Green New Deal – Η λεγόμενη Νέα Πράσινη Συμφωνία

Green New Deal – Η λεγόμενη Νέα Πράσινη Συμφωνία

Μας θυμίζει κάτι αντίστοιχο του 1972: The Club of Rome-The limits of Growth.

Ποιό ειναι όμως το αποτέλεσμα της κρούσης του κώδωνα του κινδύνου τότε, για το σήμερα ή καλύτερα για το απότερο μέλλον, σχεδόν 50 χρόνια μετά?

Επαναοικοδομούμε μια ιδεοληψία από ένα σύνολο στρατηγικών, πολιτικών και προγραμμάτων και την ονομάζουμε Green New Deal.

Το σημείο απόδρασης θα πρέπει να είναι: Η ανάπτυξη μιας quasi αλληλέγγυας σχέσης -οσο παράδοξο και να ακούγεται αυτό- μετάξυ των βιομηχανιών, της πολιτικής και των πολιτών σαν τελικοι καταναλωτές, στις χώρες που κατοικούν οι βιομηχανίες αυτές. Και σε αυτό θα πρεπει να παίξει η πολιτική το κύριο ρόλο. Δε θα υπάρξει συνηδειτοποίηση, αλλαγή ή μεταστροφή ή μετάβαση σε μια λιγότερη υπερβολική καθημερινή ζωή με στόχο την επάρκεια, χωρις την αλλυλεγγυότητα στη κατανόηση και των δύο πλευρών.

Δεν αρκεί να στηρίξουμε τις λεγόμενες οικο-βιομηχανίες, γιατί ακόμα και η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη μπορεί και φέρει αρνητικά αποτελέσματα για το ισοζύγιο του περιβάλλοντος και του κλιματος.

Τι θα πρέπει λοιπόν η πολιτική να κάνει. Στοχευμένες κρατικές επενδύσεις – γυρίζουμε πάλι στον Keynes πίσω- σε δραστηριότητες παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών -και εδω μπαίνει η κλιματοκεντρική και όχι μόνο η ανθρωποκεντρική διάσταση- που μετρούν, προλαμβάνουν, περιορίζουν, ελαχιστοποιούν ή διορθώνουν περιβαλλοντικές καταστροφές σε νερό, αέρα και έδαφος, καθώς και προβλήματα που σχετίζονται με τα απόβλητα, το θόρυβο και τα οικοσυστήματα. Αυτό περιλαμβάνει φυσικά και καινοτομίες σε καθαρές τεχνολογίες, προϊόντα και υπηρεσίες που μειώνουν τον περιβαλλοντικό κίνδυνο και ελαχιστοποιούν τη ρύπανση και τη χρήση των πόρων.

Σε στρατηγικό επίπεδο, λείπει ένα μακροπρόθεσμο, όραμα προασαντολισμού για βιώσιμες δομές παραγωγής και κατανάλωσης που υπερβαίνουν τις απαιτούμενες χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Τα πράσινα τμήματα της στρατηγικής της Λισαβόνας, σε συνδυασμό με τη στρατηγική για την αειφόρο ανάπτυξη, περιέχουν στοιχεία που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως κεντρικά δομικά στοιχεία ενός τέτοιου οράματος.

Μια νέα πράσινη συμφωνία θα πρέπει να εφαρμοστεί σε όλους τους τομείς της πολιτκής, από οικονομία, αθλητισμό, κοινωνική φροντίδα, πολιτισμό μέχρι βιομηχανία μεταφοράς και κινητικότητας και επιστιστικής πολιτικής.

Πρέπει να είναι κατί πολύ περισσότερο απο μια πλατφόρμα τεχνολογίας ή μια οικολογική βιομηχανία ή δημοκρατική ψηφιοποίηση προς όφελος του περιβάλλοντος, πρέπει να ερθει σε σύγκρουση και να προωθήσει,

1. τη κατάργηση μη βιώσιμων δομών,
2. τη πραγματωση νέων αειφόρων δομών και
3. ένα μεσοπρόθεσμο έως και ένα μακροπρόθεσμο προσανατολισμό των πολιτικών αξόνων

Τα παραπάνω θα πρέπει να εφαρμοστούν σε επίπεδο στρατηγικών, πολιτικών των κρατών και της ΕΕ όσο και των σχεδιασμών αυτών.

Οι Δέκα πυλώνες του Green New Deal

Να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της σημαντικότητας της κλιματικής αλλαγής(σχεδόν ασαφής η πρόταση).

Η επιστήμη είναι σαφής: Πρέπει να περιορίσουμε την άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας σε 1,5 βαθμούς και να αναστρέψουμε την κατάρρευση των οικοσυστημάτων μας ή να τα θέσουμε σε κίνδυνο.

Μη εκμεταλλευόμενοι οικονομικοί πόροι της ΕΕ να προωθηθούν στις παροχής δημποίσων υπηρεσιών (με περιοριστικές πολιτικές της κεντρικής εξουσίας απέναντι στους Δήμους και Κοινότητες?). Το νέο πράσινο συμβόλαιο καλεί τους δημόσιους φορείς να παίξουν καθριστικό ρόλο στον οικονομικό και οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Το βάρος της μετάβασης δεν πρέπει να πέφτει στους ώμους των εργαζόμενων οικογενειών.

Ενδυνάμωση της συμμετοχής των πολιτών στις κοινότητές τους(ειναι ταξικά καθορισμένη η συμμετοχή ergo κοινωνική ανισότητα)

Η πράσινη μετάβαση της Ευρώπης δεν θα είναι από την κορυφή προς τα κάτω. Πρέπει να δώσει τη δυνατότητα στους πολίτες και τις κοινότητές τους να λάβουν οιι ίδιοι τις αποφάσεις που διαμορφώνουν το μέλλον τους.

Εγγύηση αξιοπρεπών θέσεων εργασίας(απλά μια ευχή γιατί οι θέσεις εργασίας διπλα απο το κράτος δημιουργούνται απο το ιδιωτικό κεφάλαιο)

Η νέα πράσινη συμφωνία για την Ευρώπη θα πρέπει να παρέχει μια αξιοπρεπή δουλειά σε όλους εκείνους που αναζητούν μια εργασία.

Άνοδος της ποιότητας ζωής(γιατι “μεγαλύτερη” και όχι “επαρκώς” στη διαβίωση μας)

Το πράσινο νέο συμβόλαιο για την Ευρώπη στοχεύει σε όλες τις κοινότητες σε μια μεγαλύτερη ευημερία, ασφάλεια και ελευθερία.

Εδραίωση της ισότητας στη κοινωνία (πάντα ηταν η καταπολέμηση της κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας στοςυ στόχους της συμβατικής ολιτικής αλλά...)

Η νέα πράσινη συμφωνία καταπολεμά την οικονομικοποίηση και εδραιώνει την ισότητα στην καρδιά της Ευρώπης.

Επενδύσεις στο μέλλον και του μέλλοντος (ποιό θα είναι το μέλλον, πως θα ορίζεται το μέλλον σε 30 χρόνια, κάποιες επενδύσεις δεν αποδίσουν μόνο σε 30 χρόνια)

Η νέα πράσινη συμφωνία είναι κάτι περισσότερο από ένα πρόγραμμα περιβαλλοντικής προσαρμογής. Πρόκειται για μια επένδυση στο μέλλον των κοινωνιών μας και μια ευκαιρία να το επανασχεδιάσουμε υπό άλλες προϋποθέσεις.

