε αυτό το σημείο.

science fiction  κατάσταση που θέλουμε και κατασκευάζουμε όμως κατά το δοκούν

Και πραγματικά το science fiction ήταν έκφραση του ‘50 και η σκέψη για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε 30 χρόνια, τότε! Και συνέβει, γιατί η δυναμικότητα φαντασίας και της προσλαμβάνουσας της ανθρώπινης νόησης είναι δεδομένη και εκφράζεται μέσα από τα ανθρωπογενή ενεργειακά πλαίσια ζωής  αλλα και του θαυμασμού για τη μοναδικότητά μας! Και αυτά που γράφτηκαν το ‘60, το ‘70 και το ‘80 τα βλέπουμε τώρα μπροστά μας. Λοιπόν τίποτα πιο πραγματικά αληθινό από μια science fiction  κατάσταση που θέλουμε και κατασκευάζουμε όμως κατά το δοκούν.

Ανταγωνισμός για τη καθημερινή τροφή μας. Το βασικότερο όλων δεν θα είναι πλέον δεδομένο και αυτονόητο.

 

Πρόλογος 

 

Παρατηρώ τελευταία ρούχα νέων με δυο συγκεκριμένες σημαίες πάνω, αυτή της Νορβηγίαςκαι αυτη της Ισλανδίας

 

Θα κινηθούμε μεταξύ μιας λεπτής μεμβράνης μιας φούσκας, την οπτική ενός περισκοπίου, ενός κινέζικου τείχους  και ότι άλλο μπορεί να σηματοδοτεί μια συσσώρευση και μια προστασία-ασφάλεια.

Αυτό που γινόταν πριν 12-15 χρόνια από αρκετούς από τους συμπολίτες μας, παραπάνω από  ότι μπορούσε να αντέξει παραγωγικά η κοινωνία μας, και ξαφνικά σταμάτησε, ήταν να μπαίνουν στο αεροπλάνο και να πηγαίνουν σε διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις για Σαββατοκύριακο, για ψώνια και καφέ- όπως λέει ο Έλληνας της υπερβολής, όπως και τότε στο χρηματιστήριο: “Σήμερα έβγαλα 300.000 δρχ. μεροκάματο”.

Και τότε δεν υπήρχε ακόμα η Ryanair. OK υπήρχαν άλλες εταιρείες αλλα ήταν ακριβότερες, οι μισθοί τότε υψηλότεροι? Μάλλον. Η κρίση του 2008 τους σταμάτησε όμως για περίπου 8-9 χρόνια. Τα παιδιά αυτών ενηλικιώθηκαν -ηλικιακά μεν- δίπλα σε ανήλικους γονείς δε,  πολλοί δε από αυτούς μιμήθηκαν τους γονείς. Άλλοι δεν θέλησαν να μιμηθούν, απλά ήθελαν να μην είναι τόσο μίζεροι όσο οι γονείς, που δεν πήγαν πουθενά για να μπορέσουν αυτά να σπουδάσουν ή να τα έχουν όλα έτοιμα στο πιάτο και φυσικά μπήκαν στο τρυπάκι της κάθαρσης της ίδιας της κοινωνικής και ταξικής ταυτότητας τους. “Δεν την θέλω βρε αδερφέ/αδερφή πια δεν την δέχομαι αυτή τη ταυτότητα που μου βάλατε”. Φυσικά και τους βοήθησε και η ύπαρξη μεγάλου ανταγωνισμού στις αεροπορικές εταιρείες. Νέοι από μεσαία μέχρι και κατώτερα οικονομικά στρώματα είχαν πλέον ανάγκη το ταξείδι, – όχι μια η δυο φορές το χρόνο, όχι, κάθε 2-3 μήνες ένα ταξείδάκι- είτε Παρίσι είτε Βαρκελώνη είτε Ισλανδία, και φυσικά NY, ποιος δεν θα έβλεπε τη  ΝΥ.  Ντροπή! Οι προνομιούχοι πετούν πλέον και μέχρι Λατινική Αμερική, Ιαπωνία και Νοτιοανατολική Ασία. Η αλλαγή κοινωνικής ταυτότητας αρκείται και με μια Βαρκελώνη. Κοιμούνται και ονειρευόταν το επόμενο ταξείδι, όλοι. Just to feel gοod! Και με τι, με μια εταιρεία που ειναι απο τις πιο ρυπογόνες των αεροπορικών εταιρείων όσο αφορά την έκλυση των αερίων του θερμοκηπίου.

 

Τα καθημερινά ψέματα   

 

Χρειαζόμαστε τα καθημερινά ψέματα για να δημιουργήσουμε τη φούσκα μέσα στην οποία ζούμε. Κάποια περίοδο της ζωής μου συνάντησα ένα άνθρωπο μέσα 40 ήταν, όταν άρχισα να αναρωτιέμαι για διάφορα κακώς κείμενα – δυστυχώς πάντα ήμουν γκρινιάρης με τις κοινωνικές ανισότητες και τις αδικίες- και έβλεπα ότι τον ενοχλούσε αυτό και μου έλεγε: “είσαι ο πρώτος που προσπαθεί να με βγάλει από το ροζ συννεφάκι  στο οποίο ζούσα μέχρι σήμερα. Άφησέ με δε θα το αντέξω.”

Η φαινομενική ασφάλεια, άνεση και άρνηση της πραγματικότητας.

Ποια πραγματικότητα? Αυτή που οι ίδιοι οι  νέοι και γονείς, εμείς δηλαδή, δε θέλησαν να την παρατηρήσουν, όταν την έβλεπαν,-γυρνούσαμε το βλέμμα αλλού-  και που οι ίδιοι οι γονείς, τους προστάτευαν για να μη δημιουργήσουν τραύματα στα παιδιά.  Ιδιαίτερα στην δική μας ελληνική  κοινωνία προπάντων οι πατεράδες απέναντι στα κορίτσια. Ο αιώνιος διαστρεβλωμένος έρωτας των πατεράδων με τα κορίτσια τους! Πολλές φορές αυτό οδηγεί και σε πολλές άλλες τραυματικές εμπειρίες και που στο τέλος φτάνει ο χρόνος του θανάτου των γυναικών - των κορών- και οι ίδιες ακόμα παλεύουν να το διαχειριστούν χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει.

