Θεσσαλονίκη: Η οδός Νίκης υποδέχεται μετα απο δεκαετίες ομηρίας στους οδηγούς ΙΧ, προστατευόμενη ποδηλατολωρίδα διπλής κατεύθυνσης, Διάβασμα σε 3 '

Θεσσαλονίκη

Προστατευόμενη ποδηλατολωρίδα (όχι ποδηλατόδρομος) στη λεωφόρο Νίκης,

ή πως ενεργεί η πολιτική εκεί που δεν πλήτεται,  ή ας το γράψουμε λαϊκά,  "σε δουλειά να βρισκόμαστε".

Άνευ προειδοποίησης στην είσοδο της πόλης δυτικά για τη στένωση του οδικού άξονα και της ταχύτητας αυτοκινήτων και ρύθμισης της κυκλοφορίας επί της Νίκης(μείωση ταχύτητας  και αριθμό αυτοκινήτων) και ανασχηματισμού της κυκλοφορίας των γύρω οδικών αξόνων θα οδηγηθεί το νότιο τμήμα της πόλης και η Εγνατία σε έμφραγμα, και θα εγκαταλείψουν και οι ποδηλάτες τη Νίκης.

Επιτέλους θα παραδοθεί ένα απειροελάχιστο μέρος του δημόσιου χώρου(1000 μτρ.!) στους πολίτες - όπως τόνισε ο Δημαρχος- και όχι μόνο στην κυκλοφορία αυτοκινήτων που ήταν μέχρι σήμερα. Θετικό! 

Προστατευμένες ποδηλατολωρίδες δεν είναι καθαρά τεχνικό έργο κύριε Δήμαρχε.

Μάλλον  ο τεχνικός σύμβουλος του κ. Ζέρβα – κάποιος Δ. Μήτρου- δεν πρέπει να έχει καθίσει πάνω σε ποδήλατο πάνω από 5 λεπτά και αυτό σε όλη του τη ζωή, γιατί αλλιώς δεν εξηγούνται τα παρακάτω.

Και ας τα πάρουμε όπως λένε και οι συστημικοί δημοσιογράφοι από την αρχή.

Αυτό το  „προσωρινά μέχρι Νοέμβριο“, γιατί να το πει ο κ. Ζέρβας?  Τουλάχιστον έτσι διαβάστηκε στις ηλεκτρονικές  εφημερίδες από τα χείλια  του κ. Ζέρβα σε μια τοπική εφημερίδα. Η διαδικασία προσαρμογής του πολίτης δεν διαρκεί τρείς μήνες  και μάλιστα σε μία τέτοια ανώμαλη περίοδο που διανύουμε. Επενδύει έστω και ελάχιστα για να να αναθεωρήσει μετά? Γι αυτός ειναι και τόσο φτωχή και σου δημιουργεί ανασφάλεια η λωρίδα? Ας προχωρήσουμε παραπάνω αντί παρακάτω

Γιατί ξαφνικά τώρα,  ο ποδηλατόδρομος, εκεί ακριβώς, 1000 μτρ. απόσταση ?

Δεν δημιουργούμε ποδηλατολωρίδες για τον Κορωναϊό όπως γράφτηκε. Αυτές οι pop up λωρίδες που έγιναν σε διάφορες πόλεις και στα Τίρανα στη γειτονική χώρα από τον Απρίλιο 2020, έγιναν και έπρεπε να γίνουν κατά τη διάρκεια του «κρατάμε αποστάσεις» , για να μη συνωστίζονται οι ποδηλάτες οι οποίοι έχουν και πολύ γρήγορη αναπνοή(αυξημένους παλμούς καρδιάς) κατά τη διάρκεια της ποδηλατοκίνησης τους  με απελευθέρωση σταγονιδίων αναπνοής, και ούτε κάνουμε λωρίδες επειδή φώναξαν δυνατά στις μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις κατά τη διάρκεια του κορωναϊού. Τις δημιουργούμε επειδή είναι επιτακτική ανάγκη στύλωσης της ανθεκτικότητας της πόλης, λόγω κλιματικής αλλαγής και μετασχηματισμού προς μια βιώσιμη κινητικότητα.

