Αλάσκα: λάθος εκίμηση της ταχύτητας απόψυξης του permafrost-Μεσόγειος: λάθος εκτίμηση της ταχύτητας ξηρασίας στη λεκάνη Διάβασμα σε 2,5'

Στόχοι ενάντια στη κλιματική αλλαγή, πάνω σε σαθρά θεμέλια

Αλάσκα: λάθος εκίμηση για την απόψυξη του permafrost

Μεσόγειος: λάθος εκτίμηση για της ξηρασία στη λεκάνη της Μεσογείου

Στα δάση της μαύρης ερυθρελάτης κατά μήκος του ποταμού Tanana στην κεντρική Αλάσκα, οι επιστήμονες Miriam Jones και Merritt Turetsky παρακολουθούν εδώ και χρόνια πως δέντρα αναποδογυρίζουν, σκιζόταν και θαβόταν μέσα σε ελώδη έδάφη. Με την πάροδο του χρόνου, η σκληρή γη κάτω από την επιφάνεια αποψύχθηκε και έγινε σούπα. Αυτό το σκληρό έδαφος, από παχύ πάγο, θερμάνθηκε, βυθίστηκε και γεμίζει με βροχή και χιόνι που λείωνει. Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες ότι καθώς οι ανερχόμενες θερμοκρασίες αποψύχουν τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη, το αιώνιο παγωμένο έδαφος που ονομάζεται permafrost απελευθερώνει αέρια θερμοκηπίου, τα οποία και αυτά με τη σειρά τους θα επιταχύνουν την παγκόσμια αλλαγή του κλίματος.

Αλλά βασισμένοι εν μέρει σε αυτό που διέγνωσαν με τη μελέτη της Αλάσκας, η Τούρτσεκι, η Τζόουνς και μια ομάδα εμπειρογνωμόνων επιβεβαίωσαν αυτή την εβδομάδα κάτι άλλο: Η θέρμανση μικρών περιοχών παγωμένου εδάφους που περιέχουν μεγάλες κύλες πάγου θα απελευθερώσει πολύ περισσότερα αέρια θερμοκηπίου απο ότι ειχαν υπολογίσει.

Αυτή η διαδικασία, που ονομάζεται "απότομη απόψυξη", πιθανώς να χτυπήσει μόλις το 5% του αρκτικού πάγου. Αλλά αυτό μάλλον, με μεγάλη πιθανότητα θα είναι αρκετό, υπολογίζοντας συντηρητικά, για να διπλασιαστεί η συνολική συμβολή του permafrost στην υπερθέρμανση του πλανήτη, κατέληξε η ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Turetsky σε μελέτη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Nature Geoscience.

O καταψύκτης του άνθρακα καταστρέφεται

Ενώ τα αποτελέσματα της Τουρκτσέκι καθώς και των συνεργατών της δεν είχαν δημοσιευθεί μέχρι αυτή την εβδομάδα, όλα τα χρόνια της έρευνας της αποτέλεσαν τη βάση για μια ιστορία στο περιοδικό National Geographic του Σεπτεμβρίου του 2019.

Η ιστορία έδειξε ότι οι επιστήμονες γνωρίζαν εδώ και πολύ καιρό ότι το permafrost κατέχει σχεδόν διπλάσια ποσότητα άνθρακα από ότι η ατμόσφαιρα - κυρίως από μερικώς σαπισμένα υπολλειμματα αρχέγονων φυτών και ζώων. Κανείς δεν αναμένει ότι όλα ή και τα περισσότερα από αυτά τα εδάφη θα ξεπαγώσουν ξαφνικά, όμω τα περισσότερα από αυτά που θα ξεπαγώσουν θα το κάνουν σταδιακά μέσα σε δεκαετίες, απελευθερώνοντας σιγά-σιγά κυρίως το διοξείδιο του άνθρακα. Κάποια μέρη αυτού του CO2 θα απορροφηθεί ακόμη και από τα φυτά, καθώς οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν αυξημένο πράσινο της βλάστησης της Αρκτικής. 

Πηγή: https://www.researchgate.net/figure/A-cross-section-through-upland-and-lowland-terrains-in-interior-Alaska-A-cross-section_fig3_270588574

Αλλά ένα μικρό κλάσμα των εννέα εκατομμυρίων τετραγωνικών μιλίων της έκτασης της Αρκτικής είναι γεμάτο με συμπαγή πάγο. Όταν το έδαφος αποψυχθεί, ο πάγος λειώνει, αλλάζοντας δραματικά το τοπίο. Το έδαφος υποχωρεί για να γεμίσει το κενό που αφήνεται πίσω από το παγωμένο νερό, δημιουργώντας εκτάσεις γης που μετατρέπονται σε λάκκους με νερό και σε λίμνες. Όλη αυτή η υγρασία επιταχύνει την απόψυξη ακόμη περισσότερο.