Προπάντων οι πατεράδες, με τη δεδομένη θέση τους σε μια πατριαρχική κοινωνία δεν είναι έτοιμοι σχεδόν ποτέ όλοι να κατανοήσουν τι εστί ένα παιδί για τις δικές τους ανάγκες σαν γονείς και τι για το μέλλον και το ρίσκο του ίδου του παιδιού. Ιδιαίτερα δε για τα κορίτσια σε μια πατριαρχική κοινωνία και με όλα τα ψυχολογικά προβλήματα που κουβαλούν οι ίδιοι προπάντων από τις σχέσεις τους με τις μανάδες τους. Το κυριότερο να τα έχουμε κοντά μας με 'καραμελιτσες'.

Στις χώρες του Δυτικού κόσμου και ιδιαίτερα της Ευρώπης, οι κάτοικοί είναι ένα συνονθύλευμα από άκρα δεξιούς εργάτες(!), λιγότερους πλέον αριστερούς, πλούσιους, ολιγάρχες,  με μια μικρή πλέον ευνουχισμένη μεσαία τάξη(στην Ελλάδα δεν υπάρχει η λεγόμενη Ευρωπαϊκή μεσαία τάξη), μέχρι και ψευτοαριστερούς νεοφιλελεύθερους που απλά μας θυμίζουν κάτι. 

 

Ολοι σχεδόν, και οι μεν και οι δε με τα ίδια ενδιαφέροντα,  όσο αφορά την ασφάλεια τους και τη βολή τους, προς θεού όχι πανικό στη ζωή μας, μη μας βγάλετε απο το ροζ συννεφάκι. Και οι μεν και οι δε είναι υπερήφανοι όμως για την αυθεντικότητά τους . Μια αυθεντικότητα που έχει μετασχηματιστεί πλέον σε ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ! Ισως όμως να υπήρχε ήδη και να εκδηλώθηκε μέσω της αυθεντικότητας που επέβαλε ο νεοφιλελευθερισμός για τη διάλυση κάθε συνεκτικής και συνεργατικής πρωτοβουλίας στη κοινωνία.

Το περισκοπίο  

 

Πιστέψαμε δε, οι λεγόμενοι ωριμότεροι σε ηλικία- ότι είμαστε πλέον υπεράνω ενός υλικού κόσμου και μιας χειραγώγησης και το διατυμπανίζαμε, φυσικά που? Στα Social Media με διάφορους τρόπους. 

ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΣΟΨΥΧΑ ΜΑΣ ή μας βγάζουν άλλοι τα άπλυτα μας  στον αέρα. 

Αλλά να καταργήσουμε το FB αφού γνωρίζουμε τι πολιτικές χειραγώγησης  που ακολουθεί ο Zuckerberg, δε το κάνουμε καθώς έχουμε εθιστεί με διάφορους τρόπους, αλλά και καλύπτουμε και διάφορες  ανάγκες μας μέσα από αυτό...μέχρι και Dates ελπίζουμε πολλοί από εμάς στην εποχή της μοναξιάς μας,  αλλα "ενεργούς ακόμα ώριμους/ες, γυναίκες και άνδρες".

Οποιος δεν ακολουθεί ή ακολουθείται στο FB - ακριβώς το ίδιο να δούμε και να μας δούν στη βόλτα μας- μένει στο περιθώριο.

Στις διαμαρτυρίες δε ενάντια σε αυτόν τον υλικό(όχι υλιστικό) κόσμο που μας γυρίζει bumernag από καιρό σε καιρό  όμως, δεν κατέβηκαν ποτέ στους δρόμους! Όχι. 

Το πρόβλημα θα το λύσει η κυβέρνηση που ψηφίσαμε,  γι’ αυτό άλλωστε τους ψηφίσαμε, για να μας λύνουν τα προβλήματα.

Συσσωρεύαμε συσσωρεύαμε γύρω μας , ούτε και ξέρουμε πλέον τι - φυσικά εις βάρος άλλων είτε δίπλα μας είτε στη Γκάνα είτε το Δυτικό Κονγκό είτε στο Νίγηρα είτε στον Ειρηνικό  Ωκεανό στη Manitomba- σαν ένα κινέζικο τείχος, για να μας προστατέψει από τη πραγματικότητα που την βλέπουμε με ένα περισκόπιο. Το βγάζαμε πάνω από την επιφάνεια προσεχτικά, βλέπαμε τι γίνεται που δεν μας ταιριάζει γιατί θα ξεβολευτούμε - "δε μας παίρνει" ψιθυρίζουμε μέσα μας- και μετα βυθιζόμασταν μαζί με  το περισκόπιο και βρισκόμασταν  στα βαθειά σκοτεινά  και ήρεμα, νερά της άγνοιας μας.

Η ενσυναίσθηση δε, δε θεωρείται εγκόσμιο πλέον αναγκαίο για την εξέλιξη μας, ή αν θεωρείται τότε μόνο κλαδικά, ο κάθε ένας για το δικό του το metier αναπτύσσει την ενσυναίσθησή του, όχι την ενσυναίσθηση περί του γενικού υλιστικού συνόλου ύπαρξης του ανθρώπου, και πάλι στο ΝΑΡΚΙΣΙΣΜΟ οδηγούμεθα.

Διδακτική ιστορία από ένα Ινδικό παραμύθι. Και ο Ν Καζαντζακης είχε αναφερθεί στην ίδια ιστορία στο "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται"

H ολική θωράκιση. 

