ΝΕΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΟΝΣΑΝΤΟ–ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ Η ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗΝ Ε ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΔΙΚΙΝΗΣΗΣ ROUNDUP ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΏΝ ΣΥΝΘΕΣΩΝ ΜΕ GLYPHOSATE

Εξέταση των νέων εγγράφων της Monsanto
Οι παρτίδες των εγγράφων απελευθερώθηκαν 27/28 Οκτ 2017 -

November 8th 2017 Food and agriculture

Απόδοση μετάφραση από την Αγγλική Dr. rer. pol Nicolas Theodosakis

Αυτά τα έγγραφα δείχνουν ... [για περισσότερες λεπτομέρειες, παρακαλούμε δείτε παρακάτω]

... η πιθανότητα, ότι η  EFSA (European Food Safety Authority) να απέρριψε την μονογραφία του IARC (INTERNATIONAL AGENCY FOR RESEARCH ON CANCER) σχετικά με την καρκινογένεση του glyphosate πριν ακόμη δημοσιευθεί.

... το σχέδιο δράσης ECHA( Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων) της  Monsanto, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής "ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων". Τα παλαιότερα έγγραφα παρέχουν στοιχεία για περισσότερους επιστήμονες τρίτων που η Monsanto θεωρεί ότι είναι "στο πλευρό της", μερικοί από τους οποίους εξακολουθούν να διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στη συζήτηση (π.χ., Keith Solomon).

... πώς η Monsanto προσπαθεί πάση θυσία, να ζητήσει από τους ρυθμιστές στην ΕΕ  να τηρήσουν το προτιμώμενο επίπεδο όπου δεν παρατηρούνται δυσμενείς επιδράσεις (NOAEL) για το Glyphosate, το οποίο αποτελεί τη βάση για τον καθορισμό των αποδεκτών ημερήσιων επιπέδων πρόσληψης, αν και τα συμπεράσματα μια από τις μελέτες  της ίδιας της Monsanto  για το glyphosate υπέδειχναν σε ένα ακόμα χαμηλότερο επίπεδο

… μελέτες σχετικά με την απορρόφηση από το δέρμα των σκευασμάτων  που περιέχουν glyphosate και είναι σύνθεσης glyphosate  και που ανησυχούν την Monsanto και τις οποίες η εταιρεία σκοπεύει να τις σταματήσει ή να τις αντιμετωπίσει για το λόγο αυτό διαφορετικά. Η δερματική απορρόφηση είναι μια βασική οδός για επαγγελματική έκθεση του γεωργού στο φάρμακο.

… Η Monsanto παραδέχεται ότι η εταιρεία έχει "αδύναμα σημεία" όσον αφορά την αξιολόγηση της απο τον φορέα IARC στην επιδημιολογία, τη γονιδιοτοξικότητα και σε άλλους τομείς όσο αφορά το συγκεκριμένο προϊόν. Η παρατήρηση της Monsanto, ότι η βιομηχανία που παράγει το προϊόν glyphosate πρέπει να "συνεργαστεί για να στηρίξει το προβληματικό αυτό θέμα", ακόμη και αν δεν είναι επιστημονικά αιτιολογημένο.

... μια 'clearance form' της Monsanto που θα συμπληρωθεί από τους συντάκτες των επιστημονικών μελετών προτού υποβληθούν σε επιστημονικά περιοδικά. Αυτό το συγκεκριμένο έγγραφο από το 2012 αναφέρεται και στους  David Saltmiras και Larry Kier ως συντάκτες της αντίστοιχης μελέτης, η οποία αργότερα δημοσιεύθηκε ως «Kier & Kirkland 2013» - επιβεβαιώνοντας έτσι το  "ghost writing".

Corporate Europe Observatory καταγγέλλει την Μονσάντο για μη συμμόρφωση με τους κανόνες διαφάνειας στην ΕΕ

November 7th 2017 The power of lobbies

Aπόδοση μετάφραση από την Αγγλική Dr. rer pol. Nicolas Theodosakis

Επίσημη καταγγελία σχετικά με τη μη συμμόρφωση της Monsanto με τους κανόνες διαφάνειας της ΕΕ

Το Παρατηρητήριο Εταιρικής Ευρώπης μόλις υπέβαλε καταγγελία στη Monsanto στην Κοινή Γραμματεία Μητρώου Διαφάνειας της ΕΕ, καταγγέλλοντας για την μη συμμόρφωση του κατασκευαστή φυτοφαρμάκων με τους κανόνες διαφάνειας της ΕΕ.

Ο Αγρο-γίγαντας Monsanto έχει αναφερθεί στις αρχές  της ΕΕ  για την υποβολή ελλιπών και παραπλανητικών δηλώσεων στο Μητρώο Διαφάνειας της ΕΕ. Η αδυναμία της εταιρείας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Μητρώου διαφάνειας της ΕΕ είναι η τελευταία σε μια σειρά σκανδάλων που εμπλέκεται η Monsanto, τα οποία έρχονται στο φως καθώς η μάχη των  λόμπι γύρω από την επανέγκριση του προϊόντος έμφυσης της Monsanto, το Glyphosate, έχει ενταθεί. Την Πέμπτη, τα κράτη μέλη της ΕΕ θα ψηφίσουν για την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για επανεξέταση του αμφισβητούμενου φυτοφαρμάκου για άλλα πέντε χρόνια.

 

Η καταγγελία του Παρατηρητηρίου Εταιρικής Ευρώπης επικεντρώνεται στην προφανή και ουσιαστική ανεπαρκή αναφορά του ποσού των χρημάτων που διαχειρίζεται η Monsanto για δραστηριότητες που καλύπτονται θεσμικά από το Mητρώο Διαφάνειας της ΕΕ. Ενώ η εταιρεία δηλώνει ότι δαπάνησε λιγότερα από € 400.000 το 2016 προσπαθώντας να επηρεάσει τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, οι δηλώσεις διαφάνειας από άλλες οργανώσεις δείχνουν ότι η Monsanto έχει δαπανήσει τουλάχιστον € 910.000 - για τις υπηρεσίες μόνο τεσσάρων λόμπι συμβούλων.

Αναμένεται ότι η πραγματική δαπάνη λόμπι της Monsanto θα είναι ακόμα υψηλότερη, αφού καταβληθούν οι συνεισφορές που καταβάλλονται σε εμπορικές ενώσεις και παρόμοιους οργανισμούς που ασκούν πιέσεις για λογαριασμό της εταιρείας.

Στην καταγγελία περιλαμβάνεται επίσης μια σημείωση σχετικά με την αποτυχία της Monsanto να δώσει συγκεκριμένο αριθμό από τις οργανώσεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντά της. Πέρα από τα συμβουλευτικά λόμπι και τις εμπορικές ενώσεις που ασκούν πιέσεις εξ ονόματός της, η Monsanto παραλείπει να αναφέρει επίσης οποιαδήποτε σχέση με την Task Force Glyphosate - έναν κύριο παίκτη στη συνεχιζόμενη μάχη των λόμπι που σχετίζονται με την επανέγκριση του Glyphosate.

Η Margarida Silva το τμήματος campaigner Dιαφάνειας του Παρατηρητηρίου Εταιρικής Ευρώπης δήλωσε:

"Το γεγονός ότι ακόμη και οι παράγοντες των λόμπι τόσο μεγάλες όσο και η Monsanto φαίνεται να απομακρύνονται από τις ευθύνες τους με ανακριβείς και ατελείς δηλώσεις διαφάνειας δείχνει την αδυναμία του σημερινού μητρώου. Προκειμένου να υπάρξει μια ουσιαστική αλλαγή και να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα, η αυτή τη στιγμή συνεχιζόμενη μεταρρύθμιση του Μητρώου Διαφάνειας της ΕΕ πρέπει να διευκολύνει την αυστηρότερη παρακολούθηση και τον έλεγχο των δεδομένων και να εισαγάγει κυρώσεις για μη συμμόρφωση.

"Προς το παρόν, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ απέρριψαν την ιδέα ενός μητρώου λόμπι που καθιστά τους καταχωρίζοντας νομικά υπεύθυνους για τα δεδομένα που δηλώνουν. Αλλά, τελικά, θα χρειαστούμε ένα τέτοιο νομικά δεσμευτικό εργαλείο για την πραγματική συμμετοχή των φορέων του λόμπι. "

Notes to editors

Βρείτε εδώ ολόκληρο το κείμενο καταγγελίας στην Αγγλική (η καταγγελία περιορίζεται σε σε 4.000 χαρακτήρες)

Η ίδια η Task Force Glyphosate (GTF) δεν έχει καταχωρηθεί καθόλου ως παράγοντας στο Μητρώο Διαφάνειας της ΕΕ, παρόλο που η συμβουλευτική του λόμπι Hume Brophy δήλωσε ότι έχει λάβει τουλάχιστον 100.000 ευρώ σε πληρωμές πελατών από το GTF το 2016. Η καταγγελία καλύπτει αυτό το οποίο αναλύεται λεπτομερέστερα σε ξεχωριστή καταχώριση, η οποία έχει επίσης υποβληθεί στην Κοινή Γραμματεία του Μητρώου Διαφάνειας της ΕΕ.