Τώρα το πήραμε και εμείς και είπαμε ας μη φωνάξουμε σαν τελευταίοι, αλλά ας το κάνουμε, γιατί μας αρέσει αυτό  το „copy paste“(ειναι στο DNA του Ελληνα αυτό) και θα δείξουμε και έργο.

 Σχεδιάζουμε, δημιουργούμε και ανασχηματίζουμε ποδηλατολωρίδες και -δρόμους λόγω ανάγκης μιας βιώσιμης αστικής κινητικότητας

με όποια θετική επίδραση συνέργειας έχει αυτό για όλη τη πόλη, και γιατί έχουμε πεισθεί ότι η πόλη οφείλει να γίνει ανθεκτική και το κατοικείν στη πόλη ανεκτό, εάν θέλει να υπάρξει και στα επόμενα 50 χρόνια, λόγω κλιματικής αλλαγής και ιογενών επιδημιών λόγω καταστροφής περιβάλλοντος.

Αναγκαίοι ανασχηματισμοί στο κυκλοφοριακό ολόκληρης της πόλης είναι επιτακτικοί, καθώς μία αλλαγή σε ένα κυκλοφοριακό hot spot της πόλης θα δημιουργήσει αλλού σίγουρα ένα πρόβλημα αν δεν προβλέψεις τις αλληλοεπιδράσεις στο αστικό γίγνεσθαι, και από ότι γνωρίζουμε έχει ο Δήμος  συγκοινωνιολόγο για να προβεί σε συγκεκριμένες έρευνες και εφαρμογή μοντέλων.

Το θετικό για τη κυκλοφορία απο την ενέργεια αυτή:

Προφανώς κατ’ αρχήν αποκαρδιώνεις του ΙΧ οδηγούς να περάσουν από εκεί καθώς,

•      δεν θα μπορεί να σταθμεύσει ούτε για να πιει το καφέ τους ή ότι άλλο θέλει, και
•      η κυκλοφορία και η ροή θα προσαρμοστεί στο αλλαγμένο πλαίσιο συμμετοχικότητας  στη κινητικότητα, δηλαδή στην άσφαλτο μεταφέρθηκαν και ποδήλατα συμβατικά  & ηλεκτρικά, όπως και  ηλεκτρικά πατίνια, και
•      μείωση ταχύτητας διερχομένων αυτοκινήτων, λόγω περιορισμούτων αυτοκινητολωρίδων προς το πεζοδρόμιο των πολυκατοικιών. 

Όμως με ένα μετασχηματισμό  μιας πολιτικής σε ένα σημείο σε μια πολη για να λύσεις ένα πρόβλημα, πάντα δημιουργείς δημιουργείς αλλού ένα άλλο πρόβλημα αν δεν λάβεις άλλα γενίκοτερα μέτρα σε άλλες γειτονιές και ΔΔ. Θα πρέπει να περάσουν από την Μητροπόλεως και Βενιτζελου για να αποφύγουν την ουρά, μάλλον το 90%. Εάν δεν μειώσεις την είσοδο από Δυτικά προς την οδό  Νίκης με κάποιο τρόπο και δεν αλλάξεις τη κυκλοφοριακή ροή(αλλαγή συχνότητας λειτουργίας φαναριών)   δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα αυτό και καμία συνέχεια στα αναμενόμενα θετικά αποτελέσματα.  

Το επόμενο, ο θόρυβος, η ατμοσφαιρκή ρύπανση και η επικινδυνότητα θα είναι τόσο έντονα, και τα τρία, που κάποιος θα σκεφτεί από την αρχή να ξαναπεράσει  από την οδό Νίκης με ποδήλατο, αν δε μειωθεί κυκλοφορία. Φανταστείτε το αυτό παρακαλώ.