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε, στα όμορφα αυτοκίνητα μας στις οθόνες μας, τα όμορφα και άνετα σπίτια μας, τις ευτυχισμένες θαυμάσιες συζύγους μας  κλπ κλπ. Once in a Life time. Αυτά είναι όμως  η θωράκιση απέναντι σε οτιδήποτε δεν μπορούμε να φανταστούμε όπως οι φυσικές καταστροφές, είτε  είναι πυρκαγιά είτε λειώσιμο πάγων  στο permafrost είτε οι επιδημιολογικές ιώσεις. Είναι όντως αυτός ο στόχος του ανθρωπόκαινου πολιτισμού, καταστρέφω αγνοώντας και θωρακίζομαι μετά ?

 

Ο βιασμός. 

Και τώρα που χωρίς να την καλέσουμε, γιατί την είχαμε απλά δεδομένη και αυτονόητη, θεωρούσαμε ότι είναι απλά εκεί έξω, η φύση εισήλθε άνευ προειδοποίησης στη ζωή μας, έσπασε η μεμβράνη(τώρα είμαστε ξαφνικά σε ρυθμό μετα το 1’:15’’ του video ). 

Φοβούμαι ό,τι από τώρα θα ψάχνουμε να βρούμε στην μετα την πανδημία εποχή μία  νέα φούσκα.  Αλλά δεν επιτρέπεται να υποκύψουμε σε νέες φούσκες. 

 Από τώρα και στο εξής, πρέπει να εκτιθέμεθα στις οδυνηρές πραγματικότητες που αγνοήσαμε για πολύ καιρό.

Βιβλικές εκπλήξεις. 

 

Ο πλανήτης μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, που η σημερινή πανδημία θα μας φαίνεται ή θα φαίνεται στην επόμενη γενιά παιγνιδάκι. Δεν είναι εσωτερίστικες σκέψεις η συνωμοσιολογίες. Οι νόμοι της φυσικής alias φύσης και της βιολογίας συμπεριλαμβανομένου και του κλίματος σύμφωνα με αυτά που γνωρίζουμε εκεί οδηγούν.

Κλίμα-τροφή 

 

Η γεωργία σε ορισμένες περιοχές του κόσμου έχει να, και αντιμετωπίζει ήδη ξηρασίες, πλημμύρες, πυρκαγιές και ακρίδες (η  επανεμφάνιση των οποίων φαίνεται να ήταν αποτέλεσμα ανώμαλων τροπικών κυκλώνων).

Όποιος θέλει να έχει αναλυτικότερη εικόνα για το τι θα συμβεί στη γεωργία με 2-3 βαθμούς υψηλότερες θερμοκρασία σε παγκόσμιο επίπεδο από τη θερμοκρασία της προβιομηχανικής εποχής μπορεί να διαβάσει το βιβλίο του Mark Lynas(αριστερά).  Από αυτό, το οποίο δεν είναι science fiction θα καταλάβουμε, γιατί ο φόβος για πόλεμο στους δρόμους για ένα κιλό αρακά, και ο οποίος θα κοστίζει  όσο το τάλαντό του επί 1000.

Ανοσία στα αντιβιοτικά. Ο τρόπος διατήρησης των παραγωγικών ζώων στις φάρμες εκτροφής είναι τόσο θανατηφόρος όσο κάθε ασθένεια που μας επιβάλλεται. Ακόμα και σαν παράγοντες ανάπτυξης χρησιμοποιούνται τα αντιβιοτικά, λίγη δόση μέσα στη τροφή τους και έτσι φτάνουμε στη βακτηριδιακή ανοσία απέναντι στα αντιβιοτικά.

Το σύστημα υγείας είναι τόσο καταστροφικό όσο ένα ιός. Η κοινωνική ανισότητα στο ζενιθ μπορεί να σκοτώσει μια μικρή χώρα σε ένα έτος. Κανείς δε μιλάει για τους θανάτους από έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης. Μόνο το 5% του πληθυσμού της Κινέζικής περιφέρειας, δηλαδή του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές έχουν πρόσβαση  στη πρωτοβάθμια περίθαλψη.  Στην Αμερική ανασφάλιστοι, περίπου 27 εκατομμύρια άτομα , χρησιμοποιούν αντιβιοτικά ψαριών που είναι πιο φτηνά, ας μη μιλήσουμε για χημειοθεραπείες που δεν μπορούν αν γίνουν. Το 2015 στην Ιταλία πέθαναν 11.000 άτομα από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Στην Ελλάδα ούτε κάν μας ενδιαφέρει να μάθουμε.  Τους μετανάστες - πρόσφυγες εξ' αιτίας της κλιματικής αλλαγής ποιος τους ακούει ποιος τους δέχεται?

Το … είναι σημαντικότερο  από ότι η ζωή των έμβιων όντων.

Εάν πράγμα να αναρωτηθούμε. Γιατί έγινε το ποδοσφαιρικό Ματς στις 10.3 ανάμεσα στην ομάδα Leibzig και την αγγλική ομάδα Tottenham? Μόνο για τα χρήματα. Η ομάδα είχε έσοδα 1,2 εκατομμύρια ευρώ!

Ας δούμε την επιτροπή των Ολυμπιακών αγώνων πόσο χρόνο χρειάστηκε για να μεταφέρει τους Ολυμπιακούς αγώνες στην Ιαπωνία στο επόμενο έτος 2021?

Δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες να αντιδράσουμε κατά πλάτος όλων των ηλικιακών ομάδων.

α)'Η χειροτερεύει η κατάσταση ενδυναμώνοντας τις προσπάθειές μας να συνεχίζουμε να απαρνιόμαστε το προφανές - όπως κάνουν ήδη αρκετοί που απορρίπτουν άλλους κινδύνους, όπως τη κατάρρευση του κλίματος και  προσπαθούν επίσης να μειώσουν τον κίνδυνο που φέρνει ο  Covid-19, βλέπε τον πρόεδρο της Βραζιλίας Jair Bolsonaro,

β)ή δεύτερη εναλλακτική είναι ότι ήρθε η στιγμή να  αναγνωρίσουμε ότι είμαστε μέρος του παζλ της φύσης, που καθορίζεται από τους νόμους της βιολογίας και της φυσικής και εξαρτιόμαστε από έναν κατοικήσιμο πλανήτη.  Όμως όχι ένα κατοικήσιμο πλανήτη σύμφωνα με μια 'εξελικτική θεωρία' του ανθρωπόκαινου καταναλωτισμού και alias ενός κοινωνικού Δαρβινισμού. Δηλαδή όποιος καταφέρει να φτάσει στη ανώτερη σκάλα του καθημερινού καταναλωτισμού αυτός θα έχει τη δύναμη να επιβιώσει.