Οι συμβουλευτικές εταιρείες που απαριθμούν τη Monsanto στις πιο ενημερωμένες καταχωρήσεις τους ως πελάτες είναι οι εξής:

• Hume Brophy, για την οποία η Monsanto απέφερε έσοδα μεταξύ € 100.000 και € 199.999
• Interel Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, για τις οποίες η Monsanto απέφερε έσοδα μεταξύ € 10.000 και € 24.999
• Fleishman Hillard, για την οποία η Monsanto απέφερε έσοδα μεταξύ € 700.000 και € 799.999
• Red Flag, για την οποία η Monsanto απέφερε  έσοδα μεταξύ € 100.000 και € 199.999

Εκτός από τα ανωτέρω ποσά, τα τέλη συνδρομής της Monsanto στους ακόλουθους καταχωρημένους οργανισμούς που υπερασπίζονται τα συμφέροντά της πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη:

• European Seed Association
• European Crop Protection Association
• EuropaBio
• European Biostimulants Industry Council

 

Zaungastnic:Ένα δροσερό σύννεφο ή πως θα κρυώσουμε τη γη–solar engineering

Ένα  δροσερό σύννεφο

 

Ηλιακή Γεωμηχανική Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες θέλουν να διασκορπίσουν πειραματικά, σωματίδια στη στρατόσφαιρα προκειμένου να αποφευχθούν οι ακτίνες του ήλιου επάνω στη γη. Και από τώρα ακούν σκληρή κριτική

Benjamin von Brackel | Ausgabe 43/2017

 Απόδοση μετάφραση από τη Γερμανική Dr. rer.pol. Nicolas Theodosakis

llustration: Jonas Hasselmann; Material: iStock

Ο Frank Keutsch δεν έχει βιώσει ποτέ κάτι τέτοιο. Στις 11 Οκτωβρίου, ο ατμοσφαιρικός χημικός βρίσκει τον εαυτό του σε μια πρώην εκκλησία στο Βερολίνο. Ένα δροσερό αεράκι περνά μέσα από τους τοίχους. Δίπλα του σε μια σειρά καθισμάτων δύο από τους συναδέλφους του  και απέναντι του  στην αίθουσα 150 ακροατές, οι οποίοι θα τον δοκίμαζαν με κρίσιμα ερωτήματα και με λεκτικές επιθέσεις. Όπως σε ειδώλιο κατηγορίας στο δικαστήριο.

 Ο λόγος: Keutsch και οι συνεργάτες του σχεδιάζουν κάτι που κανείς δεν έχει κάνει πριν από αυτούς. Θα μπορούσε να είναι το σημείο εκκίνησης μιας νέας εποχής, λένε οι κριτικοί. Η εποχή της χειραγώγησης του κλίματος.  

Ουσιαστικά, πρόκειται για μόνο 100 γραμμάρια ασβεστόλιθου που θέλουν ο καθηγητής του Χάρβαρντ και οι συνεργάτες του να διαχύσουν στην στρατόσφαιρα 20 χιλιόμετρα πάνω από την έρημο της Αριζόνα, χρησιμοποιώντας ένα μπαλόνι. Το φθινόπωρο του 2018, θα πρέπει να είναι έτοιμοι, αν οι συνθήκες ανέμου είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές. Οι ερευνητές θέλουν να δοκιμάσουν αν τα σωματίδια ασβεστόλιθου επηρεάζουν το στρώμα  του όζοντος και πώς εκεί - όπου δεν ανήκουν πραγματικά - συμπεριφέρονται, τι χημικές ή άλλου είδους αντιδράσεις θα συμβούν και πότε και πώς θα βυθιστούν πίσω στο έδαφος. Ο ασβεστόλιθος θα μπορούσε να είναι το υποψήφιο υλικό  για τη λεγόμενη Διαχείριση ηλιακής ακτινοβολίας (SRM).

 

llustration: Jonas Hasselmann; Material: iStock

 

Pinatubo για αρχάριους

Ποιά είναι η  ιδέα πίσω από αυτό: εκατομμύρια τόνοι σωματιδίων διαχέονται στη στρατόσφαιρα και έτσι απορροφούν  τις ακτίνες του ήλιου. Αυτό θα δροσίσει τη γη, η οποία θερμαίνεται επικίνδυνα λόγω της αλλαγής του κλίματος. Όπως μια ηφαιστειακή έκρηξη. Όταν το Pinatubo ξέσπασε στις Φιλιππίνες το 1991, έριξε εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του θείου στη στρατόσφαιρα με το σύννεφο τέφρας του. Για λίγα χρόνια, η γη ψύχθηκε κατά μισό βαθμό. Εάν αυτό μπορεί να επαναληφθεί από τα ανθρώπινα χέρια και πόσο μεγάλοι είναι οι κίνδυνοι, θέλουν να μάθουν οι ερευνητές το 2018. Σε μια μεγάλη διάσκεψη γεωτεχνικής στο Περιβαλλοντικό Φόρουμ στην πρώην Εκκλησία της Ανάστασης στο Βερολίνο, ο Keutsch παρουσίασε το σχέδιο σε εξειδικευμένους επιστήμονες.  Υπήρξε έντονη συζήτηση, αφού όλοι δεν είναι πεπεισμένοι ότι είναι καλή ιδέα να μετατοπιστεί η έρευνα - για τρόπους μείωσης της ηλιακής ακτινοβολίας- από το εργαστήριο στο περιβάλλον.

 

Να το κάνεις κάποιος?  Ακόμη και ο Frank Keutsch δεν είναι σίγουρος. Πάνε  πάνω από δέκα χρόνια πριν,  όταν άκουγε τον σημερινό συνάδελφό του στο Χάρβαρντ Ντέιβιντ Κέιθ να μιλάει σε συνέδριο. Ο Keith είναι κάτι σαν γκουρού της scene της γεωμηχανικής. Ο Keutsch θεώρησε ότι όλα αυτά είναι «άσχημα ιδέες». Hybris (Ύβρις) είναι ότι, να πιστέψουμε, ότι οι άνθρωποι μπορούν απλά να αντιστρέψουν την κλιματική αλλαγή.

 

llustration: Jonas Hasselmann; Material: iStock

Όταν ο χημικός της ατμόσφαιρας τελικά προσκλήθηκε από τον Keith να αναλάβει το project του Scopex,  το σκεπτόταν αρκετό καιρό πριν αποφασίσει. Και στη συνέχεια δέχθηκε να πάει να αναλάβει. Παρόλο που ελπίζει ότι ποτέ δεν θα υπάρξει κάτι σαν την ηλιακή γεωμηχανική. Αυτό περιλαμβάνει όλα τα είδη μεθόδων για να εμποδίζει κανείς το φως του ήλιου και έτσι να ψύχεται η γη. Για παράδειγμα, μέσω χιλιάδων μικρών σκαφών που πλέουν στον ωκεανό και ανακατεύουν σωματίδια αλατιού για να σχηματίσουν μικρά σύννεφα. Ή με γιγαντιαίες καθρέφτες ηλίου να στέλνονται

πάλι οι ακτίνες στο διάστημα. Ή με σωματίδια στη στρατόσφαιρα. Αλλά όμως θα συμβεί, φοβάται ο Keutsch, όταν ο κόσμος το κάνει μια φορά τότε θα συνειδητοποιήσετε μετά από μερικά χρόνια,  ότι κάποιο πρόβλημα που εμφανίστηκε δεν αναμενόταν - όπως  π.χ.  ότι ολόκληρα καιρικά φαινόμενα, οι ζώνες των μουσώνων ή ξηρασία  μεταλλάσσονται και μεταφέρονται χρονικά.

 

Εάν η γιγαντιαία τεχνητή ομπρέλα κλείσει ξαφνικά, η θερμοκρασία στη Γη θα αυξηθεί ξαφνικά. Διότι, η χειραγώγηση του κλίματος θα κάλυπτε απλά την υπερθέρμανση του πλανήτη, συνεπώς θα αντιμετώπιζε  μόνο τα συμπτώματα και όχι την αιτία. "Και τότε θα βρισκόμαστε  μπροστά στο πρόβλημα πάλι που θέλαμε πραγματικά να αποτρέψουμε: μια γρήγορη αλλαγή του κλίματος στην οποία δεν μπορούσαμε να προσαρμοστούμε», λέει ο Frank Keutsch.