Τέλος με το δόγμα της απεριόριστης ανάπτυξης

Πρέπει να εγκαταλείψουμε την συνεχόμενη αύξηση του ΑΕΠ ως το κύριο μέτρο μέτρησης της οικονομικής ευημερίας και προόδου. Αντ 'αυτού, πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτό που έχει σημασία: την υγεία,  το περιβάλλον και την ευτυχία.

Για κλιματική δικαιοσύνη σε όλο το πλανήτη (όσο υπάρχουν κράτη, εθνότητες έθνη που καταπιέζονται και εκδιώκονται λόγω πολέμων η λόγω θρησκευτικών εντάσεων και βρίσκονται οι άνθρωποι στη προσφυγιά δεν μπορούμε να μιλάμε για πλανητική δικαιοσύνη)

Η περιβαλλοντική κρίση είναι παγκόσμιας εμβέλειας και έτσι πρέπει να είναι και η Πράσινη Νέα Συμφωνία. Η Ευρώπη πρέπει να υποστηρίξει τα άλλα κράτη στη καταπολέμηση της καταστροφής του περιβάλλοντος και να μη εξάγει τη ρύπανση τπου περιβάλλντος σε άλλα κρατη. Οι αλυσίδες εφοδιασμού για τη πράσινη μετάβαση της Ενέργειας πρέπει να βασίζονται στις αρχές της δικαιοσύνης.

Δεσμευόμαστε για δράση σήμερα

Η νέα πράσινη συμφωνία δεν είναι ένα πλαίσιο, μια συνθήκη ή μια συμφωνία. Πρόκειται για ένα σύνολο συγκεκριμένων δράσεων που θα μας οδηγούν γρήγορα προς τους κλιματικούς μας στόχους.

Θεσσαλονίκη-Thessaloniki Resilient? : Το κατοικείν, ο κατασκευαστικός τομέας, το πράσινο, η γειτονιά, το κέντρο και η κλιματική αλλαγή

Στην πόλη της Θεσσαλονίκης απαιτείται μια Renaissance της αστικής ανάπτυξης και του κατοικείν. Ειδάλλως θα έχουν οι επόμενοι ίσως το τέλος των Ηomo erectus.

Το κατοικείν, ο κατασκευαστικός τομέας, το πράσινο, η γειτονιά, το κέντρο και η κλιματική αλλαγή

 Με 4 γραφικά και 2 απεικονίσεις  Διάβασμα σε 4 ,5’

Επαναδημοσιέυση 05.07.2023

 

Το παρακάτω κείμενο δεν είναι ούτε οικολογικό, ούτε εναλλακτικό και αντιδραστικό και ούτε κείμενο με παιδαγωγικό χαρακτήρα και υψωμένο το δάχτυλο. Είναι προσανατολισμένο στο τι  θα μπορούσε ίσως να κάνει πιο ευχάριστο το μελλοντικό αστικό κατοικείν για τον δημότη εξ’ αιτίας της ήδη εμφανιζόμενης κλιματικής αλλαγής, με ευθύνη συνδιαβούλευσης και σύμπραξης και του δημότη.

«Το θανατηφόρο Τρίο» στις θάλασσες.

Πριν προχωρήσουμε, σκεφτήκαμε ότι επειδή αναφερόμαστε σε κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις του άνθρακα επί του κλίματος στη γαία και στις πόλεις συγκεκριμένα και γενικώτερα επειδή τέτοιες πληροφορίες έρχονται ακατέργαστες και συγκεχυμένες στον άνθρωπο,  καλό θα ήταν να αναφερθούμε πολύ σύντομα σε αυτό που ακούμε συνέχεια όσο αφορά τον άνθρακα και τα αέρια του θερμοκηπίου και πως διαταράσσεται ο φυσικός κύκλος του άνθρακα που είναι δισεκατομμυρίων ετών. Η παρακάτω αποτύπωση του κύκλου του μας δείχνει, ότι ο κύκλος του φυσικού άνθρακα περιγράφει την ανταλλαγή άνθρακα (C) μεταξύ της ατμόσφαιρας και των διαφόρων φυτών σε έδαφος και ωκεανούς. Ωστόσο, αυτό το ισοζύγιο του άνθρακα διαταράσσεται όλο και περισσότερο.

Η καύση ορυκτών καυσίμων όπως το κάρβουνο, ο λιγνίτης και το πετρέλαιο καθώς και η λειτουργία  των βιομηχανικών εγκαταστάσεων, η παραγωγή τσιμέντου για τις κατασκευές στο αστικό περιβάλλον, η αποψίλωση των δασών ή η υπερεκμετάλλευση  με εντατικό τρόπο  της γης, απελευθερώνουν όλο και περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα (CO₂).

Αν μας πει κάποιος μα η ατμόσφαιρα είναι μακριά δεν το βλέπουμε δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε με το λίγο μυαλό που χρησιμοποιούμε, ας πάρουμε τότε τους ωκεανούς και τις θάλασσες που είναι δίπλα μας και που καλύπτουν το 70,7% της επιφάνειας της γαίας: Το διοξείδιο του άνθρακα έχει τρεις θανατηφόρες επιπτώσεις στη ζωή της θάλασσας, εξηγεί ο καθηγητής Pörtner (AWI). 

Πρώτον, στα περισσότερα θαλάσσια οικοσυστήματα, υπάρχει μια τάση να θερμαίνονται αρκετά παραπάνω, ειδικά τα ανώτερα στρώματα του νερού. Καθώς το ανώτερο στρώμα θερμαίνεται, διαστέλλεται και αποκτά διαφορετική πυκνότητα από το παρακάτω. Αυτή η διαφορά πυκνότητας οδηγεί σε μια αυξανόμενη διαστρωμάτωση των θαλασσών. Αυτό απαιτεί λιγότερη ανταλλαγή αερίων και θρεπτικών συστατικών μεταξύ των στρωμάτων νερού. Έτσι συγκεντρώνεται μεταξύ αυτών των δυο στρωμάτων οργανικό υλικό, τα μικρόβια αρχίζουν και το αποδομούν, καταναλώνουν οξυγόνο κατά την αποδόμηση  και απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα, και ακριβώς όπως εμείς φτωχοποιούμαστε από διάφορές οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, έτσι και οι θάλασσες φτωχοποιούνται από οξυγόνο. Δεν υπάρχει καμία διαφορά.

Και βεβαίως υπήρχαν τέτοια στρώματα πάντα στις θάλασσες και ωκεανούς αλλά με την αύξηση της θερμοκρασίας επεκτείνονται τα στρώματα αυτά στις θάλασσες και περισσότερο στα αβαθή νερά. Αυτό το βλέπομε και στη θάλασσα πλησίον μας, στη Promenade της Θεσσαλονίκης το καλοκαίρι κα νωρίς το φθινόπωρο και όταν μεταχρωματίζεται το νερό της θάλασσας και διαχέεται μια ενοχλητική οσμή.

Εάν δεν είναι δυνατόν να μειωθούν σημαντικά οι παγκόσμιες εκπομπές CO2, οι θαλάσσιοι βιολόγοι και ωκεανογράφοι αναμένουν σοβαρές ζημιές στο θαλάσσιο περιβάλλον. Οι ωκεανοί δεσμεύουν περισσότερο από το 25% του διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώνεται στον αέρα απο ανθρωπογενείς πηγές  κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. Χωρίς αυτή τη φυσική δεξαμενή, η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στον αέρα θα ήταν πολύ υψηλότερη σήμερα.  Αλλά ακόμη και οι ωκεανοί δεν μπορούν χωρίς συνέπειες να αποθηκεύσουν απεριόριστες ποσότητες άνθρακα. Όπως όλα τα αέρια, το διοξείδιο του άνθρακα διαλύεται στο νερό, αλλά σε αντίθεση με τα περισσότερα αέρια αντιδρά σε ανθρακικό οξύ. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται επίσης όξυνση των ωκεανών.