Δεν μπορούμε να αφήνουμε πλέον να αποφασίζουν αυτοί που έχουν εξουσία και προνόμια  ή έχουν ανέβει σε άλλη κοινωνική τάξη και  που ενδιαφέρονται περισσότερο για το χρήμα  από ότι για τη ζωή. Ο ιός Corona και ο κάθε ιός που θα έρχεται στο ανθρωπογενές περιβάλλον, θα μας θυμίζει ότι είμαστε μέρος ενός υλιστικού συστήματος.

Η μερική επιβεβαίωση της υστερίας από Istituto Superiore di Sanità .Διάβασμα σε 0,5'

Η επιβεβαίωση της υστερίας.

Το Istituto Superiore di Sanità, το κορυφαίο ινστιτούτο υγείας της Ιταλίας, παρουσίασε μια μελέτη την Πέμπτη, στην οποία ανέλυσε όλα τα κλινικά δεδομένα των θυμάτων. Αυτά τα στοιχεία είναι διαθέσιμα στο Süddeutsche Zeitung (SZ).

Τα ακόλουθα ευρήματα και μέσοι όροι προέκυψαν αο τη μελέτη: Η μέση ηλικία του νεκρού είναι 79,5 έτη. Σαφώς η πιο επηρεασμένη ηλικιακή ομάδα είναι τα άτομα ηλικίας 80 έως 89 ετών. Μόνο πέντε άτομα ήταν κάτω από την ηλικία των 40 ετών και όλοι ηταν άρρωστοι πριν μολυνθούν από τον ιό.

Το 70% των θυμάτων είναι άνδρες. Τρία άτομα (0,8%) προφανώς πέθαναν απευθείας από τον ιό corona - όλοι οι άλλοι υπέφεραν από τουλάχιστον μία σοβαρή προηγούμενη ασθένεια. Το ήμισυ είχε τρεις ή περισσότερες ασθένειες, οι πιο συχνές είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης, ο καρκίνος και η καρδιά και τα προβλήματα αναπνοής.

Τα στατιστικά στοιχεία αφορούν 2003 περιπτώσεις.Οι πληροφορίες για προηγούμενες ασθένειες αφορούν 355 από αυτές τις 2003 περιπτώσεις.

Το ινστιτούτο υγείας απαριθμεί επίσης τις ασθένειες με τις οποίες εισήχθησαν οι άνθρωποι στα νοσοκομεία. Το 77% είχε υψηλό πυρετό, το 74% υπέφερε από δύσπνοια και το 42% παραπονιόταν κυρίως για βήχα. Μπορεί επίσης να ειπωθεί κάτι σχετικά με τη μέση πορεία της νόσου σε θανατηφόρες περιπτώσεις: συνήθως διαρκεί περίπου τέσσερις ημέρες από τη στιγμή που εμφανίστηκαν τα πρώτα συμπτώματα και το θετικό τεστ μέχρι τη μεταφορά στο νοσοκομείο και άλλες τέσσερις ημέρες μέχρι το θάνατο στη μονάδα εντατικής θεραπείας.

Ο ιός πιθανώς κυκλοφορούσε τώρα και αρκετό χρονικό διάστημα. Αυτό συνέβη ακριβώς όταν είχαμε την αιχμή της εποχικής γρίπης και οι άνθρωποι έδειχναν συμπτώματα », λέει η Flavia Ricardo, ερευνητής στο Τμήμα Λοιμωδών Νοσημάτων του Ιταλικού Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας.

Μήπως ειναι και μια υστερία από ανικανότητα του κράτους και ζαμανφουτισμού των πολιτών? Διάβασμα σε 1,5'

Μήπως ειναι και μια υστερία?

Κάτι δε μου ταιριάζει  σε όλα αυτα που διαβάζω και ψάχνω.  Σίγουρα θα καταγράψω και άλλες διαφορετικές σκέψεις μου σύμφωνα με τις πληροφορίες στις οποιες έχω πρόσβαση.

Κατ' αρχήν μια παραίνεση για τις καταστάσεις υγιεινής που έχει να αντιμετωπίσει ο λαός. Στις αρχές όταν έμπαινα στο λεωφορείο του ΟΑΣΘ, δεν έπιανα τα χερούλια ούτε και τις σωλήνες, μόνο με το εσωτερικό μέρος του κάτωου μέρους του βραχίονα στηριζόμουν οποτε χρειαζόταν, γιατι φανταζόμουν ότι δεν υπήρχε περίπτωση αυτός ο οργανισμός να απολυμαίνει τα χερούλια ποτέ. Κατόπιν βέβαια όταν διάβασα και μια μελέτη του ΑΠΘ για το τι μικρόβια(κωλοβακτηρίδια κλπ.) βρέθηκαν στα καθίσματα και στα χερούλια όπως και στις σωλήνες των λεωφορείων του ΟΑΣΘ και επιβεβαιώθηκα, ειχε τελείωσει και η μεταφορά μου με τα λεωφορεία. Ποδήλατο από τοτε, με ήλιο βροχή και χιόνι.

Μη πιάνετε τα χερούλια στο λεωφορείο.Πότε απολύμαναν τα ΣΜ τις χειρολαβές απο τα καροτσάκια ή τα χερούλια απο τα καλαθάκια!!!!

Ισως αυτό μας γίνει μάθημα και αλλάξουμε στάση απέναντι στη καθημερινή υγιεινή μας. Νονέ καλά τα έλεγες εσυ!

Τώρα στην ασθένεια την ίδια.