Το γήινο έδαφος μετα την απόψυξη του φέρνει στην επιφάνεια πλέον και τύρφη που είναι πλούσια σε άνθρακα και έχει 'κλειδωθεί' σε αυτόν τον καταψύκτη εδώ και χιλιάδες, ίσω και εκατομμύρια χρόνια. Μπορεί να προκαλέσει κατολισθήσεις και να αναδεύσει παλιά εδάφη. Το πρόβλημα ακόμα και για τους επιστήμονες είναι, ότι σε πολλά μέρη της Αρκτικής αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν ταχύτερα από ό, τι περίμενε κανείς. Σε ένα βόρειο καναδικό νησί, οι καταστροφές στο έδαφος έχουν ήδη αυξηθεί 60 φορές περισσότερο από το 1984 έως το 2013.

Γιατί όλα αυτά έχουν σημασία: μόλις ο συμπαγής πάγος αρχίσει να λειώνει δημιουργούνται πολλές αλλαγές στο τοπίο υπαίθρου μεσα σε μια νύχτα, σε λίγες ημέρες, εβδομάδες ή μήνες. Και όταν συμβαίνουν αυτές οι απότομες αλλαγές, πολύ περισσότερο από τον άνθρακα που διατηρείται σε αυτές τις παγωμένες εκτάσεις γης απελευθερώνεται το μεθάνιο, το οποίο μπορεί να είναι και 25 φορές πιο ισχυρό αέριο θερμοκηπίου από το CO2.

Κάποιες φορές οι επιστήμονες μπορούν ακόμη να παρατηρήσουν το μεθάνιο καθώς εκλύειται. Katey Walter Anthony, από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκας, Fairbanks, πηγαίνει συχνά έξω το βράδυ του χειμώνα της Αρκτικής και κάνει τρύπες σε παγωμένες λίμνες. Με μια φλόγα που αναφλέγεται, μπορεί να τεκμηριώσει εάν το μεθάνιο διαφεύγει, δηλαδή υπογείως έχει αρχίσει η διαδικασία απόψυξης και προφανώς όταν τα βακτήρια δουλεύουν.

Κάθε άνοιξη για χρόνια, η Jones και η Turetsky, και οι δύο εμπειρογνώμονες του υγροβιότοπου της Αρκτικής, με snowmobiles, εξέταζαν στη κεντρική Αλάσκα το permafrost. Κάποτε, πριν από μερικά χρόνια, η Jones, είδε μια τρύπα στο έδαφος που είχε μόλις δημιουργήσει με κάποια όργανα που ειχε μαζι της. Κάτω από μερικά μέτρα είδε ένα φούσκωμα. Το έδαφος είχε γίνει τόσο ζεστό που τα μικρόβια τρέφονταν με την αρχαία φυτική ύλη, απελευθερώνοντας μεθάνιο μέσα από το υγρό χώμα. "Φαινόταν σαν να βράζει", λέει η Jones.

Ο permafrost αρχίζει και το μετρούν

Η μελέτη Turetsky που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα είναι η πρώτη που επιχειρεί να ποσοτικοποιήσει όλους τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι μεταβολές του permafrost μπορούν να συμβάλουν στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου - και πόσο μεγάλη θα είναι αυτή η συμβολή.

"Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύαμε ότι θα είναι πολύ μικρότερη, λέει ο συν-συγγραφέας Lawrence. „Ήταν έκπληξη για 'μας”.

Το διαταύτα, λέει o Laurence, είναι ότι το permafrost θα καταστήσει ακόμα πιο δύσκολη την επίτευξη των στόχων μας για τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου.

Τα μοντέλα υπολογιστών που προβάλλουν τον τρόπο με τον οποίο οι εκπομπές επηρεάζουν τις μεταβολές της θερμοκρασίας παγκοσμίως, μόλις σήμερα αρχίζουν και συμπεριλαμβάνουν και τη προσομοίωση της απόψυξης του permafrost. Το 2018, η ειδική έκθεση της IPCC (διακυβερνητικό πάνελ για την αλλαγή του κλίματος) σχετικά με τον τρόπο αποφυγής της αύξησης της θερμοκρασίας σε 2,7 βαθμούς F, δήλωσε ότι οι παγκόσμιες εκπομπές ορυκτών καυσίμων πρέπει να μειωθούν κατά 45 τοις εκατό έως το 2030 και εντελώς μέχρι το 2050. Η έκθεση αυτή χρησιμοποίησε ένα απλοποιημένο μοντέλο για να εκτιμήσει τη σταδιακή απόψυξη - και δεν ενσωμάτωσε την απότομη απόψυξη καθόλου!!!

Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι πρέπει να αλλάξει κάτι. "Πρέπει να καθορίσουμε τους στόχους πολιτικής μας τώρα" για να αρχίσουμε να επιταχύνουμε τη μετάβαση στην καθαρότερη ενέργεια, λέει η Turetsky. Εάν οι κυβερνήσεις δεν λαμβάνουν υπόψη τις ανατροφοδοτήσεις για την υπερπληθωρία, «πόσο ρεαλιστικές είναι οι προβλέψεις μας;»

Δεν είναι επίσης απολύτως σαφές ότι θα λύσουν οι ερευνητές αυτό το πρόβλημα καθώς τα τοπία της Αρκτικής είναι τεράστιες εκτάσεις, παρακολουθούνται ελάχιστα επιστημονικά και υπάρχουν άλλοι παράγοντες, όπως οι αυξήσεις των πυρκαγιώντης Αρκτικής, που μπορούν να προκαλέσουν ακόμη πιο γρήγορη απόψυξη.

Ο Charles Koven, επιστήμονας του προσωπικού με το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley, είναι συγγραφέας στην επόμενη αξιολόγηση της IPCC, εξετάζοντας ένα κεφάλαιο σχετικά με τον κύκλο του άνθρακα. Έτσι είναι και ένας συν-συγγραφέας στο χαρτί του Turetsky.

«Γνωρίζουμε και θα λάβουμε υπόψη αυτά τα αποτελέσματα», λέει ο Koven.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, υποστηρίζει ο Turetsky, οι για αυτόν παράξενοι ερευνητές της συμπεριφοράς στο τοπίο, θεωρούν ότι θα πρέπeι να δουμε σαν δώρο το ότι αποψύχεται μεγάλος μέρος του permafrost.

"Αλλαγές στην αρκτική ακούγονται πολύ τρομακτικά," λέει. Αλλά "η Αρκτική αποκαλύπτει τα μαθήματά της, ενώ εξακολουθούμε να έχουμε τον έλεγχο του μέλλοντός μας στα χέρια μας . Η Αρκτική μας λέει τι θα συμβεί σε όλο τον κόσμο τις επόμενες δεκαετίες. "

Απλά πρέπει να ακούσουμε - και να εντατικοποιήσουμε τις αντιδράσεις μας ανάλογα.

Η Μεσόγειος αποξηραίνεται ταχύτερα από ό,τι υπολόγισαν οι επιστήμονες.

Οι μεσογειακές βροχοπτώσεις δεν αντιδρούν γραμμικά στις κλιματικές αλλαγές.

 

Ταχεία καθολική ξηρασία: η περιοχή της Μεσογείου αντιμετωπίζει τις αρνητικές επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής ταχύτερα από ότι αναμενόμενο, γιατί η ξηρασία δεν αυξάνεται γραμμικά με την αύξηση των παγκόσμιων μέσων θερμοκρασιών, αλλά πολύ ταχύτερα, όπως αποκαλύπτει μια μελέτη. (συνέχεια στο blog).

... η Αρκτική θα απαλλαγεί απο τους πάγους, μέχρι το 2044. Με γραφημα για κατανόηση απο νέους Διάβασμα σε 2'

Νέα μελέτη περιορίζει τη περίοδο εντός της οποίας η Αρκτική θα απελευθερωθεί απο το πάγο, μέχρι το 2044.

Με γράφημα για κατανόηση και απο παιδιά το τι συμβαίνει στην Αρκτική με την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Malte Humpert

 THS 08122019

Παγονησίδες στον Αρκτικό Ωκεανό στη δυτική πλευρά της Γροιλανδίας (Πηγή: Χορηγία του Christian Hoiberg στο Flickr.com στο CC BY-NC-ND 2.0

 

Μια νέα μελέτη από επιστήμονες του UCLA (University of California-Los Angeles) περιορίζει τις προβλέψεις για μια «Αρκτική χωρίς πάγο» μεταξύ του 2044 και του 2067. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια νέα προσέγγιση χρησιμοποιώντας το Ice-albedo ή την αντακλαστικότητα όπως την ονομάζουν, για να βελτιώσουν την ακρίβεια των κλιματικών μοντέλων που προβλέπουν την απώλεια του πάγου της Αρκτικής.