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ένα προς ένα στα μειονεκτήματα αυτής της εξέλιξης στη διατροφική αλυσίδα του ανθρώπου και στο οικοσύστημα των ωκεανών.

«Το θανατηφόρο Τρίο στις πόλεις»              
Βλέπουμε λοιπόν ότι βρισκόμαστε σε ένα κλειστό περιβάλλον, κάτι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι περισσότεροι. Θεωρούμε ότι όλα όσα ρυπογόνα παράγωγα προέρχονται από εμάς  φεύγουν κάπου στο σύμπαν, εξαφανίζονται. Εάν προσπαθήσουμε να συλλάβουμε τις πηγές υποβάθμισης της καθημερινής διαβίωσης και να τις διαχειριστούμε, θα κατανοήσουμε πως λειτουργεί και το αστικό οικοσύστημα. Ακριβώς όπως και οι ωκεανοί:

·        Υπερθέρμανση του αστικού κλίματος,

·        φτωχοποίηση της αστικής ατμόσφαιρας από οξυγόνο και

·         υπερσυγκέντρωση CO₂, NO_x, SO_x και ΠΑΥ(πολυαρωματικών υδρογονανθράκων) και micro-σκόνης

H έννοια για τον αστικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και την προστασία του περιβάλλοντος έχουν πλέον κοινό παρονομαστή.

Πώς πρέπει να οικοδομήσουμε για να προστατεύσουμε τις πόλεις μας από την κλιματική αλλαγή στο μέλλον; Και τι πρέπει να συμβεί για να γίνει το κατοικείν πάλι ανταγωνίσιμο προϊόν και βεβαίως προσιτό και πάλι στις πόλεις, βλέπε AirBnb ή «unFairBnb» [όρος του corporate europe]. Τα παραπάνω δεν ακυρώνουν την ανάγκη μιας επαρκούς και σε βάση αμοιβαιότητας και όχι όπως κυνηγιέται ακόμα μιας υπερβολικής διαβίωσης για την αποφυγή χειρότερων όσο αφορά την κλιματική αλλαγή.

Εκτός από τις υποδομές, την κινητικότητα και τον ενεργειακό εφοδιασμό, το αστικό κλίμα είναι ένα από τα βασικά ζητήματα για τη μελλοντική αστική ανάπτυξη.

Η επαρκής αστική ανάπτυξη και όχι η υπερβολική, η αναγέννηση του αστικού κέντρου σαν χώρος του κατοικείν και όχι μόνο η εκμετάλλευσή του από την πλευρά της εμπορικότητάς του, γίνονται όλο και περισσότερο μια σημαντική απαίτηση απέναντι στους αστικούς σχεδιαστές και πολεοδόμους.

Προπάντων όμως και η πλήρης ορθολογική και μόνο, επιλογή του ανθρωπίνου δυναμικού που θα ασχοληθεί με την πόλη στο Δήμο σαν εκπρόσωποι, είναι οι αναγκαίες πλέον- αν δεν είναι αργά-  προϋποθέσεις για μια αειφόρο αστική ανάπτυξη για όλους τους Δημότες και όχι, μόνο για μια κοινωνική τάξη, την μεσοαστική.  Αλλά για όλες της κοινωνικές, ηλικιακές ομάδες και δημοτικά διαμερίσματα.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Βλέπε περίοδο Μπουτάρη, που όλοι – οι περισσότεροι-  οι της τέχνης και του πολιτισμού τον είχαν Θεό επειδή προωθούσε πολιτιστικά δρώμενα  -όχι τη δημιουργία πολιτισμού, απλά εκδηλώσεις, tiuttytainments. Ακόμα και άτομα που δεν διαμένουν στην Θεσσαλονίκη τον ονομάζουν ξεκάθαρα “persona” και συμπληρώνουν, του πολιτισμού.  Μερικά Festival pour la festival pour la Bourgoise, για την ελίτ, για τη διανόηση,  και όλα τα άλλα για το κοσμάκη από φεστιβάλ κολοκύθας μέχρι φεστιβάλ χαρταετού. Αλλά και τα λεγόμενα της Αντιδημάρχου από το καλοκαίρι 2017 όταν μάλωναν μέσα στην αίθουσα για το τρόπο ανάθεσης αναφορικά με τα Δημήτρια, δεν είναι μη άξια αναφοράς λόγου: «Και εγώ δεν θα μειώσω την ποιότητα του φεστιβάλ [- έλεγε τη λέξη φεστιβάλ και φούσκωνε σαν παγώνι χωρίς ουρά-] για να έρθει περισσότερος κόσμος στις εκδηλώσεις μας». Πολιτισμικός πουριτανισμός αμιγώς, ala νέο-εκσυγχρονιστικό κίνημα. Τι έκανες επι «ΚΚΚΑΣΟΡ» (Χαραλαμπίδης) -παλαιότερα-μαμά?

Κάποια στιγμή στο μέλλον εάν υπάρξει ιστορική τεκμηρίωση ευθυνών για μερική ή σχεδόν ολική υποβάθμιση και απαξίωση του ανθρώπινου πολιτισμού από ιστορικούς και αρχαιολόγους, ένα σενάριο θα μπορέσει να αναφέρεται στο ότι ο ανθρωπόκαινος δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί αρκετά γρήγορα στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες, που ο ίδιος επέφερε σχεδόν σε χρόνο d.t  σε σχέση με το χρόνο ύπαρξης του γαλαξία μας, όχι του σύμπαντος. Ο Ανθρωπόκαινος άντεξε μόνο 10 γενιές ανθρώπων θα αναφέρεται «εις τας γραφάς».  

Ακριβώς αυτό συνέβει  και με τον Homo Erectus, που κάποιοι ερευνητές υποπτεύονται ότι «δεν είχε προσπαθήσει ιδιαίτερα ‘για να προσαρμόσει τη ζωή του στις μεταβαλλόμενες συνθήκες’ ", όπως ισχυρίζεται ο Ceri Shipton από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας (ANU). Ο Homo Erectus είχε μια "στρατηγική ελάχιστης προσπάθειας"[1]η οποία συμπληρωνόταν από μια συντηρητική κοινωνικοποίηση. Κάτι συγγενές βιώνομε σήμερα τώρα και 25 χρόνια  πλέον με τον νεοφιλελευθερισμό.