Παραθέτουμε δύο διαγράμματα. Ειναι ευκολο να καταννοηθούν. Πηγη: ΕΟΔΥ

Α) Για ποσους θανάτους ομιλούμε

Β) Σε ποιο χρονικό διάστημα

Γ) Ποια ηταν η μιντιακή αντίδραση σε ραδιόφωνο και τηλεόραση

Δ) Ποιοι πέθαναν εξ αιτίας της γρίππης αμιγώς και ποιοι με τη γρίππη(δηλαδή λόγω διαφόρων λοιμώξεων στα νοσοκομεία)

Σύνολο εκτιμώμενων θανάτων αποδιδόμενων στη γρίπηκαι επικρατών τύπος/υπότυπος του ιού. Σύνολο Ελλάδας, περίοδοι επιτήρησης γρίπης 2013-14 έως 2018-19

Γενική θνησιμότητα (από όλες τις αιτίες)και αποδιδόμενη στηγρίπη θνησιμότητα. ΣύνολοΕλλάδας, από εβδομάδα 40/2018 έως εβδομάδα 20/2019 (13–19 Μαΐου2019)

 Η ερώτηση ειναι

• αν θεωρειται ο ιος επικύνδυνος λόγω φόβου που εχει προξενήσει η κρατική μηχανή – βλέποντας την αντίδραση του σχεδόν ανύπαρκτου συστήματος υγείας στη Κίνα(στα τέλη του 1990 μόνο το 5% του αγροτικού πληθυσμού στη Κίνα ειχε πρόσβαση σε υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης), και η οποια κρατική μηχανή μας προειδέαζε και μας προετοίμαζε για το τι θα πάθουμε αφού τα συστήματα υγείας σε όλες τις μεσογειακές χώρες έχουν καταρρεύσει, και ιδιαίτερα σε εμας με το κλείσιμο 54 νοσοκομείων απο το 2011 μέχρι το 2016 και έπονται ακόμα 13 σφραγίσματα νοσοκομείων με τη σημερινή κυβέρνηση,
• αν όλα αυτα τα μέτρα έχουν να κάνουν με την ιό σαν τέτοιο ή απλά επείδη συνέβει στη Κίνα το παρατηρήσαμε περισσότερο και γι αυτό ασχολιόμαστε,
• αν τελικά μας εχεις πιάσει πανικός απο το φοβο ή απο την επικυνδυνότητα του ιού.

• Ποιός θα πληρώσει στο τέλος τα σπασμένα?

Για 25.000 νεκρούς το έτος 2017, γρίππης σε βόρειο Ευρωπαϊκό Κράτος με καλύτερο σύστημα υγείας απο εμάς εδω, δεν μίλησε ποτέ κανένας.

Η ασθένεια ειναι επικύνδυνη για το 5% περίπου του πληθυσμού, ηλικιωμένοι, άρρωστοι, ευάλωτοι, άτομα με προιστορία όπως καπνιστές αλλά άτομα που ζουν κάτω απο καταστάσεις περιβαλλοντικών επιβαρύνσεων. Στην Ιταλία οι λοιμώξεις εκτινάχθηκαν στα ύψη στις περιοχές με υψηλή περιβαλλοντική και ατμοσφαιρική ρύπανση. Το 5% δεν συνεπάγεται και θάνατος, απλά τα άτομα θα ασθενήσουν απο δυσπνοια μέχρι πνευμονική λοίμωσξη. Το 95% του πληθυσμού θα τη περάσει ελαφριά την ασθένεια Covid-19. Αυτοι θα εχουν για ένα χρόνο περίποιυ αντισώματα μέσα τυς και δράσουν σαν ασπίδα για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Στην Ιταλία 2015 πέθαναν απο ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που δεν ειχαν σχέση με την αιτία που εισήχθει ο ασθενής στο νοσοκομείο 11.000 άτομα.(βλέπε και σχεδιάγραμμα στο τέλος απο ECDC)

Προσωπική εμπειρία: Η μητέρα μου μπήκε στο νοσοκομείο το 2015 λόγτω επιπλοκών μετα απο εγχείρηση στον εγκέφαλο(αιμάτωμα στην απλή ελληνική γλώσσα) και πέθανε απο ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Εγω που ημουν στο νοσοκομείο μολύνθηκα και έπρεπε 14 ημέρες να παίρνω πενικιλύνη, τη πιο ισχυρή αντιβίωση.

Και τέλος οι μάσκες δεν ωφελούν σε τίποτα. Οι δρόμοι μετάδοσης ειναι συγκεκριμένοι, πρέπει να πάρεις τη μόλυνση και να τη βάλεις στο στόμα ή στη μυτη, δεν ειναι σαν την Εμπολα που μπαίνει μέσα απο το δέρμα. Μια απόσταση φυσικά ειναι η καλύτερη προστασία.

Jacobin mag -How Capitalism Kills During a Pandemic, Γλώσσα Αγγλική

How Capitalism Kills During a Pandemic 

By Nick French

From failing to develop a vaccine, to evicting the jobless and cutting off their health care, to needlessly subjecting workers and the public to infection: capitalism will be responsible for millions of coronavirus-related deaths.
Critics of socialism often point to the mass deaths that occurred under dictators like Stalin and Mao. Such deaths were abhorrent, of course. But one problem with this line of attack is that it selectively ignores the numerous examples of mass deaths that occurred under brutal capitalist regimes, while also overlooking the everyday deaths that are a matter of course under capitalism, caused by grinding and utterly unnecessary poverty.

Both of these realities are or soon will be confronting us under the unfolding coronavirus pandemic. The virus will likely kill millions of people in the United States alone. Many of these fatalities could have been avoided if we had a social order that placed the needs of people over profit. Make no mistake: we’re facing a pandemic that could produce one of the worst mass deaths in human history, and capitalism will be responsible for many of them.