 
Δεδομένου ότι ο Αρκτικός Ωκεανός έχει φτάσει να χάνει γρήγορα το πάγο στη θάλασσα κατά την τελευταία δεκαετία, πολλές μελέτες έχουν στόχο να προβλέψουν πότε η περιοχή θα μπορούσε να βιώσει την πρώτη με "ελεύθερη απο πάγο" καλοκαιρινή περίοδο. Ειδικά μετά τις δραματικές μειώσεις της έκτασης του πάγου το καλοκαίρι του 2007 και το 2012, πολλοί επιστήμονες προβλέπουν συνεχή και γρήγορη μείωση του πάγου. Οι εκτιμήσεις που χρησιμοποιούν διάφορα κλιματικά μοντέλα, ωστόσο, διαφέρουν σημαντικά, από το 2020 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 2100. Παλαιότερα ειχαν προσπαθήσει για μια ακριβέστερη πρόβλεψη, π.χ. λαμβάνοντας υπόψη τις θερμοκρασίες στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Οι ερευνητές του UCLA έχουν κάνει μια προσπάθεια να περιορίσουν το διάστημα πρόβλεψης σε μια περίοδο 25 ετών στα πλαίσια μιας νέας μελέτης που δημοσιεύτηκε από την Nature Climate Change. Η νέα μελέτη προβλέπει μια «Αρκτική» χωρίς πάγο, που σημαίνει έκταση πάγων μόλις ενός εκατομμυρίου τετραγωνικών χιλιομέτρων, μεταξύ 2044 και 2067. Θα επιβιώσει μόνο ο πιο ανθεκτικός πάγος στα βόρεια της Γροιλανδίας και στο καναδικό αρχιπέλαγος, με τον υπόλοιπο Αρκτικό Ωκεανό πρακτικά να ειναι απαλλαγμένος από πάγο περιοδικά για ένα μέρος του έτους.

 

Γιατί ο πάγος της θάλασσας της Αρκτικής είναι τόσο σημαντικός

Το μέγεθος του Αρκτικού Ωκεανού που καλύπτεται από πάγο είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για τα καιρικά φαινόμενα στα χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη, συμπεριλαμβανομένης και της Δυτικής Ευρώπης, αλλά και ως μηχανισμός παγκόσμιας ψύξης. "Ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής θάλασσας είναι βασικό συστατικό του γήινου συστήματος λόγω του εξαιρετικά αντανακλαστικού χαρακτήρα του, ο οποίος διατηρεί το κλίμα σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά δροσερό", εξηγεί ο Chad Thackeray, επικεφαλής συγγραφέας και βοηθός ερευνητής στο UCLA Institute of Environment and Sustainability Center for Climate Επιστήμη.

Οι Αρκτικοί θαλάσσιοι πάγοι αυξάνονται και μειώνονται καθ 'όλη τη διάρκεια του έτους, με ετήσιο μέγιστο παραδοσιακά το Μάρτιο και ελάχιστο κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου. Ενώ η έκταση του πάγου του χειμώνα έχει μειωθεί γύρω στο 5% από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές παρατηρήσεις το 1979, ο καλοκαιρινός πάγος έχει μειωθεί ανησυχητικά κατά 50%, με την μέγιστη της απώλειας να συμβαίνει μόλις τη τελευταία δεκαετία.

 

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990 η Αρκτική είχε 6.500.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιου πάγου. Μέχρι το 2007, ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί σε περίπου 4 εκατομμύρια και μέχρι το 2012 μόλις 3,3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα του Αρκτικού Ωκεανού ήταν καλυμμένα με πάγο(βλέπε και παρακάτω γράφημα των 23 μοντέλων).

Βελτίωση των κλιματικών μοντέλων

Όλα τα κλιματικά μοντέλα προσομοιώνουν την επίδραση των εκπομπών CO2 στον πάγο της Αρκτικής. Ένα σημαντικό μέρος της πρόβλεψης του χρόνου και του τρόπου με τον οποίο ο πάγος της θάλασσας αντιδρά στην αύξηση της θερμοκρασίας είναι λεγόμενη παράμετρος sea ice albedo (αντανάκλαση του θαλάσσιου πάγου). Ενώ ο πάγος και το χιόνι της θάλασσας έχουν ένα υψηλό albedo με το μεγαλύτερο μέρος του φωτός και της ενέργειας να το αντανκαλούν πίσω στο διάστημα, το σκοτεινότερο ωκεάνιο νερό έχει χαμηλότερο albedo απορροφώντας το μεγαλύτερο μέρος του φωτός και της ενέργειας. Αυτό οδηγεί κατ επέκταση σε ένα νέο κύκλωμα ανατροφοδότησης- καθώς λειώνει περισσότερος πάγος, αποροφάται περισσότερη ενέργεια, ετσι θερμαίνει περισότερο τους ωκεανούς που με τη σειρά του οδηγεί και σε περισσότερη τήξη πάγου και ούτω καθεξής.