Επιπλέον δημιουργείται μαι προβληματική κατάσταση για τα καταστήματα,εάν διέρχονατι τα αυτοκίνητα 0,5 μτρ απόσταση απο το πεζοδρόμιο και οι πελάτες κάθονται έξω. Εκεί ο Δήμαρχος θα πρέπει να ακυρώσει άλλη μια λωρίδα αυτοκινήτων για να δώσει αέρα στα καταστήματα, μη πνιγούν. Θα εγκαταλείψουν πελάτες τα καταστήματα και κατ' επέκταση θα χάσουν κάποιοι τις δουλειές τους.

Και δεν ειναι η πόλη σε ανθηρή οικονομική κατάσταση για να χάσει έστω και μια θέση εργασίας.

Και βεβαίως θα πρέπει να ελεγχθούν, - υπάρχουν άπειρες ψηφιακές εφαρμογές για τον ανασχηματισμό του αστικού κυκλοφοριακού φόρτου- οι περί της Νίκης οδικοί άξονες μέχρι και οι κεντρικές αρτηρίες Β-Ν, Α-Δ.

Δεν αναφερόμαστε στο προμηθευτικό logistic, το οποίο οφείλει να λυθεί άμεσα, πριν ξεκινήσει η χρήση του. Προμήθεια από 06:00-08:30 και συγκεκριμένες ημέρες όλων των καταστημάτων κατά μήκος της Νίκης.

Θεωρούμε ότι το κομμάτι αυτό αν λειτουργήσει κανονικά και χρησιμοποιηθούν όλα τα ποδήλατα που κυκλοφορούν σήμερα στη περιοχή της παραλίας-κέντρου δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τις απαιτήσεις τη αναμενόμενης χρήσης θα είναι πολύ στενή η ποδηλατολωρίδα.

Υπάρχουν κάποιες λύσεις(στα ελληνικά και αγγλικά)για την είσοδο της πόλης από Δυτικά κατ’ αρχήν (Σταθμού, Καρατάσου 26 Οκτωβρίου).

1.         Τοποθετείται πινακίδα για μονά ή  ζυγά για την Νίκης εναλλάξ.
2.         Τοποθετείται πινακίδα, ανώτατο όριο ταχύτητας ΙΧ  στη Νίκης 20 km/h
3.         Τοποθετείται πινακίδα, «Νίκης στένωση του δρόμου, πεζοί και ποδήλατα» ευδιάκριτη να τη  βλέπουν.
4.         Καθοδήγηση για να φτάσεις γρηγορότερα σε 4 σημεία στα ανατολικότερα και βορειότερα της πόλης, ψηφιοποιημένα(θέμα Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας).

Τι έκανε λοιπόν ο Δήμος με αυτό το  βήμα,

για να παραδώσει δημόσιο χώρο στους πολίτες, όπως λέει ο Δήμαρχος.

Εξοικονόμησε άτομα Δημοτικής Αστυνομίας που έπρεπε να ήταν συνέχεια εκεί αν ήθελε να πατάξει τη παράνομη στάθμευση. Έφτιαξε και το οδόστρωμα που ήθελε ούτως ή άλλως  ανανέωση. Ίσως αυτό τους βοήθησε και σε εκταμίευση χρημάτων. Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια. Σταμάτησε ο βραχνάς.

Όμως απαγορεύει τη στάθμευση χρησιμοποιώντας τους ποδηλάτες που τώρα και χρόνια αγνοούνται από κάθε Δημοτική αρχή και καταργεί τη στάθμευση επι της οδού Νίκης σε ένα τεμάχιο 1000 μτρ. !

 Και ας έχει και μια συνέχεια κάτι. Που θα οδηγήσει αυτή η ποδηλατολωρίδα... έως τέλος Νοεμβρίου και τέλος, μέχρι Ναβαρίνου και μετά????

Πάλι επι της νέας παραλίας? Και γιατί προσωρινά μέχρι Νοέμβριο?