Αλλά δεν βλέπει όλα αυτά ως λόγο για να σταματήσει την  έρευνα. Εάν κάποια  μέρα οι υπεύθυνους λήψης πολιτικών αποφάσεων πρέπει να εξετάσουν εάν πρέπει να  εφαρμοστεί μια τέτοια χειραγώγηση του κλίματος στην πράξη, τότε οι ερευνητές θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, βρίσκει ο Keutsch. Προκειμένου να δείξει σαφώς στους πολιτικούς τι συμβαίνει πραγματικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η έρευνα πρέπει να γίνει στη στρατόσφαιρα. Στα εργαστήρια δεν θα μάθει ποτέ κανείς τι πραγματικά συμβαίνει.

llustration: Jonas Hasselmann; Material: iStock

Ψάχνοντας για το καλύτερο δυνατό υλικό για την ηλιακή γεωμηχανική ο Keutsch στάθηκε κατ αρχήν μπροστά στο μεγάλο πίνακα του περιοδικού συστήματος στο γραφείο του στο Κέιμπριτζ και εξέτασε όλα τα στοιχεία. Άλλα ήταν για αποκλεισμό είτε γιατί ήταν τοξικά  άλλα γιατί ήταν ακατάλληλα για την προστασία των ακτινών του ήλιου. Έμεινε στην αριστερή πλευρά τους περιοδικού συστήματος του πίνακα. Ο ασβεστόλιθος του φάνηκε γρήγορα ως ο πιο υποσχόμενος υποψήφιος: εμφανίζεται συχνά στη φύση και δεν απορροφά ακτίνες του ήλιου, οπότε δεν συμβάλλει στη θέρμανση. Θα πρέπει επίσης να κρυώνει.

Επειδή ο ασβεστόλιθος, σε αντίθεση με τα σωματίδια θείου, δεν είναι όξινος, το στρώμα του όζοντος δεν θα επηρεαστεί αρνητικά. Ο Keutsch θεωρεί άσχημα τη χρήση προτάσεων από συναδέλφους, διοξείδιο του τιτανίου ή ακόμα και διαμάντια. Επειδή οι τελευταίοι είναι τόσο αδρανείς, απλώς θα πέφτουν στο έδαφος υπό τη μορφή με την οποία είχαν διαχύθηκαν  στην ατμόσφαιρα. "Η ιδέα ότι τα εκατομμύρια των τόνων του πέφτουν κάθε χρόνο, με ανησυχεί», λέει ο Keutsch. «Δεν θέλω να εισπνεύω διαμάντια».

Ο Keutsch θεωρεί ότι ο ασβεστόλιθος είναι ο λιγότερο ανησυχητικός καθώς ξεπλένεται με τη βροχή. Όσον αφορά το πείραμα αυτό το φθινόπωρο, δεν βλέπει κινδύνους για το περιβάλλον και το κλίμα - διότι οι ποσότητες σωματιδίων είναι πολύ μικρές. Βασικά θεωρεί και το αναγνωρίζει ο Keutsch, ότι είναι μόνο ένα συμβολικό βήμα. Για πρώτη φορά θα προστεθούν σκόπιμα ουσίες στη στρατόσφαιρα: "Εισερχόμαστε εντελώς σε νέα εδάφη".

 

Για ορισμένους περιβαλλοντικούς εμπειρογνώμονες, υπάρχει υπέρβαση μιας κόκκινης γραμμής. "Ζητούμε μια σαφή απαγόρευση της χρήσης της διαχείρισης της ηλιακής ακτινοβολίας και επίσης απαγόρευση των υπαίθριων πειραμάτων", λέει η  Lili Fuhr του Ιδρύματος Heinrich Böll. Στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τη Βιολογική Ποικιλότητα υπάρχει ένα de facto μορατόριουμ για τέτοιου είδους πειράματα στη φύση, υπενθυμίζει η εμπειρογνώμονας γεωγράφος και περιβαλλοντικής πολιτικής. «Πάνω απ 'όλα, χρειαζόμαστε επειγόντως μια σφαιρική και όσο το δυνατόν ευρύτερη κοινωνική συζήτηση για το αν θέλουμε να πάρουμε το δρόμο της πιθανής τεχνολογικής χειραγώγησης του παγκόσμιου θερμοστάτη.»

 

Γιατί η Shell ενδιαφέρεται;

 

H  Fuhr φοβάται ότι τα πειράματα αυτού του είδους ανοίγουν το δρόμο για ακόμα μεγαλύτερα, πράγμα που τελικά οδηγεί στη χρήση της γεωμηχανικής. Στη συνέχεια, προειδοποιεί, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα νέο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, το οποίο δεν είναι μόνο αντιδημοκρατικό, αλλά θα μπορούσε να κυριαρχείσει επί της βιομηχανίας ορυκτών που θα θεωρήσει  τη γεωμηχανική σαν  ένα είδος «συγνώμης» και θα προχωρήσει στη συνέχεια στην καύση άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου. "Γιατί η Shell άρχισε να μιλάει για τη γεωμηχανική;? ρωτάει, και η φωνή της αντηχούσε κάτω από τον θόλο στην αίθουσα του Περιβαλλοντικού Φόρουμ.

Πρώτα απ 'όλα, ο κόσμος πρέπει να φροντίσει να ξεφορτωθεί τις ορυκτές πηγές ενέργειας. Και στη συνέχεια σκεφτείτε φυσικούς νεροχύτες, με τους οποίους μπορεί να απορροφηθεί το CO2 της ατμόσφαιρα επί της γης. Επειδή, σύμφωνα με τα περισσότερα σενάρια της τρέχουσας Παγκόσμιας Έκθεσης για το Κλίμα, αυτό είναι επιπλέον απαραίτητο για να περιοριστεί η άνοδος της θερμοκρασίας της Γης σε δύο ή 1,5 βαθμούς.

Από τη κατ αντιπαράσταση εξέταση , οι καθηγητές του Χάρβαρντ ήταν ήδη λίγο εξαντλημένοι κάτω από τα μάτια του είχε μαύρους κύκλους ο Keith, ο Keutsch βλυθιζε τα δάχτυλα του στα μαλλιά του. Επισήμανε  ότι δεν λαμβάνουν χρήματα από εταιρείες ορυκτής ενέργειας. Ωστόσο, ο Keutsch βλέπει επίσης τον κίνδυνο ότι "ορισμένα συμφέροντα" θα μπορούσαν μία μέρα να επωφεληθούν από την ηλιακή μηχανική. Και με το σκεπτικό ότι κάποιος έχει πράγματι κερδίσει χρόνο. "Θα υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που θα επωφεληθούν από αυτό, δεν μπορείτε να ξεγελάσετε τον εαυτό σας", λέει. Ως εκ τούτου, είναι  απαραίτητο να υπάρχει μια σαφής πολιτική ρύθμιση για το πώς να χειριστεί κάποιος τα πειράματα γεωμηχανική.

 

Είναι εύκολο να φανταστούμε τα σενάρια τρόμου. Για παράδειγμα, τι θα συμβεί αν μεμονωμένες ισχυρές χώρες, όπως οι ΗΠΑ ή η Κίνα, αδράξουν την ιδέα και την εφαρμόσουν χωρίς διεθνή συμφωνία, προκειμένου να δώσουν στον κόσμο ένα συγκεκριμένο κλίμα; Τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αντίμετρα, ακόμη και στον πόλεμο, εάν άλλες χώρες λόγω αυτής την ενέργειας ερχόταν σε μειονεκτική θέση.

 

Αλλά μπορείτε επίσης να φανταστείτε τι θα συμβεί όταν, μέσα σε λίγες δεκαετίες, οι βιομηχανικές χώρες πλήττονταν σκληρά από την αλλαγή του κλίματος και τμήματα των Κάτω Χωρών, της Νέας Υόρκης ή της Φλώριδας  πλημμύριζαν. "Τότε οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζητήσουν μια γρήγορη «διόρθωση» και να είναι έτοιμοι να αναλάβουν και τους κινδύνους", λέει ο Oliver Geden του Ιδρύματος Επιστήμης και Πολιτικής στο Βερολίνο. "Έτσι μπορεί να έρθει η ώρα, θέλουμε να μάθουμε τι είναι αυτό ". Στο εσωτερικό της "Μαγικής σκόνης", όπως ονομάζεται το σύννεφο γεω-σωματιδίων στο συνέδριο.

llustration: Jonas Hasselmann; Material: iStock

Ο Frank Keutsch μπορεί ήδη να πει, ότι δεν θα υπάρχει μια μαγική ουσία, η θαυματουργή θεραπεία, οι παρενέργειες όμως πάντως θα υπάρχουν. "Μπορεί η έρευνά μας  να δείξει: Όλες οι ουσίες έχουν παρενέργειες που αποκλείουν εντελώς τη χρήση τους", λέει. "Και αυτό θα ήταν σημαντικό να το γνωρίζουμε."

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους ερευνητές του Χάρβαρντ θα είναι να παρακολουθήσουν το σύννεφο σωματιδίων δύο χιλιομέτρων επί 100 μέτρων με τη βοήθεια του Lidar,  κατά την διάρκεια που θα εξαπλώνεται στην ατμόσφαιρα . Κανείς δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την επιβάρυνση της υγείας μέσω των σωματιδίων, λέει ο David Keith: "Ο κίνδυνος δεν είναι μέσα στο υλικό, αλλά στην ιδέα."