Οι μελέτες διαφέρουν ως προς τον τρόπο σκέψης τους και περιλαμβάνουν τις προβλέψεις των θαλάσσιων πάγων που έχουν ως αποτέλεσμα ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών προβλέψεων. Για να βελτιωθεί η ακρίβεια των προβλέψεων των περιόδων χωρίς πάγο, οι ερευνητές της UCLA συνέκριναν τις προβλέψεις τήξης πάγου 23 παγκόσμιων κλιματικών μοντέλων με δορυφορικές παρατηρήσεις πραγματικού χρόνου. Στη συνέχεια επικεντρώθηκαν στα έξι μοντέλα που προέβλεπαν καλύτερα τα πραγματικά ιστορικά αποτελέσματα. Αυτό επέτρεψε στην ομάδα να περιορίσει το διάστημα πρόβλεψης για μια απελευθερωμένη από πάγο Αρκτική για μια περίοδο 25 ετών.

Ευτυχώς - για τους ερευνητικούς σκοπούς, τουλάχιστον - η ανατροφοδότηση του sea ice albedo δεν συμβαίνει μόνο σε μεγάλες χρονικές περιόδους λόγω της κλιματικής αλλαγής. συμβαίνει επίσης κάθε καλοκαίρι όταν ο πάγος της θάλασσας λειώνει λόγω εποχής. Και οι δορυφορικές παρατηρήσεις τις τελευταίες δεκαετίες έχουν εντοπίσει την εποχιακή τήξη και την επακόλουθη ανατροφοδότηση του albedo.

Οι Thackeray και Hall αξιολόγησαν την απεικόνιση 23 μοντέλων εποχικού τήγματος πάγου μεταξύ 1980 και 2015 και τις συνέκριναν με τις δορυφορικές παρατηρήσεις. Διατήρησαν τα έξι μοντέλα που κατέγραψαν καλύτερα τα πραγματικά ιστορικά αποτελέσματα και απέρριψαν εκείνα που είχαν αποδειχθεί ότι ήταν εκτός βάσης, επιτρέποντάς τους να περιορίσουν το εύρος του διαστήματος των προβλέψεων για την απαλλαγμένη από θαλάσσιο πάγο Αρκτική.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η τελευταία μελέτη βασίζεται σε έρευνα που διεξήγαγε ένας από τους συγγραφείς, o Alex Hall, πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια, ο οποίος εξέτασε το albedo του χιονιού και συνέκρινε επίσης τις προβολές του μοντέλου με τις παρατηρήσεις του πραγματικού χρόνου για να καθορίσει τα πιο ακριβή μοντέλα του τότε. Αυτή η προσέγγιση, η οποία από τότε έχει γίνει πρότυπο στην προσπάθεια βελτιστοποίησης των κλιματικών μοντέλων, εφαρμόστηκε τώρα και στο sea ice albedo.

Πόσος χρόνος έχει απομείνει;

Ο πάγος της θάλασσας της Αρκτικής είναι στενά συνδεδεμένος με το «φαινομένο του θερμοκηπίου», όπου ακόμη και με μια δραματική και δραστική μείωση των εκπομπών του CO2, το κλιματικό σύστημα έχει γίνει τόσο ανισόρρομο ώστε είναι πολύ αργά για να σταθεροποιηθεί και πάλι. Μόλις ο πάγος της θάλασσας της Αρκτικής θα έχει λειώσει εντελώς, θα ήταν πολύ δύσκολο να το αναστρέψουμε καθώς μπαίνει σε ένα είδος ασταμάτητου κυκλώματος ανατροφοδότησης.

"Μόλις χάσαμε αυτό το πολύ πάχος πάγου, ο ωκεανός αρχίζει να καταναλώνει πολύ περισσότερη θερμότητα από ότι κανονικά, απορροφώντας περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία", εξηγεί ο Thackeray. "Ουσιαστικά, αυτό θερμαίνει τον ωκεανό που προωθεί ακόμη περισσότερο την τήξη. Γίνεται ένα είδος κύκλου διαφυγής έως ότου δεν έχει απομείνει πλέον κάποιος πάγος. Μόλις βρεθούμε κάτω από αυτό το κατώτατο όριο, είναι πολύ δύσκολο για το παγετό να αναγεννηθεί και θα χρειαστεί αρκετός χρόνος."

Όσον αφορά το πόσο κοντά βρισκόμαστε για να δουμε το πρώτο καλοκαίρι με ένα Αρκτικό Ωκεανό απηλαγμένο από πάγους, ο Thackeray λέει: «Ειμαστε σχεδόν σε σημείο μη επιστροφής ή μιας πολύ αργής επιστροφής».