Μήπως λοιπόν θα πρέπει να εγκαταλείψουμε τις σημερινές πολιτικές  της ελάχιστης προσπάθειας από πλευράς διοικούντων και διαχειριστών -που διαφαίνονται σε πάρα πολλούς τομείς και που απευθύνονται στο 80-85% τους πληθυσμού-  αλλά και από πλευράς πολιτών καθώς νοιώθουν εξ αρχής απαξιωμένοι με την πολιτική της μιμόζας πλέον και να βρούμε εναλλακτικούς δρόμους  ”να ανέβουμε στο βουνό για να βρεθούμε στο τόπο που υπάρχουν οι κατάλληλες πέτρες για την κατασκευή των εργαλείων μας που χρησιμοποιούμε στη καθημερινότητά μας με σκοπό της διαβίωση μας”. Είμαστε ήδη σε επίπεδο επιβίωσης, και όχι διαβίωσης πλέον, πάρα πολλοί άνθρωποι σε σχέση ακόμα και με τα χρόνια του ’80.  Διότι εάν περιμένουμε να φτιάχνουμε τα εργαλεία μας μόνο από τις πέτρες που θα κυλήσουν από  το βουνό,  και δεν γνωρίζουμε άλλο δρόμο να βρούμε τους πόρους κάποια στιγμή θα σταματήσουν να κυλούν οι πολύτιμες πέτρες που χρειαζόμαστε για τη διαβίωσή, όλων και του 10 και του 90%. Τότε θα είναι αργά να διερευνήσουμε άλλους δρόμους που οδηγούν στους αναγκαίους πόρους.

Υπάρχουσες δομές και υλικά στη πόλη τα κρατάμε αντί να τα καταστρέψουμε.

Τομέας κατασκευών να μετονομασθεί σε τομέα κατοικείν και διαβίωσης και να λειτουργεί σαν τέτοιος. Ο τομέας αυτός διεθνώς καταναλώνει περίπου το 50% των πόρων, περίπου το 40% της κατανάλωσης ενέργειας, παράγει περίπου το 40% των εκπομπών ρυπογόνων αερίων, σφραγίζει περίπου το 70% του εδάφους και δημιουργεί περίπου 50% των αποβλήτων. Σε εθνικό επίπεδο, ο τομέας των κατασκευών αντιπροσωπεύει μέχρι και το μερίδιο 48% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας και  περίπου 18% της CO₂ έκλυσης.

Ως εκ τούτου, ο κατασκευαστικός τομέας αποτελεί βασικό τομέα για την εθνική και αν μη τι άλλο και τη διεθνή περιβαλλοντική πολιτική σε αστικό επίπεδο. Τόσο για να επιτευχθούν οι στόχοι της προστασίας του κλίματος, όσο και της αειφόρου ενεργειακής εξασφάλισης όπως και η ιδανική αποδοτικότητα των πόρων,  πρέπει  να γίνουν κάποια βήματα στον τομέα των κατασκευών και που είναι απαραίτητα. Ταυτόχρονα, ο κατασκευαστικός κλάδος παγκοσμίως αντιπροσωπεύει θέσεις εργασίας και δημιουργία οικονομικής υπεραξίας. Ο κατασκευαστικός κλάδος συνδέεται στενά με άλλους οικονομικούς και περιβαλλοντικούς κλάδους. Αυτό είναι που τους καθιστά τόσο σημαντικούς όσο και σχετικά με την ευθύνη τους.

Το κτίριο είναι αποτέλεσμα οικοδομικής δραστηριότητας και ταυτότητας. Τα  προϊόντα που χρησιμοποιούνται είναι των οικοτόπων μας. Γι’ αυτό τα υπάρχοντα δομικά υλικά δεν πετάγονται. Πλέον υπάρχει δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης και σε αυτά. Η παραγωγή τσιμέντου, π.χ. για συγκεκριμένη χρήση προκαλεί περίπου το 5% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα των βιομηχανικών και διεργασιών καύσης.

Το καθήκον των αστικών σχεδιαστών και πολεοδόμων δεν είναι πλέον αυτό που ήταν τα χρόνια του ’60 μέχρι και ’80. Σήμερα σηκώνουν ένα πολύ μεγάλο βάρος στη πλάτη τους για την επικείμενη διάσωση ή κατάρρευση του αστικού τοπίου και αστικής διαβίωσης και της συνέχισης ύπαρξης του δημόσιου χώρου. Πριν καν σχεδιάσουν «επι χάρτου» θα πρέπει να αναρωτηθούν, ποια πρέπει να είναι η συμβολή τους για την προστασία του αστικού περιβάλλοντος και την αποδοτικότητα των πόρων; Ποια είναι τα εναλλακτικά υλικά, με ποια έξυπνη τεχνολογία κατασκευής και ολιστικής  αστικής ανάπτυξης αναφορικά με τις διαφορετικές απαιτήσεις των πόρων του πλανήτη μπορούν να εφαρμοστούν για τη δόμηση με ποιο οικολογικό τρόπο; Και τέλος πώς μπορεί η κατασκευαστικός τομέας να  συμβάλλει στην επίτευξη των στόχων, των στόχων μιας ολιστικής αειφόρου ανάπτυξης.

Σκούρο πράσινο αντί ανθρακί ή μαύρο                  Οι πόλεις έχουν 5-8 βαθμούς υψηλότερες θερμοκρασίες από ότι η ύπαιθρος  γύρω τους, διότι στις πόλεις έχει «σφραγιστεί» πολύ χώρος με δόμηση από τσιμέντο, μπετόν κλπ. και φυσικά δεν είχαν προβλέψει- βλέπε Θεσσαλονίκη – τις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες που ισχύουν – βλέπε Θεσσαλονίκη- να αφήσουν κανάλια εξαερισμού στις πόλεις – βλέπε Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νησίδες ζέστης που συσσωρεύουν τη ζέστη στον αστικό χώρο. Από την άλλη Ο Δήμος Θεσσαλονίκης θεωρεί κάτι καινοτόμο το να δημιουργήσει «οάσεις ψύξης» - ιδιαίτερα για τους επισκέπτες, μέσω των λεγόμενων βιοκλιματικών κατασκευαστικών και σχεδιαστικών εργαλείων  που λειτουργούν με ηλεκτρική ενέργεια(δηλαδή επιπλέον έκλυση CO₂) και έτσι  αντιμετωπίζει- βλέπε Θεσσαλονίκη πλατεία Χρηματιστηρίου, τις ημέρες του καύσωνα. O φτωχός στη Κάτω Τούμπα στην 25^η Μαρτίου στη Χαλκιδικής, στη Μπότσαρη π.χ. καίγεται.

Το πράσινο στη πόλη αντί να συντηρείται, δεν αναφερόμαστε σε πολλαπλασιασμό του πρασίνου γιατί αυτό είναι πολύ μακριά, μειώνεται. Η πόλη ο δήμος καλά θα κάνει λόγω των επερχόμενων κλιματολογικών συνθηκών να έχει υπό έλεγχο το τομέα πρασίνου και όχι να τον αναθέτει σε ιδιώτες(idiots) εργολάβους που δεν έχουν καν τη νόηση να κατανοήσουν τι θα πει κλιματική αλλαγή και δημόσιος χώρος. Οι πράσινες επιφάνειες δεν ψύχουν μόνο το αστικό κλίμα αλλά δεσμεύουν και πολύ μικρής διαμέτρου σκόνη.

Έξυπνη πόλη.Wow η πόλη είναι μπροστά!  Ο έξυπνος αστικός σχεδιαστής  και η πολιτική μιας έξυπνης πόλης  μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής σε μια πόλη. Η έξυπνη πόλη  δεν είναι ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών στη δημόσια σφαίρα και χώρο , δεν είναι οι LED ράβδοι στις ράμπες των σημάτων  όπως στη Μητροπόλεως για να δείξουμε ότι είμαστε μπροστά. Και εν πάση περιπτώσει εάν ήταν τεράστια η απόσταση μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο να το δεχτούμε για λόγους ασφάλειας οκ, αλλά στα 8 μέτρα να βάζεις τέτοια υποδομή? Όχι, τα (ναι ουδέτερο πλέον)  mobile zombies χαίρονται καθώς δεν θα χρειάζεται να σηκώνουν τα μάτια τους από το κινητό.  Ο εκσυγχρονισμός ορισμένων Δήμων όπως αυτός της Θεσσαλονίκης δεν προσανατολίζεται στον άνθρωπο που συνέχεια λένε οι Illuminati^[2], αλλά στην τεχνολογία που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος και σε life style ελκυστικότητα.  Μέγα λάθος.