Αυτά τα 1000 mtr ποδηλατολωρίδα  εκτός από την ανακούφιση για 2’ για όποιους έρχονται από ανατολική πρός δυτικά και vice versa για δουλειά και ψώνια στην περί κέντρου περιοχή σε τι χρησιμεύει?  Θα συνεχιστεί επι της Μεγάλου Αλεξάνδρου κάτι που προτείνεται, με μείωση της ταχύτητας σε 50 km/h  ή θα οδηγηθεί προς τη λεωφόρο Στρατού και όχι Κ. Καραμανλή που είναι ταχείας κυκλοφορίας και πάρα πολύ επικίνδυνη με τεράστια ρύπανση  για τους ποδηλάτες εκτός και αν εκεί μειωθεί η ταχύτητα των ΙΧ. Μη ξεχνάμε ότι όχο πιο υψηλη η ταχύτητα των αυτοκινήτων(υψηλες στορφές του κινητήτρρα) τόσο μεγαλύτερη ρύπανση, ergo στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας δεν επιτρέπεται να αφήσεις ποδηλάτες να κινηθούν εκτός και αν φορούν ειδική μάσκα προσώπου.

Η ποδηλατολωρίδα με το πλάτος που έχει και συμπιεσμένη μεταξύ αυτοκινήτων και πεζοδρομίου δεν θα βοηθήσει κανένα αν σταματήσει ένας ποδηλάτης να περάσει απέναντι, ακόμα και στα φανάρια. Το έχει σκεφτεί κανένας αυτό. Που θα περιμένει ο ποδηλάτης?

Ενα είναι σίγουρο, δεν ειναι για ενήλικες με  παιδιά, παιδιά αυτή η ποδηλατολωρίδα. Πριν μπουν σε αυθτό το κομμάτι χρειάζονται κυκλοφοριακή αγωγή. Και δεν το λέμε ειρωνικά αυτό. Οι θαρραλέοι θα το τολμήσουν! Και στην αρχή σίγουρα- δεν το ευχόμαστε όμως να γίνει- θα υπάρξουν τραυματισμοί

Τεχνική υποδομή-Ασφάλεια:  

    
Λόγω ιδιοσυγκρασίας ΙΧ οδηγών αυτοκινήτων, της πίεσης που θα έχουν καθώς λιγότερος χώρος γι' αυτούς αλλά και απερίσκεπτες ενέργειες ποδηλατιστών

προτείνεται για να μην υπάρξουν τραυματισμοί και θύματα και ίσως και ανακατασκευή της ποδηλατολωρίδας με υψηλό επακόλουθο κόστος πάλι, κάτι που είναι πάγια συνήθεια -όχι τακτική- στο Δήμο Θεσσαλονίκης,

        
να προβλέψετε πως θα συμπεριφερθεί στη χειρότερη περίπτωση ένα οδηγός ή ένας ποδηλάτης(μικρό παιδί π.χ., που δε νομίζω ότι θα αφήσει γονέας παιδί σε αυτό το κομμάτι να ποδηλατήσει) που χάνει έστω και λίγο τον έλεγχο, γιατί εκεί μπορείς να αποφύγεις τα θύματα. Το πολύ «χάνω τον έλεγχο» μας προβληματίζει περισσότερο.

Δεν κάνουμε πειράματα και πρόχειρες υποδομές  με και για ανθρώπινες ζωές  πάνω σε ποδήλατα, πατίνια, και αυτοκίνητα κυρίες και κύριοι του Δήμου. Γι' αυτό,