Το έθνος είναι κάτι τεχνητό, η περιφέρεια είναι φυσικό

Τα σύνορα γίνονται πιο ρευστά
Ευρώπη Το έθνος είναι κάτι τεχνητό, η περιφέρεια είναι φυσικό. Απάντηση στο δοκίμιο του Heinrich August Winkler "Οι λάθος φίλοι της Ευρώπης"

Ulrike Guérot, Robert Menasse| Ausgabe 43/2017 

Απόδοση μετάφραση από τη Γερμανική Dr. rer. pol Nicolas Theodsakis

Οι Καταλανοί φέρνουν τα πάνω κάτω στην Ευρώπη.. Είναι αυτό πραγματικά ένα  πρόβλημα?

Foto: Darribau/Fractures/Laif

Όποιος υποστηρίζει μια δημοκρατική, μετά-εθνική Ευρώπη, προωθεί τους εθνικιστές, αυτό είχε γράψει ο Heinrich August Winkler πρόσφατα στο der Spiegel. Αυτό είναι τόσο προφανές όσο και μια κατηγορία, ότι οι αντιφασίστες ευθύνονται για τον φασισμό και οι Εβραίοι για τον αντισημιτισμό. Ας διαπραγματευτούμε καλύτερα αντικειμενικά την ευρωπαϊκή κατάσταση με προτάσεις για το ευρωπαϊκό μέλλον!
Ο Βίκτωρ Ουγκώ έγραψε στο Essay Sur l'Europe το 1850, ότι το γαλλικό έθνος δεν ήταν παρά η εδραίωση διαφόρων επαρχιών υπό την ομπρέλα μιας δημοκρατίας, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να είναι και το τέλος της ιστορίας. Το επακόλουθο θα μπορούσε να είναι μόνο η σύνθεση όλων των ευρωπαϊκών Επαρχιών σε μια ευρωπαϊκή Αδελφότητα, μια ευρωπαϊκή Δημοκρατία. Ο Βίκτωρ Ουγκώ  χλευάστηκε τόσο πολύ που αποφάσισε να φύγει από τη Γαλλία. Πήγε εξορία στις Βρυξέλλες. Σήμερα αναγνωρίζουμε τη διορατικότητά του: η ιστορική του στιγμή έχει έρθει όταν οι ευρωπαϊκές Επαρχίες - οι Περιφέρειες - ξεκινούν να σχηματίζουν μια ευρωπαϊκή Δημοκρατία. Γιατί το Εθνοκράτος έχει γίνει πολύ στενό ως [έννοια] και ως οργανωτικό πρότυπο για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη.
Το 1957, η Συνθήκη της Ρώμης καθιέρωσε την ευρωπαϊκή αγορά ως ολοκλήρωση των εθνικών αγορών. Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ του 1992, το νόμισμα εξευγενίστηκε [ευρωπαϊκά]. "Μια αγορά - ένα νόμισμα" ήταν το σύνθημα εκείνη τη εποχή. Σήμερα πρόκειται για την ολοκλήρωση αυτού του ιστορικού έργου: η αγορά και το νόμισμα απαιτούν και μια Δημοκρατία στην Ευρώπη. Διαφορετικά, η Ευρώπη θα μπορούσε να αποτύχει [παταγωδώς] ως ένα μεγάλο σημαντικό κατασκεύασμα της σύγχρονης εποχής.
Εξαπατημένοι Σκωτσέζοι
Όποιος υπερασπίζεται σήμερα το έθνος ενάντια στην ευρωπαϊκή ενότητα, θα δεχτεί την επανάληψη της ιστορίας ως θυσία εις βάρος των Ευρωπαίων που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους όπως τους την υποσχέθηκαν: σε μια Ευρώπη χωρίς σύνορα, όπου το εθνικό διαβατήριο δεν θα παίζει πλέον κάποιο ρόλο, αλλά αντικαθίσταται από μια ευρωπαϊκή ιθαγένεια. Σήμερα, πολλοί Βρετανοί επιθυμούν (που θέλουν απλά να αγοράσουν ένα διαβατήριο της ηπειρωτικής Ευρώπης ή της Ιρλανδίας για να μην χάσουν τις ευρωπαϊκές τους ελευθερίες), όπως και οι Σκωτσέζοι (οι οποίοι επηρεάζονται επίσης από τον Brexit) ή οι Καταλανοί, οι οποίοι αδικαιολόγητα τους φέρνουν μπροστά στην [']εναλλακτική['], είτε να υποκύψουν στα καταπιεστικά μέτρα της Ισπανικής κεντρικής κυβέρνησης - είτε να εγκαταλείψουν την ΕΕ και το ευρώ.
Οι Καταλανοί είναι Ευρωπαίοι, οι εθνικιστές βρίσκονται στη Μαδρίτη. Ακόμα και οι Σκωτσέζοι εξαπατήθηκαν στο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία. Επειδή απειλήθηκαν να πεταχτούν έξω από την ΕΕ, αν ψήφιζαν για [την αυτοδιάθεσή τους] την ανεξαρτησία τους, ψήφισαν για "Remain" - αυτό το "Remain" ίσχυε για την Ευρώπη και όχι για την Μεγάλη Βρετανία. Επίσης στο νησί, οι Σκωτσέζοι είναι οι Ευρωπαίοι, οι εθνικιστές βρίσκονται στο Λονδίνο - και έχουν δείξει με το δημοψήφισμα του Brexit την παράλογη και επικίνδυνη φύση του εθνικισμού.
[Κάποιοι συμπεριφέρονται] σαν να μην υπάρχει καλύτερη λύση και σαν να είναι τα σημερινά ευρωπαϊκά κράτη με την σημερινή του διάρθρωση το τέλος της ιστορίας . Ειδικότερα, οι ιστορικοί πρέπει να γνωρίζουν την ενδεχόμενη πορεία της ευρωπαϊκής ιστορίας, στην οποία τίποτα δεν ήταν τόσο ρευστό όσο τα σύνορα και οι μορφές της ευρωπαϊκής κρατικής εξουσίας
Είτε είναι η Καταλονία, η χώρα των Βάσκων, το Τυρόλο, η Σκωτία, το Βένετο, η Βαυαρία, η Φλάνδρα, το Σάαρλαντ ή η Αλσατία και πολλές άλλες περιοχές που επιθυμούν σήμερα περισσότερη αυτονομία: Όλες αυτές είναι πολιτισμικές μονάδες με δική τους ιστορία. Μπορούν να ξεφύγουν από τα έθνη, αλλά δεν θα αφήσουν την Ευρώπη. Αυτό θέτει και πάλι το ζήτημα, του πώς όλοι αυτοί θα θέλουν να ζήσουν μαζί εν  ειρήνη και με ελευθερία στο μέλλον στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Το Saarland, για παράδειγμα, ψήφισε το 1955 για το εάν θα ανήκει στη Γαλλία ή τη Γερμανία ή επιθυμούσε  να ήταν ανεξάρτητο - αν είχε επιλέξει το τελευταίο εκείνο το διάστημα, θα μπορούσε τώρα να είναι ένα δεύτερο Λουξεμβούργο. Τίποτα δεν δείχνει περισσότερο την σχεδόν τυχαία δημιουργία αυτού που σήμερα ονομάζουμε Εθνοκράτος.
Κάθε εθνικός σχηματισμός που γνωρίζουμε σήμερα - η Ισπανία ή η Γερμανία ή η Ιταλία, αλλά και η Μεγάλη Βρετανία, η οποία αποστέλλει αυτήν την περίοδο τέσσερις ποδοσφαιρικές ομάδες στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα - αποτελείται από πολλές μονάδες. Για να οδηγήσουν στη σύνθεση των "εθνικών σχηματισμών" έγιναν όλοι αυτοί οι πόλεμοι τον περασμένο αιώνα, που οδήγησαν την Ευρώπη στην καταστροφή. Τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, με τη σειρά τους, είναι ως επί το πλείστον προϊόν της κατάρρευσης της μοναρχίας των Αψβούργων. Οι δρόμοι προς το σημερινό έθνος ήταν λοιπόν ποικίλοι. Περιφέρεια ή έθνος, αυτός είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα ορισμού. Μερικές φορές οι άνθρωποι μιλούν για εθνο- περιφερειακό χαρακτήρα, μερικές φορές για περιφερειακό εθνικισμό. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που αναγνωρίζεται.
Έτσι, όποιος θυμάται την ιστορικότητα της οικοδόμησης των εθνών δεν σηκώνει και αμέσως την σημαία της επανάστασης. Δεν εξιδανικεύει τη διαδικασία των κινήσεων απόσχισης και δεν υπερασπίζεται την μονοπεριφερειακή ευημερία με την έννοια του "Bayern-can-it-even-alone". Αλλά τολμά μόνο να ξανασκεφτεί την Ευρώπη όπως θα μπορούσε να ήταν στον 21ο αιώνα. Γιατί η ΕΕ όπως είναι δεν λειτουργεί πλέον και με τα μόνα υποτιθέμενα κυρίαρχα εθνικά κράτη ως συνταγματικούς φορείς ταρακουνιέται από τη μια κρίση στην επόμενη. Αυτό ο καθένας μπορεί να το δει καθαρά. Η κυριαρχία, κι έτσι ο Bonmot από τον Kurt Tucholsky, προέρχεται από τους ανθρώπους και δεν επιστρέφει τόσο γρήγορα. Στη σημερινή ΕΕ, βυθίζεται η κυριαρχία στο Συμβούλιο της ΕΕ: κανείς δεν ξέρει ποιος αποφασίζει τι και γιατί, αλλά οι αποφάσεις επηρεάζουν όλους τους Ευρωπαίους. Πότε τελικά θα θέσουμε ένα τέλος σε αυτό;
Έτσι ποιος θα μπορούσε να είναι ο συνταγματικός φορέας μιας μελλοντικής Ευρώπης, ποιος θα ίδρυε το souveraineté européenne, για το οποίο μίλησε ο Εμμανουήλ Μακρόν σε δύο ομιλίες του; Αυτό είναι το ερώτημα που αντιμετωπίζει τώρα η ήπειρος. Γνωρίζουμε την απάντηση των εθνικιστών. Και επίσης, που έχει οδηγήσει η απάντηση τους.
Pro αποκεντρωμένων δομών
Εάν το έθνος ήταν μια οντολογική λαχτάρα του λαού, τότε θα είχαμε έθνη από τη νεολιθική εποχή. Αυτό δεν συμβαίνει όμως. Και όποιος προσπάθησε ήδη να δωσει ένα έναν ορισμό του «έθνους» και στην ακλόνητη του οντολογία, του συνιστάταιο με κάποιο τρόπο τον συντηρητικό - ιστορικό Theodor Schieder, ο οποίος το 1963 σε ένα μικρό φυλλάδιο με τίτλο 'Το έθνοκράτος στην Ευρώπη ιστορικό φαινόμενο" έγραψε το εξής: «Έθνος είναι η κρατική πολιτειακή κοινότητα όχι οπωσδήποτε γλωσσική ή λαϊκή κοινότητα.» Ποιος ή τι ανήκει σε ένα έθνος, είναι πάντα μια πολιτική απόφαση: Είναι αυτοί που αποφάσισαν να πάνε στο κράτος δικαίου. [με τα αποτελέσματα της δολοφονίας της δημοσιογράφου στο κρατίδιο της Μάλτας]
Θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε από αυτόν τον ορισμό για να διαμορφώσουμε μια μετά-εθνική Ευρώπη, έτσι ώστε εμείς σαν Ευρωπαίοι πολίτες, ανεξάρτητα από το ποια ευρωπαϊκή περιοχή είναι η πατρίδα μας και ποια είναι η γλώσσα και ο πολιτισμός, να αποφασίσουμε για μια κρατική πολιτειακή κοινότητα. Πρόκειται για την Ευρώπη ως ομοσπονδία μικρών μονάδων, σύμφωνα με τις ιδέες του Leopold Kohr, ενός από τους πρωταγωνιστές μιας περιφερειακής Ευρώπης. Μονάδες 8 έως 15 εκατομμυρίων κατοίκων θεωρούνται στην πολιτική επιστήμη ως "βέλτιστο μέγεθος επιχείρησης": Κανείς δεν αισθάνεται έτσι κάποια ξενοκρατία, ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από το Βερολίνο, ούτε από τη Μαδρίτη.
Schieder τελειώνει το κείμενο με την τότε προφητική φράση: «Αλλά αυτή τη στιγμή, όπου για μας το εθνικό κράτος έχει γίνει ένα ιστορικό φαινόμενο, το έχουμε αυθυπερβεί ήδη και για σήμερα αλλά και στο μέλλον.» Δεν είναι θέμα Νέο-εθνικισμού, αλλά η δημιουργία εύλογων διοικητικών μονάδων σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία, οι οποίες θα είναι πολιτικά οργανωμένες κατά τρόπον ώστε τα μεγάλα έθνη να μην μπορούν πλέον να ξεπεράσουν πλεονεκτικά τα μικρά έθνη. Δεν θα υπάρξει ποτέ μια Ευρώπη αλληλεγγύης εάν ο υπουργός οικονομικών ενός μεγάλου έθνους μπορεί να μειώσει το επίπεδο των μισθών και των συντάξεων σε ένα μικρό έθνος χωρίς να εκλεγεί και να ψηφιστεί εκεί.
Πρόκειται πλέον για την ανάπτυξη αποκεντρωμένων δομών μιας αποκεντρωμένης Ευρώπης, η οποία ταιριάζει και στις άλλες αποκεντρωμένες διαδικασίες της κοινωνίας. Πρόκειται για την αναβάθμιση των δυνατοτήτων πολιτικής συμμετοχής στον τόπο της διαβίωσης, ας το ονομάσουμε Περιφέρεια. Πρόκειται λοιπόν για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών για τους Ευρωπαίους, οπουδήποτε θέλουν να ζήσουν σε αυτήν την ήπειρο. Σύμφωνα με τον καθηγητή του συνταγματικού δικαίου Armin von Bogdandy: Το θέμα είναι ότι από μια τεχνοκρατική κοινοτική νομική κοινότητα να δημιουργηθεί ένας πολιτικός νομικός χώρος της Ευρώπης.
Κύριε Winkler, νομίζετε ότι αυτό δεν θα κερδίσει πλειοψηφίες στην Ευρώπη;