Εκτός αυτού τα προβλήματα υγείας που θα έχουν να αντιμετωπίσουν ηλικιωμένοι και ευαίσθητοι άνθρωποι στα μέσα του καλοκαιριού, αλλά και οι κοινωνικά ευαίσθητοι θα είναι τεράστια από τις υψηλές θερμοκρασίες. Δεν είναι μόνο η άνοδος της στάθμης της θάλασσας το σύμπτωμα της κλιματικής αλλαγής. Δεν θα γλυτώσουμε πηγαίνοντας κάπου ενδοτέρα στη χώρα. Αλλά δεν συνεισφέρουμε και στο έπακρο εάν καταναλώνουμε πάλι τον καφέ μας στο δρόμο μέσα σε κούπες που αποδομούνται, καθώς και γι’ αυτό χρειάζεται η παραγωγική διαδικασία ενεργειακούς πόρους. Το ζητούμενο είναι να σταματήσουμε να πίνουμε τον καφέ στο δρόμο περπατώντας ή οδηγώντας μηχανάκι ή αυτοκίνητο.

Πριν καούμε βλέπουμε πως θα προστατευτούμε στον να μην έρθει μια τέτοια στιγμή, αφού η διεθνής πολιτική σκηνή δεν συντάσσεται πίσω από τα ψηφίσματα του Παρισιού. Ήδη είμαστε όχι 1,5 βαθμούς πίσω από την προβιομηχανική εποχή αλλά 1,8 βαθμού πάνω. Στην Ελλάδα  4 βαθμούς πάνω, βεβαίως, βεβαίως! Ίσως να πρέπει να ξεκινήσει μια υιοθέτηση δένδρων και με αυτό να αναγεννηθεί και ο τομέας πρασίνου της πόλης και να σταματήσουν οι «καταραμένοι» εργολάβοι. Δεν είναι πανάκια οι εργολάβοι. Πρέπει αυτό το ελάχιστο από τις μέχρι σήμερα εμπειρίες να το κατανοήσουν οι Illuminati των Δήμων. Η πόλη της Έσσης φυτεύει ετησίως 850 δένδρα στους δρόμους και έτσι προσπαθεί να οχυρωθεί εν μέρει απέναντι στην κλιματική αλλαγή απέναντι στις νέες γενιές,  μειώνοντας έτσι τη θερμοκρασία στον αστικό χώρο κατά 4-5 βαθμούς. Εδώ?

Συνδρομή Δημοτών. Οι δημότες να συνδράμουν στο πράσινο εάν ο Δήμος τους καλέσει και δεν τους απαξιώσει πάλι. Να τους ανταμείψει με διάφορες μορφές, να τους δείξει ότι το εκτιμά αυτό που κάνουν. Πότε θα το κατανοήσουν  οι Illuminati.

Τι μπορεί ο Δημότης να κάνει για να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των δέντρων του δρόμου;

·        χαλαρώστε το χώμα γύρω από το κορμό,

·        σε μεγαλύτερες περιόδους ξηρασίας ρίξτε μερικούς κουβάδες  καθαρού νερού,

·        τα αυτοκίνητα πρέπει να πλένονται μόνο στους καθορισμένους σταθμούς πλυσίματος (βενζινάδικα ή πλυντήρια αυτοκινήτων) όχι σε πεζοδρόμια και δίπλα σε δένδρα με υλικά που εμπεριέχουν φωσφορικά άλατα π.χ.,

·        μη χρησιμοποιείτε αλάτι σε περίπτωση πάγου αλλά μόνο άμμο,

·        κρατήστε μακριά τα σκυλιά από τα δέντρα αν είναι δυνατόν να μην ουρούν,

·        μη παρκάρετε στο χώρο του δέντρου, και να το λέτε και σε άλλους οδηγούς σχετικά με τη συμπεριφορά τους ,

·        αναφέρετε τη ζημιά στο φλοιό καθώς και άλλες σοβαρές βλάβες στα οδικά δέντρα στο προσωπικό της φροντίδας των δένδρων ... Εδώ να γελάσουμε ή να απαιτήσουμε να υπάρξει μια τέτοια υπηρεσία.

Κομμένα δένδρα. Εάν καταστηματάρχες -σε κομμένα δένδρα ουκ ολίγα στη πόλη της Θεσσαλονίκης - προσπαθούν με τον ακόλουθο τρόπο(βλέπε δίπλα) να βελτιώσουν την αισθητική του πεζοδρομίου, μην έρχεται ο Δήμος και τους κάνει την γελοία παρατήρηση αν έχουν πάρει άδεια να το κάνουν. Την αυστηρότητα  πρώτα στους εαυτούς μας να εξαντλούμε και μετά  στους άλλους.

Στην αρχή της Μπότσαρη αριστερά όπως εισέρχεται κάποιος από την Β. Όλγας, στο πρώτο τετράγωνο από 10 δένδρα έχουν μείνει 3!!!! Αυτή είναι η δημοτική πολιτική. Οι καταστηματάρχες προσπαθούν να αναβαθμίσουν τουλάχιστον την αισθητική του πεζοδρομίου και οι Illuminati,… ευελπιστούν μήπως και βγει κανένας νέος βλαστός από το κομμένο δένδρο , ή τι περιμένουν… ?

 

Η κατάσταση διορθώθηκε με νέες δενδροφυτεύσεις τον Ιανουάριο του 2021. Πόσα από όλα τα δενδρα που φυτευθησαν στη Θεσσαλονίκη εχουνε επιβιώσει μέχρι σήμερα υπολογ'ίζεται μόνο στο 25-30% ανάογα την περιοχή.

Το κέντρο πάλι κατοικήσιμο.  Η αποστολή του κέντρου σαν «πράκτωρ 007 – το εμπορικό ελιξίριο…» θεωρείται ότι έχει λήξει παρατηρώντας την εξέλιξη του πυρήνα πολλών πόλεων, που εγκαταλείπεται και σαν κατοικία και ερημώνεται ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες. Ας δούμε και τη Θεσσαλονίκη σε αυτό το πλαίσιο. Μια ανοικτή κοινωνία δεν χρειάζεται ούτε εμπορικά ούτε πολιτισμικά ούτε και ghetto διαβαθμισμένου ποιοτικού χαρακτήρα του κατοικείν. Και εάν για οποιασδήποτε λόγο μια τέτοια διαβάθμιση δεν είναι δυνατόν να αποφευχθεί, τότε μπορεί  η μειονεκτική θέση ενός διαμερίσματος ή γειτονιάς όσο αφορά την εμπορικότητα να εξισωθεί με μια αναβαθμισμένη ποιότητα του κατοικείν, ή η μειονεκτική θέση μιας γειτονιάς όσο αφορά τα πολιτισμικά να ισοσκελισθεί με την εμπορικότητα και ποιοτικά αναβάθμιση του κατοικείν, ή με την αναβάθμιση του με αστικό πράσινο και εξειδικευμένες χειροτεχνικές τέχνες. Σαν παραδείγματα αναφέρονται όλα αυτά, προς κατανόηση της αναγέννησης του εμπορικού κέντρου, όχι πλέον εμπορικά αλλά με χαρακτηριστικά του κατοικείν.