Profit Over People

To explain why, we should first go over some basics about capitalism. Capitalism is an economic system in which a small number of people (capitalists) own the vast majority of material resources (land, buildings, factories) necessary to produce useful things. Other people, the working class — the vast majority of us — own very little or no such resources.
Members of the working class must sell their labor to capitalists for a wage in order to survive (or they must depend on the financial support of someone else who works for a wage). The capitalist then sells the products made by the worker on the market, hoping to fetch a price over and above the cost of materials and what they paid the worker who made the goods. The difference between a good’s cost of production and the price the good sells for is what the capitalist keeps as profit (and can do with whatever the hell they feel like: buy a yacht, build a fourteenth bathroom in their mansion — whatever their heart desires).
Usually, capitalists compete with one another to sell similar goods. That competition forces each capitalist to keep their prices as low as possible. But, in order to continue making a profit, capitalists need to keep costs low as well.
Competition forces each capitalist to not just make profits, but to make greater profits than their competitors, Why? Because greater profits mean a greater ability to beat out your competition moving forward: by investing in labor-saving technologies and lowering one’s labor costs, or by expanding production and making use of economies of scale, or by spending money on marketing and taking away competitors’ market share. Capitalists who fail to maximize profits will soon find themselves unable to sell their goods and be put out of business. And being put out of business means ending up in the dire position of a worker.
This way of organizing the production and distribution of goods has its virtues, as Karl Marx himself emphasized. Capitalism can inspire incredible innovation. But the same feature of the system that breeds innovation — the imperative that capitalists maximize profits — also gives rise to capitalism’s most destructive tendencies.
It means that capitalists prioritize profits over the welfare of their workers and of humanity as a whole. Owners will make their employees work in uncomfortable and dangerous conditions and refuse to pay them a living wage. They will pollute the environment with deadly toxins and planet-destroying greenhouse gases before spending money on safe production processes. And they will oppose life-saving social policies like Medicare for All because they increase their taxes and strengthen employees’ power to bargain for better wages. Which brings us back to coronavirus.

The Coronavirus and Capitalist Dysfunction

The coronavirus pandemic is showing us the many ways in which the relentless drive for profit can be deadly.
First, pharmaceutical companies could have started to develop a vaccine for the virus years ago. The novel coronavirus that is now ravaging the world is actually one of a family of coronaviruses (including SARS and MERS) with which we have long been familiar. It would have been possible to begin research on vaccines and cures for coronaviruses in general, giving us a head start on treatments for the current outbreak. But pharmaceutical companies did not pursue this research, because the prospect of a cure was not sufficiently profitable. (A similar problem afflicts development of new drugs to treat antibiotic-resistant bacterial infections.)
Researchers are now working on vaccines, but those are twelve to eighteen months away from being ready. The outbreak may well have run its course by then.
Epidemiologists estimate that the coronavirus could kill up to 2.2 million people in the United States, 510,000 in Great Britain, and 50 million people globally. Many or most of those deaths could have been avoided if we had a vaccine. We don’t have a vaccine because developing one wasn’t profitable for corporations.
Second, the measures necessary to slow the spread of the coronavirus mean that most businesses need to suspend operations, and many workers will lose their jobs or find their hours drastically reduced. In countries where left-wing political parties and strong labor movements have built robust welfare states that check some of capitalism’s worst features, this will be bad but not catastrophic.
Norway, for instance, is giving all workers affected by the coronavirus slowdown generous paid leave while businesses shut down. Denmark and the United Kingdom are putting forward a similarly expansive relief package, covering the vast majority of workers’ wages while they’re out of work.
The United States, on the other hand, has never had a powerful left party, and its labor movement is incredibly weak. As a result, the American working class confronts a particularly pure and brutal form of capitalism. Unlike countries with a stronger labor movement, we do not enjoy strong collective bargaining rights, nor basic social welfare provisions like universal health care.
That means being laid off is particularly disastrous for American workers. Losing a job could result in losing your health-care coverage or being unable to pay your student loans. Worse still, it could mean being unable to pay rent and getting evicted. Losing your health-care or home can be deadly, even in the best of times. But experiencing these hardships during a pandemic is horrific, depriving people of the ability to avoid infection or to receive treatment if they get sick.
Some workers will hold on to their jobs, but their work will put them (and those they come into contact with) at high risk of exposure to the coronavirus. Capitalists should shut down their businesses for the sake of their workers and of public health; for businesses that can’t shut down, bosses should make every effort to ensure their workers’ safety. But capitalists won’t do these things of their own free will, for a very simple reason: they hurt bosses’ bottom line.
Starbucks, for example, kept their stores open, even in cities that had ordered nonessential businesses to close. (The company has since shifted to only providing drive-through service because of employee pressure.) Many grocery stores are not providing gloves or masks, nor allowing workers to follow CDC guidelines around handwashing and social distancing.
The drive for profit is endangering untold numbers of people by allowing the virus to spread more rapidly. This is especially true in the United States, where many workers do not have paid sick leave and so will be compelled to work even if they’re sick. President Donald Trump is even considering ordering businesses to open again in April, likely at the peak of the pandemic, to protect corporate profits. Millions more could die if this happens.
Neglect of worker safety is especially unconscionable when it comes to health-care workers, our first line of defense against the coronavirus. Many hospitals are woefully understaffed and under-equipped to deal with the crisis.
At Oakland’s Highland Hospital and Kaiser Permanente Medical Center, for instance, nurses are being asked to reuse single-use face masks, making them more likely to catch the virus from infected patients and spread it to others. Similar problems are common across the United States: nurses in Seattle report a shortage of masks and other protective equipment, and Memorial Sloan Kettering Center in New York City has only a week’s supply of masks on hand. One Brooklyn Health System in Brooklyn, New York, will likely be unable to afford enough hospital beds to treat victims of the virus. These conditions mean, again, that many people will die unnecessarily.
The unpreparedness of our hospitals is not inevitable. It, too, is the product of a system that puts profit over people. If we adequately invested in public hospitals or used state resources to rapidly produce necessary medical equipment, the unfolding pandemic would not hit our health-care system nearly as hard.
Despite the fact that Italy’s health capacity has been overstressed by the particularly brutal explosion of coronavirus there, its universal single-payer health-care system is ensuring that every person, no matter their job or income level, can receive the best treatment possible. Single-payer systems have allowed Denmark and South Korea to quickly institute coronavirus testing on a large scale, which has been essential to their success in slowing the virus’s spread.
For the past several decades in the United States, however, capitalists have waged an all-out assault on public goods and public investment, fighting for tax cuts for billionaires and promoting reliance on “market-based” solutions — and ensuring that we don’t join the rest of the world in developing a public health system.