[Προσθήκη του Μεταφραστή Dr rer. pol Nicolas Theodosakis] Πηγή nzz.ch": «Freed political prisoners!» and «This is not a justice, but dictatorship!» Or remain ostentatious, like this woman in Barcelona

ΝΖΖ:"Paradise Papers ". Νέο offshore σκάνδαλο

Ο κόσμος έχει ένα νέο Offshore σκάνδαλο - Τα "Paradise Papers "
5.11.2017, 19:20 NZZ.ch

video 13 Million Documents

med. / (Γραφεία) Η κοινοπραξία δημοσιογράφων «Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητικής Δημοσιογραφίας» (ICIJ) εφερε στην επιφάνεια  το βράδυ της Κυριακής ένα νέο σκάνδαλο  με υπεράκτια δεδομένα τα λεγόμενα "Paradise Papers ".

Σύμφωνα με την «Sueddeutsche Zeitung», που είναι μέλος της ICIJ της δόθηκαν περίπου 13,4 εκατ. έγγραφα. Από αυτά διαφαίνεται πώς εταιρείες όπως η Appleby, με έδρα τις Βερμούδες, μπορούν να αποκομίσουν οφέλη για τους ευκατάστατους πελάτες τους. Σε αυτούς ανήκουν πολιτικοί, αστέρες του κινηματογράφου, αριστοκράτες, επιχειρηματίες και ολιγάρχες, αλλά και εταιρείες όπως η Sixt, Deutsche Post, η Siemens, η Allianz, η Nike, η Apple, το Facebook, όπως  ανέφερε η Süddeutsche Zeitung. Σύμφωνα με την ίδια, περισσότεροι από 120 πολιτικοί από σχεδόν 50 χώρες συμμετέχουν σε αυτές υπεράκτιες εικονικές επιχειρήσεις.

Η πρακτική αυτή είναι παρόμοια με αυτή που ήταν στο «Παναμά Papers»: Ευκατάστατοι αφήνουν να εξαφανιστούν μέρος της περιουσίας τους η των κύκλων εργασιών τους μέσω εικονικών εταιρειών . Αυτό μειώνει σημαντικά τη φορολογική τους επιβάρυνση.

Ακολουθούν περισσότερα.

NZZ,Andrea Spalinger:ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ ΣΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΓΝΩΜΗΣ. ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ! Daphne Caruana Galizia- “Wherever you look, you see criminals. The situation is desolate”

 ”Η δολοφονημενη δημοσιογραφος Daphne Caruana Galizia ειχε μια ρηξικελευθη γλωσσα και ασυνηθιστα πολυ θαρρος”

NZZ,Andrea Spalinger, Rom 17.10.2017

Απόδοση μετάφραση από την Γερμανική, Dr. rer. pol. Νίκος Θεοδοσάκης

Σχόλιο τουBlogger: [Με ενός  λεπτού σιγή προσπαθεί η ΕΕ να ξεπλύνει την ευθύνη στη συμμετοχή της στη δολοφονία της δημοσιογράφου, με το να αρνείται μήνες τώρα να απαιτήσει απο το κρατίδιο της Μάλτας ξεκαθάρισμα της διαφθοράς και προστασία της δημοσιογράφου, γνωρίζοντας τι παιζόταν].

Η Daphne Caruana Galizia δεν τρομοκρατιόταν από κανένα πλέον  Το 2006  άγνωστοι είχαν βάλει στο αυτοκίνητό της φωτιά αφού ανακάλυψε μια μεγάλη υπόθεση διαφθοράς. Η 53χρονη συνέχισε ακάθεκτη τις έρευνές της. Από το 1987 δημοσιεύει  για την διαφθορά, τη διαπλοκή, και άλλα σκάνδαλα στο νησί της Μεσογείου. Πρώτα ως αρθρογράφος για την εφημερίδα  "The Sunday Times of Malta", και αργότερα για την "The Independent της Μάλτας". Ωστόσο, η Caruana Galizia έγινε

Η σήμανση μετά την άγρια δολοφονία της Blogger κοντά στη κατοικία της Bidnija.