Τετράγωνα οάσεων. Το κέντρο με την έντονη κυκλοφορία, τους ρυπογόνους παράγοντες μετακίνησης πολιτών (καυσαέρια θόρυβος, ταλαντώσεις) χρειάζεται κατά τη διάρκεια της ημέρας τετράγωνα οάσεων από αυτούς τους αρνητικούς παράγοντες, τόσο για τους λίγους ακόμα που κατοικούν ακόμα στο κέντρο όσο και για τους εργαζόμενους και επισκέπτες. Πολλοί ηλικιωμένοι μένουν ακόμα στο κέντρο. Ιδιαίτερα με την ήδη αφιχθείσα κλιματική αλλαγή, που δεν γνωρίζουμε με  τι mutations θα εξελιχθεί και στα δικά μας γεωγραφικά πλάτη τις επόμενες δεκαετίες, το πράσινο θα είναι μια οχύρωση απέναντι στην αύξηση της θερμοκρασίας και στους καύσωνες. 5-8 βαθμούς C μειώνεται η θερμοκρασία σε ένα από μπετόν άσφαλτο και δόμηση  σφραγισμένο έδαφος εάν υπάρξουν αρκετά δένδρα. Τι περιμένουν αναρωτιόμαστε, τι περιμένουν, δεν το γνωρίζουν ή το θεωρούν ελάσσονος σημασίας για το αστικό περιβάλλον ή δεν είναι στα πλαίσια της έξυπνης ανάπτυξης που νομίζουν αυτοί οι Illuminati ότι «την έχουν», την διατυμπανίζουν. Δημιουργούν χώρο αποκατάστασης στη νέα παραλία και η πόλη βρωμάει από παντού σε κάθε γωνία της σε κάθε γειτονιά της. Η αποκατάσταση εξουδετερώνεται αμέσως από άλλους αρνητικούς παράγοντες για την υγεία του ανθρώπου και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Πράσινο-AirBnb-MMM.Η Θεσσαλονίκη έχει και ένα πλεονέκτημα. Χωρικά συνορεύει η πόλη με το Λιμάνι, μέρος του οποίου σε συνεργασία με τον ΟΛΘ θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πυρήνα ποιοτικής διαβίωσης κάτοικων του κέντρου, χωρίς αυτοκίνητα, μόνο με ΜΜΜ μόνο ηλεκτρικά ή αερίου ή τρόλεϊ, ποδήλατα παντός είδους και πράσινο, πράσινο πράσινο. Το αναφέρομε αυτό επειδή υπάρχει μια μικρή αισθητή ιδέα, ότι οι Έλληνες δεν έχουν σχέση και πολύ με το πράσινο. Και ας το προσέξουμε αυτό, μη κάνουμε την προσπάθεια για ένα τέτοιο πιλοτικό χώρο διαβίωσης και στο τέλος κατοικούν- λόγω ύψους ενοικίων-  εκεί είτε επισκέπτες του AirBnb, καλοφτιαγμένοι συνταξιούχοι είτε εισοδηματίες αναβαθμίζοντας έτσι το life style τους. Και όμως μερικές κοινωνικές κατοικίες να κατασκευαζόταν θα μπορούσε ο Δήμος να ξεκινήσει κάτι από την αρχή με ηθική πολιτική και περιβαλλοντική αγωγή απέναντι στους Δημότες που θα έμεναν εκεί.

Σε δεύτερη μοίρα έρχεται το ότι η πόλη μαζί με τον ΟΛΘ με σύμπραξη και της κεντρικής κυβέρνησης θα πρέπει να ανακατέψουν μια τράπουλα που είναι σήμερα έρμεο των ιδιοκτητών ακινήτων(ολιγοπώλιο), ιδιωτών επενδυτών και του επερχόμενου θανατηφόρου ιού στην αγορά της κατοικίας, μια από τις big five εταιρείες, την AirBnb. Κάποια στιγμή είναι αναπόφευκτο να γίνει μια τέτοια παρέμβαση, αν δεν θέλει ο Δήμος σε 2-5 χρόνια να έχει δημότες να μένουν στους δρόμους επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο τους και η κεντρική κυβέρνηση δεν έχει βρει τρόπο να ελέγξει τις παράνομες πραγματικά μαύρες δραστηριότητες αισχροκέρδειας των  ιδιοκτητών ακινήτων ιδιωτών επενδυτών και AirBnb. Αυτό συμβαίνει ήδη τόσο σε Ευρώπη όσο και σε Αμερική. Και εδώ έχουμε και την πίεση προς το μαύρο χρήμα, του οποίου τις πηγές η κεντρική εξουσία δεν μπορεί να ελέγξει.

Γειτονιές το ελιξίριο της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης. Οι γειτονιές να ανθίσουν με παιδιά και παραστάσεις επικοινωνίας στο δημόσιο χώρο τους. Δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να κατέβουν στη Promenade της Θεσσαλονίκης- το στολίδι όπως το λένε, -αν και του έχουν ξεκολλήσει δυο-τρία διαμαντάκια-  και να χαρούν τη βόλτα τους και την θέα της θάλασσας. Δώστε τους άλλες εναλλακτικές στις γειτονιές. Η κοινωνία δεν συστήνεται μόνο από νέους, νεαρά ζευγάρια με παιδιά και ευκατάστατους συνταξιούχους και εισοδηματίες. Υπάρχουν και άλλες κοινωνικές ομάδες που πρέπει να τυγχάνουν της ιδιαίτερα δικής τους αστικής πολιτικής φροντίδας και διασκέδασης!

Κλείστε οικοδομικά τετράγωνα και δημιουργείστε οάσεις ησυχίας πρασίνου, και χώρους δημόσιων παραστάσεων φυτέψτε δένδρα,  όχι μονοετή φυτά. Δώστε τα τους κατοίκους να τα περιποιούνται όσοι θέλουν και μπορούν,   και αφήστε τους να αναπνεύσουν λίγο καθαρότερου αέρα.  Πείτε τους ότι δεν το κάνετε μόνο για τους σημερινούς κατοίκους αλλά για τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους που δεν θα έχουν σκιά σε 10 χρόνια στο καύσωνα του καλοκαιριού. Αυτός νομίζουμε ότι θα τους ευαισθητοποιήσει λίγο ή πολύ. Αλλά όλα αυτά κάντε τα με συμμετοχική διαβούλευση στις γειτονιές όσο και να κοστίσει η προετοιμασία της. Όχι πήραμε απόφαση να κάνουμε και το αναρτούμε στο διαδίκτυο και τέλειωσε.

Να σκεφτόμαστε  πλέον και τους άλλους, όχι μόνο τη κάστα μας και αυτούς που μπορούν a priori να ξεσκάσουν μπαίνοντας στο SUV τους και να πάνε στη Promenade, ή αυτούς τους επισκέπτες μόνο που αφήνουν τα «ευρώ» στο κέντρο. Έχετε παρατηρήσει συμπεριφορές επισκεπτών όσο αφορά την οικολογική τους συνείδηση. Ας σταματήσουν κάποιοι Illuminati να παρακολουθήσουν τι κάνουν οι τόσο σημαντικοί επισκέπτες στη πόλη της Θεσσαλονίκης. Μα τόσο άγνοια πλέον ή τόσο στρουθοκαμηλισμός.