1. προτείνουμε να τοποθετούνταν εκτός από τα περισσότερα ελαστικά και υψηλώτερα πασαλάκια στο ύψος του οπτικού πεδίου του οδηγού και  μερικά σταθερά  πασαλάκια πτυσσόμενα με σήμανση (για να το ξέρουν οι οδηγοί)- όχι ελαστικά- με κλειδί σε περίπτωση που χρειαστεί να γίνει πλατύτερος ο δρόμος για κάποια κατασκευαστική δουλειά αργότερα. Επίσης τα στοπ τροχών και να υπάρχει περισσότερος χώρος απόστασης της αυτοκινητολωρίδας από τα πασαλάκια. Η σημερινή ειναι επικίνδυνη.
2. Η κυκλοφορία συμβατικών, ηλεκτρικών ποδηλάτων, πατινιών και άλλων αστικών ηλεκτροκίνητων μέσων μεταφοράς που θα υπάρξουν σε αυτό το κομμάτι θα γίνει προβληματική αν αυξηθεί ο αριθμός συμμετεχόντων στη κυκλοφορία.
3. Έχουν υπολογισθεί τα όμβρια νερά σε περίπτωση καταρρακτώδους βροχής, καθώς θα έχουμε όλο και συχνότερα ακραίες καιρικές συνθήκες?
4. Δεν αναφερόμαστε στον τάπητα, που εάν πέσει ποδηλάτης επάνωστην άσφαλτο…
5. Το πλάτος δε επειδή ειναι διπλής κατεύθυνσης θα πρέπει να είναι 2,5-3 μτρ.
6. Η απόσταση απο τα πασαλάκια εως τη λωρίδα για τα αυτοκίνητα 1,5 μτρ.

Τέλος θα προτείναμε το ρεύμα των ποδηλατών πρός δυτικά να είναι δίπλα στην αυτοκινητολωρίδα και το ρεύμα πρός ανατολικά δίπλα απο το πεζοδρόμιο.Υπάρχει και ζήτημα την αναζήτησης αναγνώρισης προσώπων (βλέμμα) μεσα στα αυτοκίνητα που ερχονται  από δυτικά ...

Η πρόταση μας για την ποδηλατολωρίδα είναι η παρακάτω.

Ενα ασήμαντο για τους περισσότερους σημείο αλλα προβληματικό για τον ποδηλάτη είναι το πρακάτω.

Και κάτι για αλλαγή σκηνικού:

Λισαβώνα- όλο και περισσότεροι δρόμοι γίνονται ελεύθεροι από αυτοκίνητα.

Τέσσερεις στρατηγικές των αντιρρησιών που εμποδίζουν τις δράσεις υπέρ ενός βιώσιμου κλίματος, Διάβασμα σε 2,5 '

Η δημόσια συζήτηση και η καθυστέρηση ανάληψης δράσης για το κλίμα[1]. Γιατί συμβαίνει αυτό?

Τέσσερεις στρατηγικές που εμποδίζουν τις δράσεις υπέρ ενός βιώσιμου κλίματος

Όλες οι βιοβλιογραφικές πηγές βρίσκονται στην υποσημείωση 1, στο άρθρο.

Καθώς εξελίσσεται η δημόσια συζήτηση για την κλιματική αλλαγή, το ίδιο συμβαίνει και για ένα  εύρος επιχειρημάτων που χρησιμοποιούνται για να υποβαθμίσουν ή να απορρίψουν την ανάγκη για δράση (McKie,2019; Νόργκαρντ, 2011). 

Παρέμβαση του Blogger:  Γιατί δεν υπήρξε ένα τέτοιο έντονο κλίμα αντιρρησίας  στη δημόσια σφαίρα σχετικά με την ιογενή κρίση ή υγειονομική κρίση του κορωναϊου, όπως θα την ονόμαζα. Το ερώτημα το θέτω και το αφήνω στο χώρο, να συγκρίνει μόνος/μόνη/μονο καθένα άτομο την αντίδραση του το Μάρτιο 2020 και την αντίδρασή του από τοτε που διαβάζει, ακούει, βλέπει και ίσως παρατηρεί ολα σχετικά με την κλιματική κρίση.

Η βάση μια τέτοιας τέτοιας  αντικίνησης είναι 

• η κατηγορηματική άρνηση της πραγματικότητας ή της ανθρώπινης αιτιώδους συνάφειας της κλιματικής αλλαγής (Farrellet al.,2019), η οποία συμπληρώνεται

•  από τον κλιματικό σκεπτικισμό  (Harveyet al.,2018) και

• τις ad hominem επιθέσεις σε επιστήμονες και τις επιστημονικές τους  συναινέσεις όσο αφορά την κλιματική αλλαγή (Oreskes & Conway,2011). 