People Over Profit

Capitalism is making an already terrible pandemic worse, especially in countries like the United States where capitalism is relatively untamed. Much of the damage has already been done: our failure to develop a vaccine will kill millions or tens of millions, and our lack of a universal single-payer system means that many will die because they cannot get tested or treated. This is a disaster on the scale of Stalin’s gulags or Mao’s mass famines.
But we can still minimize damage by organizing for and demanding policy changes that challenge this murderous logic. We need Medicare for All, so all people can receive the treatment they need regardless of ability to pay. Continuing to support and build on Bernie Sanders’s campaign for president — a campaign that we need now more than ever — is one way to put pressure on Congress to pass a version of Medicare for All in response to the crisis.
We need paid sick leave for all workers (including gig and contract workers), so that no one is forced to come to work sick. We should force all nonessential businesses to close, and pay all workers enough to live during their time off. We should demand a freeze on rents and mortgage payments, and a moratorium on evictions and foreclosures, so that no one has to worry about going homeless. And we should demand that the state use all resources at its disposal (including the requisition of private property) to rapidly expand our health system’s capacity to treat coronavirus patients. Sanders’s coronavirus platform, which incorporates all of these demands, puts forward just the sort of policies we need.
Capitalists will resist these measures, because such measures challenge their power and their profits. But they are needed to save millions of lives. We have to organize to win these demands. From auto workers to bakery and café workers and Verizon employees, working people across the country have already shut down businesses and won paid leave from their employers through strikes and the threat of strikes. This kind of disruptive action on a large scale is necessary to force owners and their public officials to take our health and safety seriously.
By exerting their collective power, workers can prevent the worst-case pandemic scenarios. But to avoid similar massacres in the future, like the one climate change could cause, we have to move beyond an economic and political system that prioritizes profit over human life.

Κορωναϊός Κινα: Έχει πραγματικά ηττηθεί ο ιός; Κρατική παρέμβαση με πειραγμένους αριθμούς; Διάβασμα σε 2'

Έχει πραγματικά ηττηθεί ο ιός; Κρατική παρέμβαση με πειραγμένους αριθμούς προς όφελος μόνο της οικονομίας στη Κίνα?

Κίνα Η ζωή μετά την απομόνωση. Αναλυτές αμφιβάλλουν ότι το ποσοστό μετόδοσης είναι κοντά στο μηδέν και ότι οι περιορισμοί δεν μπορούν να χαλαρώσουν όπως όμως ήδη εχει συμβεί.

Lily Kuo ist Guardian-Ανταποκριτής στο Πεκίνο

Τα εργοστάσια στο Wuhan ξανανοίgουν - υπάρχουν κανόνες απόστασης τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος  για το γεύμα.

Φωτογραφία: STR / AFP μέσω της Getty Images

Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, η Κίνα έχει νικήσει τον ιό Corona. Για τις περασμένες πέντε ημέρες, οι υπάλληλοι της υγειονομικής περίθαλψης έχουν αναφέρει μόνο μία νέα, τοπικά μεταδοθείσα περίπτωση του Covid-19 - έναν ασθενή στην επαρχία Γκουανγκντόνγκ, ο οποίος μολύνθηκε από κάποιον που ήρθε από το εξωτερικό. Στο Wuhan, το κέντρο της επιδημίας και η χειρότερη πληγείσα περιοχή στη χώρα, οι αρχές δεν κατέγραψαν νέες περιπτώσεις τη Δευτέρα, για πέμπτη συνεχόμενη μέρα.

Οι αριθμοί σηματοδοτούν μια απότομη πτώση σε σχέση με την κατάσταση πριν από ένα μήνα, καθώς ήταν ήδη ορόσημο εάν η ημερήσια αύξηση θα ήταν κάτω από 2.000 νέες μολύνσεις. Οι αρχές άρχισαν να χαλαρώνουν την απομόνωση των δύο μηνών του Wuhan. Οι πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα ακολουθούν τις οδηγίες για την "πλήρη αποκατάσταση" της παραγωγής και την επιστροφή στην κανονική ζωή.

Πειραγμένοι αριθμοί;

Ωστόσο, οι κάτοικοι και οι αναλυτές έχουν αμφιβολίες ότι τα ποσοστά μετάδοσης της κοινότητας είναι κοντά στο μηδέν και ανησυχούν ότι η κυβέρνηση θα δώσει προτεραιότητα στην οικονομική ανάκαμψη και όχι στον αποφασιστικό περιορισμό του ιού. Παρόλο που η κατάσταση έχει βελτιωθεί δραματικά - αποτέλεσμα εντατικών τεστ, καραντίνας και κοινωνικής απόστασης - πολλοί εξακολουθούν να αμφιβάλλουν ότι οι αριθμοί είναι τόσο καλοί, όσο οι επίσημοι ισχυρισμοί.

"Ανησυχώ πραγματικά ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί μολυσμένοι άνθρωποι χωρίς συμπτώματα στο Wuhan. Μόλις ο καθένας απο αυτούς επιστρέψει στην εργασία, όλοι μπορεί να μολυνθούν », λέει ο 26χρονος Γουάνγκ. Αυτή η επιδημία δεν θα εξαφανσιτεί τόσο εύκολα.

Σύμφωνα με έκθεση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα RTHK του Χονγκ Κονγκ, οι κάτοικοι ισχυρίστηκαν ότι τα νοσοκομεία του Wuhan αρνήθηκαν να εξετάσουν ασθενείς με συμπτώματα. Το Kyodo News από την Ιαπωνία ανέφερε το Σαββατοκύριακο συμφωνα με έναν γιατρό του Wuhan, ότι οι αριθμοί των περιπτώσεων πριν από την επίσκεψη του Προέδρου Xi Jinping νοθέυτηκαν πιο νωρίς στο μήνα, με αποτέλεσμα τα "μαζικά εκσειτήρια μολυσμένων ασθενών".