Ποδηλατόδρομοι.Θέμα μετακίνησης? Κατασκευάστε σχεδιάστε επι των υπαρχόντων δρόμων ποδηλατόδρομους στα τετράγωνα και στις γειτονιές με ταχύτητα οχημάτων(αυτοκινήτων)20km/h, θα το πηγαίναμε πολύ μακρύτερα με όριο ταχύτητας 18km/h για να καταφέρουμε το 20km/h.

Δεν έχετε το κουράγιο γιατί θα αντιδράσει το εκλογικό σώμα ή αν όχι όλο τουλάχιστον αυτοί που σας εξέλεξαν. Αναλάβετε τη ευθύνη να διαπαιδαγωγήσετε τον δημότη και πολίτη αλλά  και τον ξένο επισκέπτη. Αυτή είναι η ευθύνη σας σαν λειτουργικοί υπηρέτες της ΤΑ. Πάντως η παρουσίαση των ΔΣ  σε διάφορα ΔΣ είναι τραγική έως και γελοία, τουλάχιστον για νοήμονες ανθρώπους. Θέλει πολύ δουλεία ακόμα για να δουν οι Illumnati πέρα του “μικρ(ού) δάχτυλ(ου) της Ολυμπιάδος”.

---

[1]http://chl.anu.edu.au/news-events/news/1005/laziness-helped-lead-extinction-homo-erectus. Τελευταία πρόσβαση μου 16/8/2018

^{[2] Οι πεφωτισμένοι των Δήμων, προπάντων οι Αντιδήμαρχοι που νομίζουν ότι τα κατέχουν όλα τα θεματικά αντικείμενα στης ΤΑ και ιδιαίτερα της αστικής ανάπτυξης επειδή είναι μηχανικοί ή αρχιτέκτονες. Οι  “Illuminati”των τεχνικών έργων.}

Διαδραστικός χάρτης: 64.800 γεωγραφικές περιφέρειες και η διαχρονική θερμοκρασιακή εξέλιξη, Διάβασμα σε 2’

Πόσο υπερ-θερμάνθηκαν διαχρονικά και πόσο θα υπερ-θερμανθούν 64.800 γεωγραφικές περιφέρειες στο κόσμο σύμφωνα με 4 σενάρια.

Πηγή: ΙΝFOGRAPHICS | September 26. 2018. Mapped: How every part of the world has warmed – and could continue to warm, https://www.carbonbrief.org/mapped-how-every-part-of-the-world-has-warmed-and-could-continue-to-warm, τελευταία πρόσβαση μας 2.1.2019

Διαδραστικός χάρτης(κάντε κλικ πάνω στο χάρτη).

Πώς να χρησιμοποιήσετε αυτόν τον χάρτη

Κάνοντας κλικ σε οποιαδήποτε κυψέλη δικτύου εμφανίζεται μια πλευρική στήλη που δείχνει την ιστορική καταγραφή θερμοκρασίας για εκείνη τη συγκεκριμένη τοποθεσία μεταξύ 1850 και 2017, τόσο κατά έτος (σε λευκό) όσο και με έναν εξομαλυμένο μέσο όρο χρησιμοποιώντας 10 έτη δεδομένων (με κόκκινο χρώμα). Ένα επιπλέον plot δείχνει την μελλοντική αύξηση θερμοκρασίας που προβάλλεται για αυτή τη θέση κάτω από τα τέσσερα διαφορετικά σενάρια RCP (Representative Concentration Pathway) από το 2000 μέχρι το 2100 - σε μωβ, κόκκινο, πορτοκαλί και κίτρινο.

Τόσο η ιστορική καταγραφόμενη όσο και η μελλοντική θερμοκρασία παρουσιάζονται σε σχέση με την περίοδο αναφοράς 1951-1980. Η πλευρική στήλη δείχνει πόσο αύξηση θερμότητας έχει παρατηρηθεί μεταξύ των πρώτων 30 ετών  από την έναρξης της καταγραφής και της προηγούμενης δεκαετίας. Επιπλέον, δείχνει πόση αύξηση της θερμοκρασίας αναμένεται από το 2100 και μετά, σε σχέση με την περίοδο αναφοράς.

Μπορείτε επίσης να πληκτρολογήσετε συγκεκριμένες θέσεις στη γραμμή αναζήτησης στην επάνω αριστερή γωνία. Οι προηγούμενες παρατηρούμενες και μελλοντικές προβαλλόμενες θερμοκρασίες για κάθε τοποθεσία μπορούν να μεταφορτωθούν κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο "download csv" από το συνδεσμο «date“ στη μαύρη στήλη δεξιά. Κάνοντας κλικ στο σύμβολο "Αρχική σελίδα" στα αριστερά θα επαναφέρετε το διαδραστικό στοιχείο στο αρχικό του σημείο εκκίνησης. (Σημείωση: Οι χρήστες με φορητούς υπολογιστές ή άλλες μικρές οθόνες ενδέχεται να θέλουν να σμικρύνουν τα προγράμματα περιήγησής τους για καλύτερη προβολή του χάρτη.)

 

Τα σενάρια

Οι εκπομπές και οι συγκεντρώσειςRCP2.6[1]  είναι αντιπροσωπευτικές  στη βιβλιογραφία για τα σενάρια ελάττωσης με στόχο τον περιορισμό της αύξησης της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 2 ° C. Αυτά τα σενάρια αποτελούν το τελευταίο χαμηλότερο σενάριο στη βιβλιογραφία όσο αφορά την άποψη για τις εκπομπές και την κατακράτηση ακτινοβολίας. Συχνά παρουσιάζουν αρνητικές εκπομπές από τη χρήση ενέργειας μετά το δεύτερο μισό του 21ου αιώνα. Το σενάριο RCP2.6 αποδεικνύεται ότι είναι το τεχνικά εφικτό στο πλαίσιο του μοντέλου ολοκληρωμένης αξιολόγησης IMAGE από ένα άλλο βασικό σενάριο μείωσης εκπομπών, υποθέτοντας την πλήρη συμμετοχή όλων των χωρών. Οι σωρευτικές εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από το 2010 έως το 2100 πρέπει να μειωθούν κατά 70% σε σύγκριση με ένα βασικό σενάριο που απαιτεί σημαντικές αλλαγές στη κατανάλωση ενέργειας και στις εκπομπές αερίων που δεν συμπεριλαμβάνουν το CO₂.

Αυτά τα μέτρα (συγκεκριμένα η χρήση της βιο-ενέργειας και η αναδάσωση) έχουν επίσης σαφείς συνέπειες και για την παγκόσμια χρήση γης. Με βάση το σενάριο RCP2.6, διατυπώνονται συστάσεις για περαιτέρω έρευνα στα πλαίσια σεναρίων αναφορικά με χαμηλές τιμές εκπομπών. Αυτές περιλαμβάνουν την αντίδραση του κλιματικού συστήματος σε υπεραύξηση της ακτινοβολίας, την ικανότητα της κοινωνίας να επιτύχει τα απαιτούμενα ποσοστά μείωσης δεδομένου σεναρίου αντίστοιχων  πολιτικής  και κοινωνική αδράνειας και τις δυνατότητες περαιτέρω μείωσης των εκπομπών αερίων που δεν είναι CO₂.