•  Μια τέταρτη στρατηγική έχει λάβει σχετικά λίγη προσοχή μέχρι σήμερα: πολιτικές συζητήσεις που εκμεταλλεύονται τις σύγχρονες συζητήσεις σχετικά με το τι πρέπει να αναληφθεί, πόσο γρήγορα, ποιος φέρει την ευθύνη και πού πρέπει να κατανεμηθούν τα κόστη και τα οφέλη (Bohr,2016· Ζακ & Νοξ, 2016; McKie, 2019).

Αποκαλούμε αυτές τις «συζητήσεις καθυστέρησης για το κλίμα», δεδομένου ότι συχνά οδηγούν σε αδιέξοδο ή δίνουν την αίσθηση ότι υπάρχουν δυσεπίλυτα εμπόδια για την ανάληψη δράσης.

1.       ο ατομικισμός (Maniates,2001),
2.        η τεχνολογική αισιοδοξία (Peeterset al., 2016),
3.        η green washing  των ορυκτών καυσίμων (Sheehan,2018) και
4.        οι εκκλήσεις στην κοινωνική δικαιοσύνη και το οικονομικό κόστος (Bohr,2016; Ζακ & Νοξ, 2016).

Αυτά, τα παραπάνω 4 σημεία είναι το εμπόδια σήμερα.

Στόχος της έρευνας ήταν να προσδιοριστεί ένας κατάλογος των λόγων καθυστέρησης ενεργειών υπέρ του κλίματος. Ο δευτερεύων στόχος ήταν να διερευνηθούν τα κοινά χαρακτηριστικά και η κοινή υποκείμενη λογική των λόγων καθυστέρησης.

 

Οι λόγοι καθυστέρησης για το κλίμα συμβαίνουν να βρίσκονται επανειλημμένα σε πηγές, παράγοντες και περιβάλλοντα. Τι χαρακτηριστικά μοιράζονται; Με βάση την υποκείμενη λογική που χρησιμοποιούν για να αποθαρρύνουν τη δράση για το κλίμα, χαρακτηρίζονται τα θέματα καθυστέρησης ως άρνηση τουλάχιστον ενός από τα τέσσερα ερωτήματα: 

(1) Είναι δική μας ευθύνη να αναλάβουμε δράση;

(2) Είναι απαραίτητες οι μετασχηματιστικές αλλαγές(doomism);

(3) Είναι επιθυμητό να μετριαστεί η κλιματική αλλαγή, δεδομένου του κόστους;

(4) Εξακολουθεί να είναι δυνατόν να μετριαστεί η κλιματική αλλαγή;

Οι διαφορετικές θέσεις σε αυτά τα θεμελιώδη ερωτήματα μας επιτρέπουν να ομαδοποιήσουμε τις συζητήσεις σε τέσσερις κατηγορίες που είναι «άμεση ευθύνη», «ώθηση μη μετασχηματιστικών λύσεων», «έμφαση στα μειονεκτήματα» της πολιτικής του κλίματος ή πλήρης «παράδοση»  στην κλιματική αλλαγή (Βλέπε σχήμα) 

Ποιος είναι υπεύθυνος να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη προστασία του κλίματος?

# 1 Μετατόπιση ευθύνης

Άλλοι είναι υπεύθυνοι για την επίλυση της κλιματικής κρίσης. Έτσι, τίποτα δεν θα γίνει για την κλιματική κρίση έως ότου το κάνουν όλοι. Και επειδή κάθε αλλαγή κάνει το κάθε άτομο να γκρινιάζει, είναι καλύτερο να μην μιλάμε καν για συστηματικές αλλαγές (η μελέτη αποκαλεί αυτή την υποκατηγορία "εξατομίκευση").