Περιπτώσεις κρουσμάτων χωρίς συμπτώματα

Το γεγονός ότι υπάρχουν νέες μολύνσεις στο Wuhan είναι τόσο ευρέως διαδεδομένο στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης, ετσι που οι αρχές αναγκάστηκαν να δώσουν μια λεπτομερή εξήγηση το Σαββατοκύριακο για να αντιμετωπίσουν αυτές τις θέσεις.

Ορισμένες από τις ανησυχίες για τις εκθέσεις της Κίνας προέρχονται από τον τρόπο της ταξινόμησης των περιπτώσεων από το Πεκίνο. Παρόλο που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και η Νότια Κορέα θεωρούν κάποιον που έχει τεσταριστεί θετικά για τον ιό ως επιβεβαιωμένο, η Κίνα δεν περιλαμβάνει λοιμώξεις χωρίς συμπτώματα στρις στατιστικές και στις εκθέσεις της.

Για τη διαδικασία αυτή, η Επιτροπή Υγείας Wuhan δημοσίευσε μια λίστα ερωτήσεων και απαντήσεων που εξηγούν πώς να αντιμετωπίζουμε περιπτώσεις χωρίς συμπτώματα. Όταν ερωτήθηκαν γιατί τέτοιοι ασθενείς δεν αναφέρονται ως επιβεβαιωμένες περιπτώσεις, η Επιτροπή απάντησε: Οι ασθενείς αυτοί θα τεθούν σε καραντίνα για 14 ημέρες. Εάν παρουσίασουν συμπτώματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, θα θεωρηθούν ως επιβεβαιωμένα και θα δημοσιευτούν ώς τέτοιες περιπτώσεις. "Ένας μικρός αριθμός ασυμπτωματικών λοιμώξεων μπορεί να επιβεβαιωθούν, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών αναρρώνει από μόνη της", λέει.

Οι επικριτές αμφισβητούν επίσης γιατί οι θεραπευμένοι ασθενείς που τεστάρονται θετικά και πάλι δεν υπολογίζονται. Τα δεδομένα από τα κέντρα απομόνωσης στο Wuhan δείχνουν, σύμφωνα με τους κρατικούς Global Times, ότι οι ασθενείς που θεραπεύονται είναι πέντε έως δέκα τοις εκατό πιο πιθανό να τεσταριστούν και πάλι θετικά. Ωστόσο, σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες στο Hubei, αυτοί οι ασθενείς δεν έχουν καταχωριθεί ως επιβεβαιωμένες περιπτώσεις, επειδή έχουν ήδη καταμετρηθεί.

Οι αρχές λένε ότι σε περιπτώσεις χωρίς συμπτώματα, δεν υπήρξε ποτέ μετάδοση από άτομο σε άτομο. Ωστόσο, ένας ανώνυμος αξιωματούχος του Κινέζικου Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων δήλωσε στο κινεζικό περιοδικό Caixin ότι «δεν μπορεί να καθοριστεί αν η μετάδοση στο Wuhan έχει διακοπεί εντελώς». Υπάρχουν ακόμα «λίγες δωδεκάδες άνθρωποι καθημερινά που δείχνουν τα συμπτώματα ".

Σύμφωνα με τα έγγραφα που είναι διαθέσιμα στο South China Morning Post, πάνω από 43.000 άτομα εξέτασαν θετικά το Covid-19 στα τέλη Φεβρουαρίου χωρίς να αναπτύξουν συμπτώματα. Δεν συμπεριλήφθηκαν όμως στον επίσημο αριθμό λοιμώξεων άνω των 80.000.

Προτεραιότητα έχει η παραγωγή

Η τρέχουσα δυσπιστία απέναντι στους Κινέζικους αριθμούς προέρχεται από τις αρχικές προσπάθειες για την καταστολή των πληροφοριών σχετικά με τον ιό και τις διαστάσεις των λοιμώξεων. "Μετά την (ανεύθυνη) κάλυψη τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο, δεν μπορούμε πραγματικά να εμπιστευθούμε τα στοιχεία της κινεζικής κυβέρνησης χωρίς να εχουμε πιο αξιόπιστα και έγκυρα στοιχεία", δήλωσε ο Ho-fung Hung, καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο John Hopkins.

Άλλοι μιλούν για μια πράξη εξισορρόπησης για την κυβέρνηση. Από τις αρχές του τρέχοντος μηνός, κορυφαίοι πολιτικοί στο Πεκίνο, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού κράτους Xi, τόνισαν την ανάγκη επίτευξης οικονομικών και αναπτυξιακών στόχων και πάλι φέτος, επειδή η κινεζική οικονομία αγωνιζόταν και πριν από την κρίση για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μια ομάδα εργασίας ταξιδεύει σε όλη τη χώρα για να εξασφαλίσει, ότι οι τοπικές αρχές ακολουθούν τις οδηγίες του προέδρου. Αφενός, η παραγωγή πρέπει να ξαναρχίσει, αλλά, από την άλλη πλευρά, πρέπει να αποφευχθούν νέες μολύνσεις.

Ωστόσο, ακόμη και όσοι είναι σκεπτικοί για τα θετικά στατιστικά στοιχεία αναγνωρίζουν τη δυσκολία διατήρησης των περιορισμών. Πολλοί πολίτες έχουν χάσει μήνες εισοδήματος ενώ άλλοι έχουν κουραστεί να θέσουν τη ζωή τους σε αναμονή.Ένας χρήστης του Διαδικτύου γράφει: "Γιατί προβληματίζεστε με αριθμούς! Ήταν παράλογο από μόνο του να κρατήσει το Γουχάν απομονωμένο για τόσο πολύ καιρό. Οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν! "