Το RCP8.5 συνοψίζει τις παραδοχές σχετικά με τον υψηλό πληθυσμό και τη σχετικά βραδεία αύξηση του εισοδήματος με μέτρια ποσοστά τεχνολογικών εξέλιξης και ανάπτυξης στο τομέα της χρήσης ενέργειας, οδηγώντας μακροπρόθεσμα σε υψηλή ζήτηση ενέργειας και εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και ελλείψει πολιτικών για την αλλαγή του κλίματος.

Σε σύγκριση με το σύνολο των  σεναρίων (Representative Concentration Pathway), το RCP8.5 αντιστοιχεί στον υψηλότερο ρυθμό και ποσοτήρων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Χρησιμοποιώντας το Ολοκληρωμένο Πλαίσιο Αξιολόγησης IIASA και το μοντέλο MESSAGE για την ανάπτυξη του RCP8.5, εστιάζουν οι ερευνητές σε αυτή την εργασία σε δύο σημαντικές επεκτάσεις σε σύγκριση με τα προηγούμενα σενάρια: 1) την ανάπτυξη χωρικά σαφών προβλέψεων ατμοσφαιρικής ρύπανσης και 2) τις προβολές αλλαγής χρήσης γης και γήινης επικάλυψης. Επιπλέον, εξετάζουν τις παραλλαγές των σεναρίων που χρησιμοποιεί το RCP8.5 ως βασική γραμμή και θέτουν υποθέσεις διαφορετικών βαθμών πολιτικών μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου για να μειώσουν και την κατακράτηση της ακτινοβολίας.

Με βάση το μοντέλο τους, θεωρείται τεχνικά εφικτό να περιοριστεί η  ένταση αποβολής  ακτινοβολίας από το RCP8.5 σε χαμηλότερα επίπεδα, συγκρίσιμα με αυτά από τοι σενάριο RCP (2,6 έως 6 W / m2). Η ανάλυση των σεναρίων μας δείχνει περαιτέρω ότι οι αλλαγές της παγκόσμιας ενεργειακής προσφοράς και ζήτησης που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντικά οφέλη για άλλες πολιτικές προτεραιότητες, όπως η τοπική ατμοσφαιρική ρύπανση.

Παρακάτω στο Παράρτημα η μεθοδολογία και οι πηγές δεδομένων για αναγνώστες με  εξειδικευμένες γνώσεις, στην Αγγλική

Παράρτημα

Methodology and data sources

Observed temperatures

Temperatures based on land and ocean observations were obtained from the Berkeley Earth Surface Temperature Project’s one-degree latitude by one-degree longitude gridded monthly average temperature fields (note: large file download). These were converted into annual average temperature anomalies relative to a 1951-1980 baseline period.

These temperature estimates use observations from around 30,000 land monitoring stations, as well as thousands of ships, buoys and other monitoring systems over the ocean. Berkeley Earth uses the UK Met Office’s HadSST3 ocean temperature record as the basis for its ocean temperatures.

Observational data is available back to 1850, though for any given location data may not go back that far. Data is available from at least 1900 for most locations except Antarctica, where data is only available starting in 1950 when measurements on that continent began.

Berkeley Earth land data is homogenised – adjusted to correct for station moves, instrument changes, time of observation changes and other disruptions that stations have experienced over the past 150 years. Ocean temperature records are similarly adjusted to account for changes in the way ocean temperatures are measured, from buckets thrown over the side of ships through to engine-room intake valves and automated buoys in modern times.

These adjustments have a relatively small impact on temperatures after 1950, as discussed in the Carbon Brief explainer on temperature adjustments. The overall effect of adjustments is to increase temperatures globally prior to 1950, reducing the amount of long-term warming in the record compared to the raw readings.

Future models

Future temperature projections are taken from the Coupled Model Intercomparison Project 5 (CMIP5) multi-model average surface air temperature for each RCP scenario. CMIP5 features around 38 different climate models, though some of these represent variations of the same underlying model with different aspects included. One run from each model was used in calculating the multi-model average, with the model temperature fields obtained from KNMI Climate Explorer.

These multi-model average values are downscaled – increased in spatial resolution – to a one-degree latitude by one-degree longitude resolution to be comparable to the observations. They are converted into anomalies with respect to a 1951-1980 baseline, then aligned to the observations over the 20-year period from 1999-2018 to show the changes expected from present. Model data is shown between 2000 and 2100 in the sidebar for each grid cell.

Understanding uncertainty

Both observational temperature estimates and future projected temperature changes are subject to uncertainty. Observational uncertainties in historical temperature records from Berkeley Earth are shown in the sidebar.

Observational uncertainties can arise from a number of different factors. Incomplete coverage of observations across the Earth’s surface means that sometimes temperature anomalies in a location have to be estimates from nearby land stations or ocean measurements. The Berkeley Earth dataset uses a technique called “kriging” to create globally complete estimates of both temperature and uncertainty from observations at specific locations.

Future climate model projections also include significant uncertainties, chief among them the sensitivity of the climate to increased CO2. The CMIP5 models featured in the most recent IPCC report estimates climate sensitivity at between 2.1C and 4.7C per doubling of atmospheric CO2 levels, with an average sensitivity of 3.1C. The multi-model average projections shown in the sidebar only reflect this 3.1C value; users interested in the results of individual models with higher or lower sensitivity will have to use a tool such as KNMI Climate Explorer to view those results.

Individual models also show a lot more year-to-year variability than the multi-model average shown in the sidebar. Individual models have short-term variability driven by factors including El Niño and La Niña events that result in some years warmer or cooler than others. However, this short-term variability occurs at different times in different models and is largely averaged out in the multi-model average.

Technical details

The code used to calculate past observed and future projected temperatures for each of the 64,800 grid cells is available on GitHub and free for reuse or modification.

Temperature observations from the Berkeley Earth gridded one-degree latitude by one-degree longitude netCDF file are imported and converted into annual anomalies with respect to a 1951-1980 baseline period. A smoothed average is produced using a local regression (LOWESS) approach that uses a 10-year period for calculation.

Future temperature projections from the CMIP5 multi-model mean are obtained from KNMI Climate Explorer. These are statistically downscaled from their native 2.5-degree latitude by 2.5-degree longitude resolution to a one-degree latitude by one-degree longitude using bilinear interpolation – an average of nearby values. Model data is then converted into temperature anomalies with respect to a 1951-1980 baseline period. Finally, models are aligned with observations over the prior 20-year period (1999-2018) to better represent the expected change from present values.

A location name is assigned to each grid cell through a multi-step process. First, grid cell locations are geolocated using the reverse_geocoder python library. This provides information on the city, state and country closest to the grid cell’s centre. An additional “countries.geojson” file is used to identify areas over the ocean or in unpopulated areas, such as Antarctica and the high Arctic.

Finally, the centres of the grid cells are referenced against a list of all cities with a population exceeding 20,000. The name of the largest city in the grid cell is selected when multiple are present. This avoids assigning grid cell names to the settlement that happens to be closest to the geographic center of the grid cell irrespective of population.

 

---

^[1]1.PBL Netherlands Environmental Assessment AgencyBilthovenThe Netherlands Autors: Detlef P. van VuurenEmail authorElke StehfestMichel G. J. den ElzenTom KramJasper van VlietSebastiaan DeetmanMorna IsaacKees Klein GoldewijkAndries HofAngelica Mendoza BeltranRineke OostenrijkBas van Ruijven].

2.Department of GeographyUtrecht UniversityUtrechtThe Netherlands, Autor, Detlef P.  van Vuuren