Συχνά μεταφέρουμε το πρόβλημα στο μακρύ μέλλον, επειδή  λέγεται ότι άλλοι συμπεριφέρονται πολύ χειρότερα, οι ρυπαίνοντες. Η Ευρώπη τότε δεν κάνει τίποτα γιατί οι ΗΠΑ είναι χειρότερες. Οι ΗΠΑ δεν κάνουν τίποτα επειδή η Κίνα λέγεται ότι είναι χειρότερος ρυπαίνων. Και η Κίνα δεν κάνει τίποτα επειδή οι δυτικές χώρες είναι πολύ πιο πλούσιες και δεν κάνουν τίποτα. Το αποτέλεσμα: Κανείς δεν κάνει αρκετά γιατί κανείς δεν κάνει τίποτα και οι άλλοι φταίνε, πάντα ο λεγόμενος "Whataboutism" (what about). Αυτό σχετίζεται με ένα τρίτο μοντέλο αυτού του είδους: τα μέτρα παρουσιάζονται ως άδικα εάν ωφελούν άλλους που δεν συμμετέχουν σε αυτά.

 

Οι συγγραφείς της μελέτης λένε: "Αυτοί οι λόγοι ασχολούνται με την πραγματική πρόκληση της εύρεσης δίκαιων και ολοκληρωμένων λύσεων. Αλλά πολύ συχνά, δημιουργούνται μη ρεαλιστικές συνθήκες για να κάνουν κάτι, και άλλοι πρέπει να ηγηθούν."

#  Απελπισία

Όποιος συζητά σε αυτήν την κατηγορία έχει ήδη εγκαταλείψει την ελπίδα για μια θετική αλλαγή αλλά απαιτεί το ίδιο και από όλους τους άλλους να το κάνουν. Είτε είναι τα απαραίτητα βήματα στην κοινωνία μας απολύτως αδύνατο να επιτευχθούν ("η αλλαγή είναι αδύνατη") ή είναι ήδη πολύ αργά για να κάνουμε κάτι ούτως ή άλλως και θα πρέπει να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για την επικείμενη καταστροφή ("σκέψη καταστροφής").

Οι συγγραφείς της μελέτης λένε: «Αυτή η κατηγορία φοβάται το δύσκολο έργο της οικοδόμησης, της ενεργητικής  δέσμευσης για το  κλίμα και της στάθμισης αποτελεσματικών λύσεων».

# 3 Σκέφτονται σε πολύ μικρές διαστάσεις

Οι υπεύθυνοι αμφισβητούν κατά πόσον είναι απαραίτητη μια ριζική αλλαγή. Συχνά διαφημίζονται «λύσεις» που δεν αγγίζουν τα υπάρχοντα συστήματα και δεν επαρκούν για την επίλυση της κλιματικής κρίσης και την πρόληψη της επικείμενης κλιματικής καταστροφής ("Λύσεις με ξεπερασμένες(ορυκτές) πηγές ενέργειας"). Αυτό περιλαμβάνει επίσης εκείνους που είναι υπεύθυνοι που δηλώνουν ότι είναι "trailblazers"(πρωτοπόροι) έτοιμοι για την παράσταση, αλλά έπειτα κάνουν λίγο για αυτό ("Μιλάνε πολύ, ενεργούν λίγο "). Ή εκείνοι που πιστεύουν ακράδαντα ότι οποιαδήποτε τεχνική λύση σε όλα τα προβλήματα μπορεί να βρεθεί εγκαίρως ("τεχνολογική αισιοδοξία"). Μια μάλλον πολύ νεοφιλελεύθερη ιδεολογία είναι η μέθοδος "μόνο καρότο, χωρίς μαστίγιο", όπου οι προσφορές επεκτείνονται, απορρίπτονται φόροι, οι κυρώσεις και άλλες αρνητικές συνέπειες επιβλαβούς συμπεριφοράς.

Οι συγγραφείς της μελέτης λένε: "Η τάση να κάνουμε μικρά βήματα βοηθά να αποφευχθεί αυτό που θα έθετε σε κίνδυνο τις υπάρχουσες δομές ισχύος."