Διαθέσιμες πηγές δεδομένων

Τα δεδοεμένα πάνω στα οποια βασίστηκε η έρευνα ειναι διαθέσιμα στο κοινό.
The CMIP5 output is available from the Earth System Grid Federation (https://esgf-node.llnl.gov/projects/cmip5/). Satellite albedo data are available from https://www.ncei.noaa.gov/data/avhrr-polar-pathfinder-extended/access/ and https://wui.cmsaf.eu/safira/action/viewDoiDetails?acronym=CLARA_AVHRR_V002. The temperature reanalyses datasets are available from https://www.esrl.noaa.gov/psd/data/gridded/data.ncep.reanalysis2.html and https://gmao.gsfc.nasa.gov/reanalysis/MERRA-2/data_access/. The ice thickness data can be downloaded from http://psc.apl.uw.edu/research/projects/arctic-sea-ice-volume-anomaly/data/

Γροιλανδία: Απορροή της τήξης αυξάνεται κατά 50% από την έναρξη της βιομηχανικής εποχής. Διάβασμα σε 3’

Το λειώσιμο των παγετώνων της Γροιλανδίας συμβαίνει με «υπερβολική ταχύτητα», χωρίς να υπάρχει κάποιο σημάδι επιβράδυνσης της διαδικασίας

Διάβασμα σε 3’ THS 26122018

Νέα έρευνα που δείχνει την επιτάχυνση της τήξης του πάγου της Γροιλανδίας "είναι μια κλήση αφύπνισης που δείχνει πόσο γρήγορα αλλάζει η Γροιλανδία", δήλωσε ο ερευνητής του κλίματος Luke Trusel. Διατέθηκε από: John Sonntag / NASA

Το λειώσιμο των πάγων συμβάλει σήμερα περισσότερο στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας από οποιαδήποτε άλλη στιγμή τους τελευταίους τρεισήμισι αιώνες, σύμφωνα με νέα έρευνα. Θα μπορούσε να πλησιάζει σε κάποιο σημείο ανατροπής της εξέλιξης;

Η τήξη στο πάγο της Γροιλανδίας έχει μετατραπεί σε "overdrive", με την απορροή της τήξης να αυξάνεται κατά 50% από την έναρξη της βιομηχανικής εποχής και να επιταχύνεται, σύμφωνα με νέα έρευνα. Καθώς όλο και περισσότερο νερό δημιουργεί το λειώσιμο του στρώματος του πάγου, οδηγεί αυτό στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, ασκώντας νέα πίεση στις παράκτιες κοινότητες και πόλεις σε όλο τον κόσμο.

"Μόλις ξεκινήσουν οι πλάκες πάγου να κινούνται συνεχίζουν να βρίσκονται σε κίνηση, δε σταματούν. Πρόκειται για μια ας το πούμε κλήση αφύπνισης για την παγκόσμια κοινωνία που δείχνει πόσο γρήγορα αλλάζει η Γροιλανδία", δήλωσε ο ερευνητής του κλίματος του πανεπιστημίου του Rowan Luke Trusel, συν-συγγραφέας της νέας μελέτης που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη επιστημονικό περιοδικό Nature.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η τάση αύξησης της τήξης της επιφάνειας των παγετώνων άρχισε στα μέσα του 1800, καθώς τότε ξεκίνησαν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου λόγω της ανάπτυξης των βιομηχανιών και συνεχίζει να αυξάνεται τάχυστα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Περισσότεροι λειωμένοι παγετώνες και κατ’ επέκταση ύδατα προέρχονται από τους πάγους της Γροιλανδίας σήμερα από ότι οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία 350 χρόνια, και μάλλον από πολύ καιρό πριν, μέχρι και 6.000 σε 7.000 χρόνια πίσω, είπε ο Trusel.

Ως εκ τούτου, είπε «η Γροιλανδία συμβάλει περισσότερο στη αύξηση της στάθμης της θάλασσας από ό, τι οποιαδήποτε άλλη στιγμή κατά τους τελευταίους τρεισήμισι αιώνες».

Τα ευρήματα της έρευνας επιβεβαιώνουν τις προηγούμενες εκτιμήσεις ότι η τήξη των παγετώνων από όπου και αν προέρχονται αυτές θα αυξήσει την στάθμη της θάλασσας από 8 έως 12 ιντσες περισσότερο έως το 2050, αλλά τι ακριβώς θα συμβεί θα εξαρτηθεί εν μέρει από τις μελλοντικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και άλλους παράγοντες, δήλωσε η επιστημονική συνεργάτης Sarah Das που μελετά τους παγετώνες και τα αρχαία κλίματα στο Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν παγοκολώνες – αφού τρύπησαν με γεωτρύπανο και μακρύς σωλήνες μέσα στο πάγο καταγράφοντας έτσι το ιστορικό του πάχους και της τήξης του πάγου από έτος σε έτος – σε διάφορες θέσεις σε όλο το παγετώνα. Σε συνδυασμό με τις δορυφορικές μετρήσεις και την παραγωγή κλιματικών μοντέλων, οι παγοκολώνες βοηθούν στον υπολογισμό μιας από τις πιο ακριβείς εκτιμήσεις για το πώς το στρώμα των παγετώνων αντιδρά στην αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλείται από τα αέρια θερμοκηπίου.