Photo: Darrin Zammit Lupi / Reuters

πραγματικά γνωστή από το ιστολόγιό της, στο οποίο στόχευσε διεφθαρμένους πολιτικούς και επιχειρηματίες, αλλά και δικαστές, αστυνομικούς και δημοσιογράφους που δωροδοκήθηκαν. 

Πραγματικοί 400.000 αναγνώστες
Το ιστολόγιό της ήταν ένας από τους πιο αναγνωρισμένους και αναγνωσμένους ιστότοπους στο μικρότερο κράτος μέλος της ΕΕ. Στις καλύτερες μέρες, είχε 400.000 αναγνώστες, που είναι εντυπωσιακός αριθμός σε ένα νησί με πληθυσμό 420.000. Η Caruana Galizia ήταν πιθανότατα περισσότερο αναγνωσμένη ακόμα και  στις πιο ήσυχες μέρες από ό, τι όλες οι ημερήσιες εφημερίδες του νησιού μαζί.
Η παντρεμένη μητέρα τριών παιδιών έβγαλε στην επιφάνεια, για έναν αρμόδιο Επίτροπο της ΕΕ από τη Μάλτα και αρκετούς υπουργούς του, σκάνδαλα. Δεν ζύγιζε τα λόγια της πριν μιλήσει. Οι επιθέσεις της ήταν ευθείς και σκληρές. Κανείς δεν την γλύτωνε. Η blogger λοιπόν βομβαρδιζόταν από καταγγελίες συκοφαντίας κλπ. και πάρα πολλές φορές εκφοβήθηκε και απειλήθηκε για τη ζωή της. Μόλις μόνο δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό της , υπέβαλε αναφορά στην αστυνομία επειδή είχε λάβει ανώνυμη απειλή για δολοφονία. Εάν οι αρχές την είχαν πάρει σοβαρά και την έβαζαν υπό αστυνομική προστασία, η Caruana Galizia θα μπορούσε να είναι ακόμα ζωντανή σήμερα.

Διαμαρτυρία για την δολοφονία της δημοσιογράφου στην πρωτεύουσα της Μάλτας La Valletta.

Photo: Darrin Zammit Lupi / Reuters

Ως δυνητικοί δράστες ή πίσω από τις βόμβες από το απόγευμα της Δευτέρας 17.10.2017, υπάρχουν αρκετοί ύποπτοι. Η θαρραλέα δημοσιογράφος είχε κάνει μια  σειρά από εχθρούς κατά τη διάρκεια της καριέρας της. Ο κύριος στόχος της  ρηξικέλευθης γραφής της ήταν ο Πρωθυπουργός Joseph Muscat και το Εργατικό Κόμμα του. Ως μέλος της Διεθνούς Κοινοπραξίας των δημοσιογράφων που διενεργούσαν  έρευνες η Caruana Γαλικία συμμετείχε και στη δημοσίευση των εγγράφων του Παναμά που προκάλεσε τον Απρίλιο στη Μάλτα ένα μεγάλο σκάνδαλο. Μεταξύ άλλων έγινε  γνωστό ότι η σύζυγος  του πρωθυπουργού  ηγείτο μιας εταιρείας με έδρα τον Παναμά, είχε λάβει εκατομμύρια ευρώ από το καθεστώς στο Αζερμπαϊτζάν λίγο μετά που οι δύο χώρες είχαν υπογράψει μια μεγάλη συμφωνία για τη συνεργασία στον τομέα της ενέργειας.Ο από το 2013 κυβερνών Μουσκάτ, βρισκόταν υπό τέτοιες πιέσεις, ώστε έπρεπε να καλέσει πρόωρες εκλογές τον Ιούνιο, τις οποίες και σαφώς κέρδισε.

Όλοι οι τομείς  της πολιτικής στο στόχαστρο
Η Caruana Galizia, ωστόσο, δεν ήταν μονόπλευρη ενάντια στο κυβερνητικό κόμμα. Πριν από μερικούς μήνες κατηγόρησε επίσης τον νέο ηγέτη της αντιπολίτευσης Adrian Delia, μεταξύ άλλων, ότι συμμετείχε σε αμφίβολη διακίνηση ναρκωτικών. Και ακόμη και το οργανωμένο έγκλημα δεν αποθάρρυνε την θαρραλέα ατομικό μαχητή. Στο πλαίσιο της εργασίας της για την Κοινοπραξία Ερευνών Δημοσιογράφων, αποκάλυψε επίσης ότι η Μάλτα αποτελεί παράνομο φορολογικό παράδεισο εντός της ΕΕ. Στα αποκαλούμενα αρχεία της Μάλτας, αποκαλύφθηκαν τα ονόματα από ιδιώτες και εταιρείες που είχαν αποκρύψει τα περιουσιακά τους στοιχεία σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο νησί.
Η αμερικανική εφημερίδα «Politico» τοποθέτησε τη Caruana Galizia το 2017 εξαιτίας της ερευνητικής της στράτευσης, ακόμη και στον κατάλογο 28 προσωπικοτήτων που τάραξαν  και διαμόρφωσαν την Ευρώπη. Στο τελευταίο της blog, το οποίο είχε δημοσιεύσει λίγα λεπτά πριν από το θάνατό της, η Caruana Galizia, μια πεπεισμένη Ευρωπαίος, εξέφρασε βαθιά απογοήτευση για την κατάσταση στην πατρίδα της. "Wherever you look, you see criminals. The situation is desolate.”
«Κουλτούρα της ατιμωρησίας»
Ο γιος της, ο Matthew, ο οποίος είναι επίσης δημοσιογράφος έρευνας, κατηγόρησε προσωπικά τον πρωθυπουργό για το θάνατο της μητέρας του. Ο Muscat, ο οποίος είχε καταδικάσει την επίθεση τη Δευτέρα το βράδυ σε τηλεοπτικό διάγγελμά του ως «βάρβαρη πράξη» προσπαθούσε τώρα και αρκετά χρόνια να δαιμονοποιήσει τη μητέρα του όπως και πολλούς άλλους πολιτικούς και προσπάθησε να τους εκφοβίσει με δικαστικές αγωγές τη μια μετά την άλλη , έγραψε ο υιός της. Κάτω από αυτή την κυβέρνηση επικρατούσε μια κουλτούρα ατιμωρησίας, η οποία τελικά ήταν αυτή υπεύθυνη που δημιούργησε και αυτό το κλίμα των τόσο σκληρών πράξεων.  "Όλοι σχεδόν χαρακτήρισαν την επίθεση στη μητέρα μου σαν επίθεση ενάντια στην ελευθερία του Τύπου", συνέχισε ο Ματθαίος, "αλλά αυτή η ελευθερία δεν υπήρξε ποτέ".

der Freitag-Lutz Herden:Καταλονία. Η αυτάρεσκη αδιαφορία της ΕΕ

Μια αυτάρεσκη αδιαφορία

Lutz Herden 23.10.2017

Με επίσημη άδεια από το μέσο ενημέρωσης για τη μετάφραση

Dr. rer. pol. Nicolas Theodosakis

Ισπανία Η κρίση στην Καταλονία επηρεάζει μια ενωμένη Ευρώπη περισσότερο από ότι το κέντρο της ΕΕ θα ήθελε. Οι Βρυξέλλες θα πρέπει να αντιδρούν αντί να αρνούνται.

Η Μαδρίτη πυροδότησε το επόμενο στάδιο κλιμάκωσης και θέλει να τιμωρήσει το Καταλανικό πολιτικό στέλεχος της περιφερειακής κυβέρνησης. Οποιαδήποτε προσδοκία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παρέμβει με μετριοπαθή και μεσολαβητικό τρόπο αποδείχθηκε τελικά μια πλάνη.

Είναι ένα σημάδι της αδυναμίας της εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης, όταν η  διαμεσολάβηση δεν απουσιάζει μόνο, αλλά αποφεύγεται και επιδεικτικά. Μήπως πρέπει να το δει κανείς  υπό το πρίσμα  μιας μορφής οπορτουνισμού? Μάλλον, με την λογική συνέπεια της φύσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι πρώτα και κύρια μια ένωση κρατών και κυβερνήσεων - όχι εθνών και περιφερειών με τους πολίτες. Δηλαδή, η επιθυμία για αυτοδιάθεση - είτε με Καταλανούς, Σκωτσέζους, οι Φλαμανδούς, Λομβαρδούς ή Κορσικανούς θέτει υπό αμφισβήτηση αναγκαστικά την ισορροπία δυνάμεων στην ΕΕ, ιδιαίτερα την άκαμπτη αρχιτεκτονική εξουσίας που διακατέχει την ΕΕ. Επομένως, δεν αντιδρά, αλλά απλά αρνείται.