# 4 Δίνουν έμφαση στα μειονεκτήματα

Η αποτροπή της κλιματικής καταστροφής κοστίζει χρήματα και πόρους, δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι αντιρρησίες  τονίζουν συχνά αυτά τα μειονεκτήματα πάρα πολλά. Θεωρούν ότι το κόστος είναι μια απειλή για το βιοτικό τους επίπεδο, την αγορά εργασίας ή την οικονομική ανάπτυξη. ("Έκκληση για ευημερία") Μια ειδική θεώρηση θέτει το κόστος για τους φτωχότερους ανθρώπους στο προσκήνιο. ("Έκκληση για κοινωνική δικαιοσύνη") Και οι δύο οδηγούν σε μια πολύ υπερβολικά προσεκτική πολιτική που ενεργεί μόνο όταν όλοι είναι πραγματικά ενήμεροι και λαμβάνονται υπόψη ("Πολιτική τελειομανία"). Συχνά αυτά τα επιχειρήματα προέρχονται από άτομα που δεν επενδύουν την απαραίτητη προσπάθεια για τη συμμετοχή ανθρώπων και εκμεταλλεύονται ευκαιρίες για κοινές λύσεις.

Οι συγγραφείς της μελέτης λένε: "Η υπερβολική έμφαση στα μειονεκτήματα της κλιματικής δράσης αποπροσανατολίζει την προσοχή μακριά από τη ζημιά που προκαλείται. Και αγνοεί ή αρνείται τη δυνατότητα συμμετοχής σε πολιτικές χωρίς αποκλεισμούς σε αυτούς που έχουν κοινωνικά οφέλη και είναι ευρέως αποδεκτές.

Παρεμπιπτόντως, η μελέτη δεν λαμβάνει υπόψη της τους ανθρώπους που απλώς αρνούνται την κλιματική κρίση γενικώς και αορίστως. Πρόκειται για αντιρρησίες.  Ωστόσο, είναι παρόμοια στην προσέγγιση, σύμφωνα με τους ερευνητές. Εάν κάποιος αναγνωρίσει αυτά τα διαφορετικά πρότυπα μέσα στη συζήτηση, τότε μπορεί ενδεχομένως να τα αντιμετωπίσει με προσαρμοσμένες και καλύτερες απαντήσεις. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα καλύτερο δημόσιο  διάλογο.

Η μελέτη τονίζει επίσης στο κείμενο ότι δεν αφορά την αξιολόγηση των κινήτρων: "Οι δηλώσεις γίνονται συχνά με καλές προθέσεις." Οι ερευνητές γράφουν, ότι ορισμένες από τις λέξεις θα ήταν επίσης εν μέρει αληθινές. Αλλά γι' αυτό ακριβώς υπάρχει κίνδυνος αυτά τα πρότυπα και στρατηγικές να μπερδέψουν το κοινό και να επιβραδύνουν τις απαραίτητες βελτιώσεις.

Φυσικά, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, για παράδειγμα, ότι τα μέτρα πρέπει να σχεδιάζονται συνειδητά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να είναι κοινωνικά δίκαια. Αλλά αυτά είναι προβλήματα που μπορούν να λυθούν με την απαραίτητη βούληση.

Επειδή η πιο κοινωνικά άδικη, δαπανηρή και απελπιστική πολιτική για το κλίμα είναι να μην κάνουμε τίποτα.

---

[1]Discourses of climate delay.,     William F. Lamb (a1) (a2), Giulio Mattioli (a3), Sebastian Levi (a1) (a4) (a5), J. Timmons Roberts (a6) ...

Published online by Cambridge University Press: 01 July 2020

‘Discourses of climate delay’ pervade current debates on climate action. These discourses accept the existence of climate change, but justify inaction or inadequate efforts. In contemporary discussions on what actions should be taken, by whom and how fast, proponents of climate delay would argue for minimal action or action taken by others. They focus attention on the negative social effects of climate policies and raise doubt that mitigation is possible. Here, we outline the common features of climate delay discourses and provide a guide to identifying them.