Ένα πεφωτισμένο τμήμα παγοκολώνας από τη Γροιλανδία δείχνει τα ετήσια στρώματα που αναπτύσσονται στον πάγο, με τα καλοκαιρινά στρώματα (που επισημαίνονται με βέλη) να περικλείονται ανάμεσα στα χειμερινά στρώματα. Διατέθηκε από: NOAA

Οι δορυφόροι "είναι καλό γιατί μας λένε πότε λιώνει και πότε είναι παγωμένο", δήλωσε ο Ντας. Η ένταση αυτής της τήξης μπορεί να υπολογιστεί με κολόνες πάγου μετρώντας το πάχος των εποχιακών στρώσεων πάγου. Συνδυάζοντας τα δεδομένα, οι επιστήμονες μπορούν να εκτιμήσουν και να μετρήσουν με σχετική ακρίβεια την τήξη και την απορροή νερού σε ολόκληρο το στρώμα του παγετώνα.

"Αυτή τη στιγμή, η υπάρχουσα συνιστώσα απορροής είναι η μεγαλύτερη συμβολή στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας", δήλωσε ο Das.

"Πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα σημείο ανατροπής από 1,5 βαθμούς σε 2 βαθμούς Κελσίου παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας που θα μπορούσε να προκαλέσει την τήξη του πάγου για αιώνες ή χιλιετίες, με βάση τα παλαιοκλιματολογικά αρχεία", δήλωσε ο Trusel. Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία αναμένεται να αρχίσει να θερμαίνει αυτό το σημείο αναφοράς μεταξύ του 2030 και του 2052, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της IPCC, ενώ η Αρκτική θερμαίνεται στο διπλάσιο του μέσου παγκόσμιου ρυθμού.

Είναι η Γροιλανδία το δείγμα ύπαρξης ενός σημείου ανατροπής;

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που επηρεάζουν για το πόσο γρήγορα φτάνει μια περιοχή σε ένα τέτοιο σημείο , δήλωσε ο συντάκτης Xavier Fettweiss, κλιματολόγος στο Πανεπιστήμιο της Liege Climate Lab στο Βέλγιο.

Από περίπου το 2000, οι καιρικές συνθήκες που μεταφέρουν ζεστό αέρα στη Γροιλανδία έχουν γίνει πιο συχνές και συνηθισμένες, δήλωσε ο Fettweiss, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει σχετική έρευνα σχετικά με τα πρότυπα, γνωστά ως blocking highs

Η αυξανόμενη τήξη είναι ένας «συνδυασμός ενός σημαδιού υπερθέρμανσης του πλανήτη και μιας αλλαγής στην ατμοσφαιρική κυκλοφορία στη Γροιλανδία», είπε. Εάν το μοντέλο του ζεστού καιρού συνεχίσει να γίνεται πιο συνηθισμένο, θα μπορούσε να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την επιφάνεια τήξης και την απορροή που τεκμηριώνεται στην τρέχουσα μελέτη, πιθανόν να διπλασιαστούν οι αναφερθείσες εκτιμήσεις.

Ο επιστήμονας του κλίματος του Πανεπιστημίου του Λίνκολν (Ηνωμένο Βασίλειο) Edward Hanna δήλωσε ότι η έρευνα δείχνει ότι το στρώμα του πάγου είναι τόσο ευαίσθητο στις αυξήσεις της θερμοκρασίας που εκτιμάται ότι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας μπορεί να χρειαστεί να αναθεωρηθεί προς τα πάνω.

"Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι τα σενάρια αύξησης της στάθμης της θάλασσας του IPCC (διακυβερνητικό πάνελ για την αλλαγή του κλίματος) είναι αρκετά συντηρητικά", δήλωσε η Hanna, η οποία δεν συμμετείχε άμεσα στη μελέτη. "Η Γροιλανδία είναι λίγο σαν ένας γίγαντας που κοιμάται και ξυπνάει, κανείς δεν γνωρίζει πώς θα αντιδράσει σε μερικούς περισσότερους βαθμούς θερμοκρασίας, θα μπορούσε να χάσει πολλή μάζα πάγου πολύ γρήγορα", είπε.

Πυρήνες πάγου,η επέκταση του δορυφορικού αρχείου

Η νέα έρευνα βοηθά τις δορυφορικές μετρήσεις, οι οποίες άρχισαν μόλις το 1979, σε ένα μακροπρόθεσμο πλαίσιο. Δείχνει πως η αύξηση της τήξης άρχισε να επιταχύνεται την ίδια χρονική στιγμή που δημιουργήθηκαν αέρια θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα από την καύση ορυκτών καυσίμων, δήλωσε ο Nerilie Abram, ερευνητής παλαιοκλίματος στο Αυστραλιανό Εθνικό Πανεπιστήμιο, ο οποίος δεν συμμετείχε στη έρευνα.