 

Μέτρο όλων των πραγμάτων

Η ΕΕ, όπως υπάρχει σήμερα, μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν διοικήσεις όπως αυτή της συντηρητικής Ισπανίας με  πρωθυπουργό τον  Rajoy  γίνουν μέτρο σύγκρισης όλων των πραγμάτων. Στη Μαδρίτη και στις Βρυξέλλες. Η πολιτική οικονομία του ευρώ, τα μέτρα λιτότητας και το καθεστώς χρέους μπορούν να διατηρηθούν μόνο με εταίρους όπως τον Rajoy. Εξαιτίας αυτού, έχει υποστεί η νομιμότητα που  ενσαρκώνεται από τον πολιτική του τάξη τραύματα όπως και η εμπιστοσύνη στα ίδιο το κράτος.

Αυτό μπορεί να φανεί αν μη τι άλλο  από το γεγονός ότι εξελέγη ο Rajoy δύο φορές στην Ισπανία το 2016, με το  Λαϊκό Κόμμα (PP)  χωρίς να κέρδισε μια σαφή εντολή να συνεχίσει να κυβερνά  με την συνεργασία των ευρώ διαχειριστών της κρίσης  όπως  μετά το ξέσπασμα της στην Ισπανία εξαιρετικά επώδυνης οικονομικής κρίσης το 2008.  Από την άποψη αυτή η επιθυμία για ανεξαρτησία της Καταλονίας είναι επίσης ένας δείκτης της αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων στο πολιτικό κατεστημένο (status quo), του οποίου η ύπαρξη τίθεται υπό αμφισβήτηση. Ίσως αυτό είναι ακόμα η καθοριστική αιτία για την μεροληψία με την οποία οι φορείς στις Βρυξέλλες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή , βρίσκονται ανεπιφύλακτα πίσω από τη Μαδρίτη και τα καταναγκαστικά δρακόντεια πειθαρχικά μέτρα  απέναντι της  περιφερειακής κυβέρνησης της Καταλονίας.

 

Αυτοδιάθεση ενάντια την εξάρτηση

Με άλλα λόγια, πολίτες στην Ευρώπη, οι οποίοι θέλουν να ισχύσουν τα  περιφερειακά συμφέροντά τους και απαιτούν περισσότερη αυτοκυριαρχία δεν ελέγχονται καταπιεστικά μόνο από το Ισπανικό κράτος.  Το ίδιο βιώνουν και από το κέντρο της ΕΕ που τους στιγματίζει σαν παράνομους (κάτι που συχνά θεωρείται ομοίως από την πλειοψηφία των γερμανικών ΜΜΕ), επειδή βάζουν σε πρώτη θέση την αυτοδιάθεση παρά την εξάρτηση. Και αυτό, αν και οι αποσχιστές Καταλανοί με κανέναν τρόπο δεν συμπεριφέρονται ως αντιευρωπαίοι ή ακόμα και ως ΕΕ-περιφρονητές.  Σε αντίθεση με πολλούς του κυβερνώντος βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος, με τους οποίους διαπραγματεύεται επί του παρόντος η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εντατικά και παρόλο των αντίθετων θέσεων  δεν αρνήθηκαν τον αλληλοσεβασμό.

 

Οι Βρυξέλλες υποχώρησανι στην επίσημη τυπική θέση, ότι κρίση στη Καταλονία είναι μια εσωτερική σύγκρουση, έτσι ώστε να μην αρμόζει να παρέμβει η ΕΕ. Φυσικά,  και θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλά κανάλια επικοινωνίας - εσωτερικά και επίσημα – για να δουλέψει κάποιος προς την κατεύθυνση ενός συμβιβασμού έτσι ώστε ούτε να ταπεινωθούν ούτε να τιμωρηθούν οι αρχές της Καταλονίας. Αντ’ αυτού εγκρίνει  η έδρα των Βρυξελλών  τους χειρισμούς του Mariano Rajoy σχετικά την σύγκρουση της ισπανικής κοινωνίας, που σημαίνει κυρίως ένα πράγμα: μια συμφωνία είναι ανεπιθύμητη. Εάν η ΕΕ αποδεχθεί  αυτό έτσι απλά, θα είναι ολέθριο αν όχι και αυτοκαταστροφικό για την Ευρώπη,.

 

Θα πρέπει να τεθεί το ερώτημα  στη συνέχεια: Ποια είναι η αξία μιας συνεχούς επικαλούμενης επιθυμίας για τον εκδημοκρατισμό  αν αυτό περιλαμβάνει και την αποδοχή μιας  αυταρχικής διακυβέρνησης από τη Μαδρίτη?  Πώς θα έπρεπε να αποκατασταθεί η νομιμότητα υπό αυτές τις συνθήκες?  Και με ποιο δικαίωμα οι κυβερνήσεις της ΕΕ επιπλήττουν την Ανατολική Ευρώπη, ενώ άλλοι επιτρέπεται να κάνουν ότι θέλουν

 

Όπως γνωρίζουμε, η ΕΕ έχει κάνει αρκετά καλά. Διατηρεί μια ενιαία αγορά και μια  τελωνειακή ένωση, έχει καταργήσει τα εσωτερικά σύνορα σε μεγάλο βαθμό, έχει 19 κράτη-μέλη με κοινό νόμισμα και μια κεντρική τράπεζα,  που ονειρεύτηκε τον εαυτό της με το αποτυχημένο το 2005 Σύνταγμα της ΕΕ να βρίσκεται στο κατώφλι των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. προσπαθώντας με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας για μια κοινή εξωτερική πολιτική, για να μη λείπει και μια παγκόσμια αύρα από τον χαρακτήρα της.  Πρώην-αποικιακές δυνάμεις όπως η Γαλλία, η Ισπανία και - ακόμη περισσότερο - το Ηνωμένο Βασίλειο τα βγάζουν πέρα τόσο λίγο με το αποικιακή τους σκέψη όσο και η Γερμανία, χωρίς την απόδειξη  μιας  παγκόσμιας πολιτικής εξουσίας.

 

Και τότε αυτή η τερατώδης Ευρωπαϊκή υπερδομή, αποδεικνύεται ανίκανη και απρόθυμη, τουλάχιστον να δικαιώσει την επιθυμία για αυτοδιάθεση των Καταλανών  τουλάχιστον  να αισθάνονται οι ίδιοι υπεύθυνοι; Γιατί να είναι τόσο δύσκολο όταν οι παράγοντες  στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη - Rajoy και Puigdemont - ισχυρίζονται ότι είναι πεπεισμένοι Ευρωπαίοι?

 

Απειλείται από την κατάρρευση

Και δεν είναι ένα μόνο  ένα Ευρωπαϊκό ζήτημα, εάν ένα μοντέλο εθνικού κράτους που εμφανίστηκε τον 17ο αιώνα αποδεικνύεται πλέον ξεπερασμένο και απορρίπτεται από πολλούς πολίτες στην εν λόγω ήπειρο; Η ΕΕ δεν οφείλει μόνο, αλλά πρέπει να αναζητήσει λύσεις και δεν μπορεί να το αφήσει αυτό στους σκληροπυρηνικούς στη Μαδρίτη. Εξάλλου, πρόκειται για μια υπαρξιακή πρόκληση. Η ΕΕ των 27 μπορεί να είναι μια συνομοσπονδία μόνο επειδή βασίζεται σε έθνη-κράτη. Εάν λείψει αυτό το θεμέλιο, ολόκληρο το Ευρωπαϊκό σπίτι απειλείται με κατάρρευση - ή πρέπει αλλιώς πρέπει να βρει μια νέα, γερή στατική.

Αν αυτό αγνοηθεί, ολόκληρο το υπάρχον καθεστώς  θα κλονιστεί. Ποιος πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνο γι’ αυτό, αν όχι τα κράτη μέλη?  Ωστόσο, η κρίση του ευρώ επιβάρυνε την ικανότητά τους να ενεργούν με τέτοιο τρόπο, που έχουν απολέσει σημαντικά μέρη του κύρους της εξουσίας τους αλλά και της εμπιστοσύνης τους. Η αυτοδιάθεση έπρεπε να επωφεληθεί από αυτό, είτε το ήθελε είτε όχι. Και αυτός ο πολιτικός φυσικός νόμος δεν μπορεί να εξουδετερωθεί από μια  καταστολή, από πειθαρχικά μέτρα ή από την αδιαφορία. Εάν η ΕΕ δεν τo αντιμετωπίσει αυτό δεν θα αναγκάσουν μόνο τους Καταλανούς να το πράξουν.

Corporate Europe:Πίσω από τα πρωτοσέλιδα για το Glyphosate (δραστική ουσία του εμπορικού σκευάσματος Roundup της Monsanto-Bayer), υπάρχει μια κρίσιμη μάχη γενικότερα για το μέλλον των εγκρίσεων των φυτοφαρμάκων στην ΕΕ. Στην Αγγλική γλώσσα.

 Η κρίση του Glyphosate: Ίσως το δεδικασμένο, γενικώτερα για την χρήση των φυτοφαρμάκων στην ΕΕ.

Beneath the Glyphosate headlines, a crucial battle for the future of EU pesticide approvals

  

October 24th 2017 Food and agriculture

“A non-re-authorisation of the substance would be a disaster for the industry”, reads a note from a a March 2016 meeting between pesticide industry lobbyists from the European Crop Protection Association (ECPA) and members of Agriculture Commissioner Phil Hogan’s cabinet.