«Από τους δορυφόρους, βλέπουμε πολλά χρόνια πότε υπάρχουν υψηλές ποσότητες λειώσιμου πάγου και σε ποια χρόνια έχουμε λιγότερο λιώσιμο και τη συνολική ανοδική τάση, αλλά είναι επίσης σημαντικό να μπορούμε να το εξετάσομε σε σχέση με αυτό που συνέβαινε στο παρελθόν, πριν ξεκινήσει η δορυφορική παρακολούθηση ," είπε. "Δείχνει ότι η αύξηση της τήξης του πάγου(video) κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού είναι πραγματικά ασυνήθιστη."

Ανέφερε επίσης ότι τα ακριβή στοιχεία θα βοηθήσουν να εντοπίσουν περισσότερο ακριβή τα σημεία απόκλισης του κλίματος. "Σκεφτόμαστε την κλιματική αλλαγή ως σταδιακή τήξη με την πάροδο του χρόνου, η οποία μας δίνει χρόνο για προετοιμασία, αλλά δεν αλλάζουν όλα τα μέρη του κλιματικού συστήματος με τον ίδιο τρόπο".

Σε κάποιο άγνωστο όριο θερμοκρασίας, υπάρχει η πιθανότητα τα στρώματα πάγου στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική να αρχίσουν να καταρρέουν πολύ ταχύτερα από ό, τι αναμενόταν, να αυξηθεί η στάθμη της θάλασσας και να βυθιστούν ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένες παράκτιες περιοχές προτού έχουν την ευκαιρία να προετοιμαστούν. Οι ανατροφοδοτήσεις του κλίματος, όπως  με την αύξηση της αιθάλης από τις πυρκαγιές ή την αυξημένη ανάπτυξη των αλγών στον πάγο και που οδηγούν σε μεγαλύτερη τήξη, θα μπορούσαν να επισπεύσουν την κατάρρευση.

Σίγουρα ένας ρυθμός τήξης έχει ήδη κλειδώσει

Εάν ολόκληρος ο πάγος της Γροιλανδίας επρόκειτο να λειώσει, θα αυξανόταν η στάθμη της θάλασσας περίπου στα 20 πόδια(6,09 μτρ). Η τελευταία έκθεση της IPCC εκτιμά ότι η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας θα αυξηθεί κάπου μεταξύ 10 και 30 ίντσες (25-75 cm) μέχρι το 2100, αν οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξηθούν κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου πάνω από τη θερμοκρασία που υπήρχε την προ-βιομηχανική εποχή. Με την αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου, η στάθμη της θάλασσας θα ανέλθει επιπλέον 4 ίντσες(ca. 9 cm), θέτοντας 10 εκατομμύρια περισσότερους ανθρώπους σε κίνδυνο, αναφέρει η έκθεση.

Πέρα από το 2100, πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι τουλάχιστον 30 πόδια ανόδου της στάθμης της θάλασσας έχουν ήδη κλειδωθεί στο σύστημα, δήλωσε ο ερευνητής παγετώνων Jason Box, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.

"Το σημείο και το όφελος από την μείωση (ελάττωση άνθρακα) είναι ότι θα μας δώσει περισσότερο χρόνο για να προετοιμαστούμε για την αύξηση της στάθμης της θάλασσας και να σώσουμε ζωές", δήλωσε ο κ. Box.

Σε μια σχετική μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 27 Νοεμβρίου στο περιοδικό Polar Science, ο Box και άλλοι ερευνητές, επισημαίνουν τις εκτεταμένες επιπτώσεις της παγκόσμιας υπερθέρμανσης στην Αρκτική, δείχνοντας ότι, ακόμη και με μεγάλες μειώσεις στις εκπομπές, η Αρκτική αναμένεται να θερμανθεί άλλους 4 βαθμούς Κελσίου έως το 2050.

Η αύξηση της θερμοκρασίας θα επηρεάσει επίσης και τα χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη με την απόψυξη του permafrost (αιώνιου παγωμένου εδάφους), η οποία απελευθερώνει ήδη και θα απελευθερώσει περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου(+ μεθάνιο χειρότερο από το διοξείδιο του άνθρακα), προκαλώντας περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας και μετατόπιση των ωκεάνιων ρευμάτων και των καταιγίδων, με ότι αυτό συνεπάγεται για σχετικά "μεγάλες οικολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις".

By Bob Berwyn, InsideClimate News Dec 5, 2018

https://insideclimatenews.org/news/05122018/greenland-ice-sheet-melting-tipping-points-sea-level-rise-climate-change-arctic-warming?utm_source=twitter&utm_medium=social