The “substance” in question? Glyphosate, the active ingredient in Roundup, the world's most widely-used pesticide and Monsanto's flagship product. True enough, a European Union ban on this key ingredient in many weedkillers would be a major blow to the biotech and pesticide industry, its shareholders and its future owner Bayer.

Since the World Health Organisation's International Agency For Research On Cancer (IARC) declared glyphosate a probable human carcinogen in 2015, the decision as to whether this weedkiller deserves another license for the EU market has been closely scrutinised. In addition, lawsuits against Monsanto in the

US regarding Roundup’s health effects have enabled the release of internal company documents, which show how the company ghostwrote studies signed by ‘independent’ experts and tried to underplay data indicating health damage.

The heightened scrutiny has also finally brought wider attention to some of the fundamental flaws in the EU's  pesticide approval system – precisely what the pesticide industry and government agencies have been fearing, as highlighted by lobby documents obtained by Corporate Europe Observatory. They seem to regard an evolution of the EU regulatory system for assessing pesticides towards more independence and transparency (and better aligned with the normal scientific methodology itself) as an outright threat.

For sustainable farming, public health and nature, a ban on glyphosate would be a leap forwards. On 23 October 2017 a coalition of civil society organisations handed over more than one million signatures to Vice-President of the European Commission Frans Timmermans and Health Commissioner Vytenis Andriukaitis, which had been collected from across the EU as part of a European Citizens’ Initiative. The demands: a ban on glyphosate-based weedkillers, crucial improvements to EU pesticide approval system, and support for farmers to transition to a non-toxic food production system.

On 25 October however, EU member states are voting on a proposal by the European Commission to give the weedkiller a license for another ten years with few restrictions. The temporary 18-month license extension, granted in June 2016, will expire by the end of this year, forcing a decision. But member states are divided and the Commission is not expected to gather enough support for its proposal.

• Read more about how the pesticide industry and European Commission instrumentalised farmers’ lobbies to support their interests and proposals.
• Check the facts on Monsanto and the smear campaign of the wider pesticide industry against leading environmental health and carcinogenity expert, Dr Christopher Portier, and the International Agency for Research on Cancer (IARC).
   

'The system must be saved'

When the Glyphosate Task Force, led by Monsanto, learned that the Commission in June 2016 only wanted an 18-month extension of the license for glyphosate in order to await another opinion from the European Chemicals Agency ECHA, it labeled this a “dangerous precedent” and “a marked departure from science-based decision making”, ramping up the attack by calling the move “highly irresponsible and fundamentally irrational”.

The Glyphosate Task Force wrote: “The long term consequences of the current situation for the EU regulatory system should not be underestimated. In our view, a clear signal is now being sent that established rules and ways of reaching decisions can easily be side-tracked if special interest campaigns against modern technology and, in this case, modern farming, are allowed to unduly influence and politicise the application of EU rules. We would ask that reason and evidence should be the hallmarks of EU decision-making, rather than populism”. (Emphasis added.)

A “special interest campaign” targeting “modern technology”? In reality, what triggered the glyphosate issue is the fact that a highly respected scientific institution (IARC) concluded that an old pesticide from the seventies is a probable human carcinogen.

Big farm lobby COPA-COGECA sent a similar message to DG SANTE in March 2017: “Pressure from certain parts of the society through social media is putting this system more and more in question and undermines the confidence.”

On 19 October 2017 the European Parliament’s Environment Committee voted on a resolution that calls for fundamental changes in the way pesticides are approved. Ahead of the vote, the pesticide lobby group ECPA put an advertisement Politico which echoed: “Calling into question the approval process only serves to undermine consumer confidence in the EU food safety system, to the benefit of no-one.”

Interestingly, this ad was co-signed not only by the usual suspects, including EuropaBio, COPA-COGECA and grain traders’ lobby COCERAL, but also by a group called Consumer Choice Center (CCC). As Corporate Europe Observatory revealed recently, this grouping claims to represent consumers while it counts neoliberal US plutocrats and oil industry influencers the Koch Brothers among its main funders.

EFSA, BfR and DG SANTE getting nervous too

Four of the scientists who were involved in the IARC assessment had a meeting with Commissioner Andriukaitis on 22 January 2016. Several flaws in the EU system were discussed, such as conflicts of interest, and the way that the EU pesticide approvals process focuses on one active ingredient, whereas the final mixtures (formulations) sold in the shops remain under-researched.

But three days later, in an internal meeting of Directorate General for Health and Food Safety (DG SANTE) it was decided that a meeting would be set up between the German scientific agency Bfr and the Commissioner, “in view of dispelling the doubts as regards the regularity and robustness of the process”. Xavier Prats Monné (from DG SANTE) said shortly afterwards, in a meeting between DG SANTE and European Food Safety Authority (EFSA) staff that “SANTE and EFSA have to 'stick together' in general terms and in particular when the EU regulatory framework is questioned.... The joint aim now is to defend the EU system and to provide to the Commissioner the arguments to defend himself.”

And so it happened. In March 2016, Commissioner Vytenis Andriukaitis held a meeting with head of the German BfR, Andreas Hensel, who informs him that “glyphosate is in focus of extreme lobbying not only due to its link to biotech but also as a non-approval of this substance for safety reasons would not allow any other pesticides to be approved in future.”

The minutes do not further illuminate on the rationale for his argument. The EU pesticide legislation demands that pesticides that are for instance carcinogenic, toxic for the reproductive system, or hormone disrupting, to be banned; but other substances, even though toxic and harmful for many life forms, are not affected.

In this meeting Andreas Hensel also emphasised to the Commissioner alleged “disagreements inside WHO (IARC vs JMPR), which should be more highlighted in communication”. This alleged internal “disagreement” inside the WHO – widely picked up in media last year and which continues to create confusion – is entirely false (see Box). Though true that another panel (Joint FAO/WHO Meeting on Pesticide Residues, JMPR) connected to the WHO made an opinion related to glyphosate, it was of a very different kind than IARC (studying risks of exposure through diet, rather than its intrinsic hazardous properties). In addition, the person leading the JMPR work is also the Vice-President of ILSI Europe, an agribusiness and food lobby group.

German BfR head Hensel is a strong defender of the current EU system that he told the Commissioner is “most robust”. In the past he has breezily dismissed concerns over conflicts of interests, defending the fact that the pesticide committee of his agency Bfr includes Bayer and BASF employees (something that, in contrast, EFSA’s rules on conflicts of interest would not allow), explaining to German newspaper TAZ that facts about products “can only be judged by those that work with them”.

Monsanto Papers

Following the release of the Monsanto Papers in March 2017, Monsanto was quick to call the European Commission’s department for health and food safety, DG SANTE. The person in the Pesticides and Biocides unit who picked up the phone noted down: “He [Monsanto representative, red.] said that some of the scientists who have been named in the released papers have already defended themselves against the accusations. He also mentioned that some of the named experts were under police protection following death threats.”

Some of the named experts, such as David Kirkland, have stated that Monsanto employees were being “naïve” when suggesting in internal emails they would be able to have him sign off on documents in fact produced internally by Monsanto – a defence Mr Kirkland brought up at the European Parliament hearing on the Monsanto Papers. Even if this were to hold true, Monsanto doesn’t come off looking much better. Who says their ghostwriting attempts were limited to the cases we now have information about? Another key figure named in the Monsanto Papers, the US Environment Protection Agency’s (EPA) Jess Rowland, has in the meantime become subject of an investigation by the EPA’s Inspector General.

What next?

If this week’s vote indeed fails to produce a majority for the EU Commission’s 10-year proposal, the EU institutions will need a plan B. If they opt for a phase-out of Roundup, it is vital to clarify that any re-authorisation only represents a transition period that will end in a ban of the substance. The glyphosate saga has also underlined the dire need to fundamentally strengthen the EU approval system and has shown just how important it is to provide all necessary support to farmers to help them make the transition to a pesticide-free agriculture.

All of these demands are at the core of the European Citizens’ Initiative StopGlyphosate, which has been supported by over 1,3 million EU citizens from across Europe and was handed over to the European Commission on 23 October. On 24 October the European Parliament voted a resolution making similar demands. And on 12 October, the French tribunal of Foix sent four prejudicial questions to the European Court of Justice, that also question the reliability of the current EU pesticide risk assessment. The need to change the way pesticides are approved can no longer be ignored.

 

Food and agriculture
Attached files:
38._bto_prof._hensel_redacted.pdf
extracts_from_meetings_gestdem_2016-7243_redacted.pdf
3_11_doc_2_gestem_2017_3503_minutes_of_meeting_with_ecpa_march_2016_redacted.pdf
27._bto_meeting_redacted.pdf
41._gtf_letter_27_06_2016.pdf_redacted.pdf
26._bto_copa-cogeca_17_march_2017_redacted.pdf
26._gtf_email_17_may_redacted.pdf
29._call_from_monsanto_monsanto_papers_redacted.pdf